365 fleva days

1 Februari

'Eva laten wij vandaag eens beginnen met macaroni maken' stelde Wolfs voor. 'Echt niet, doe dat maar alleen als ik help wordt het gegarandeerd zwart.' Ik had er geen vertrouwen in dat dit met mijn kookkunsten goed zou komen. 'Aah toe nou Eef dat is toch leuk' liet Wolfs zich niet zo snel ompraten. 'En ik zorg er wel voor dat het niet aanbrand.' Deed hij er een schepje bovenop. 'Toe nou Eef' smeekte die zowat. 'Oké oké, maar straks niet mopperen als het mislukt is hoor want ik heb je gewaarschuwd.' 'Zullen we er toch maar aan beginnen, en als het mislukt hebben we toch een leuke middag gehad. Daar doe ik het alleen al voor. Alsjeblieft Eef doe nou.' 'Oké, maar geen commentaar als ik iets niet goed doe' wees ik hem er even op. Ik had immers geen zin in commentaar want dit kon ik nou eenmaal niet. Koken is niet zo mijn ding.

Met een glimlach op mijn gezicht dat ik terug aan hoe Wolfs me vanochtend probeerde over te halen. Wat was hij blij dat het hem gelukt was en dat ik overstag was gegaan. Terwijl ik van mijn glas chocomelk dronk zette Wolfs alle spullen klaar. 'Ben je klaar keukenprinses?' Lachte ik terwijl hij alle kastjes doorzocht. 'Shit, gehakt, Ooh wacht' zei hij al voordat ik iets kon zeggen. Hij dacht even na en opende toen een kastje en haalde het gehakt eruit. 'Jaa de jaartjes beginnen al mee te tellen he, je wordt nogal vergeetachtig. Maak je niet druk dat heeft iedereen van jouw leeftijd hoor Wolfs.' Ik gierde het uit om zijn gezicht. 'Pak jij de macaroni nou maar. Ik heb het water al opgezet als dat gaat koken moet de macaroni erin. Daarna maak ik ondertussen het gehakt en de saus helemaal in orde zodat het straks tot een geheel gemaakt kan worden' legde Wolfs alles even uit zodat ik ook een idee had wat er allemaal ging gebeuren. Ik kreeg de taak om de macaroni in de pan te doen. Appeltje eitje zou je zeggen. 'Eva het water kookt, de macaroni moet erin' zei Wolfs vanaf de andere kant van het aanrecht. Hoe kon hij dit nou weer gezien hebben. 'Wel een beetje opletten he Eva' was hij nu degene die om mijn gezicht lachte. Samen maakte we de macaroni af en maakte we een selfie aan tafel die Wolfs in de groepsapp van ons en onze vrienden stuurde. Iedereen reageerde uiterst verbaast dat ik én had mee geholpen én dat er niks aangebrand was. 'Nou dat heb je heerlijk gemaakt Eef' zei Wolfs nadat hij een paar happen genomen had. 'Ik heb bijna niks gedaan.' 'Nee maar je hebt wel meegeholpen waardoor we een hoop plezier hebben gehad vanmiddag.' Daar had hij wel gelijk in. 'Zal ik het toetje dan gaan halen? Heb ik toch nog iets meer gedaan en staan we quite.' Voordat Wolfs iets in kon brengen liep ik naar de keuken. 'Vanille of chocola?' Riep ik naar de woonkamer waar Wolfs plaats had genomen op de bank. 'Chocola!' Werd er terug geroepen. Met twee chocolade toetjes en twee lepeltjes liep ik naar Wolfs toe. 'Alsjeblieft een chocoladetoetje' overhandigde ik hem zijn toetje. Ik ging het echt geen dessert noemen daar was het een te eenvoudig toetje voor en ik was niet van al die culinaire namen. 'Dankje Eva, maar ik vind dat we dat goed gedaan hebben hoor, die macaroni' keek hij me met een grote glimlach aan. 'Ik ben trots op je.' 'Jaja Wolfs, maar ik geef toe dit was een heerlijke maaltijd' Lachte ik. Ik kon niet ontkennen dat het super leuk was om te doen.