365 fleva days

25 Februari

Met een tasje kwam Wolfs de badkamer ingelopen terwijl ik met een handdoek om mijn lijf in de badkamer stond. 'Wat kom jij hier nou doen?' 'Ik kom jouw kleren voor carnaval aan je geven' grijnsde hij. Ik haalde de kleren uit het tasje en tot mijn verbazing waren het twee kleine stukjes stof. 'Wolfs volgens mij mist er nog een beetje stof hoor' glimlachte ik. 'Nee hoor dit is het' keek hij me met een grote glimlach aan. Waarschijnlijk omdat ik dan zoveel aan heb. Het was een heel kort topje dat niet eens over mijn buik zou komen en ook het broekje was heel kort. 'Ik heb echte carnavalskleren gekocht zoals ze die in Rio de Janeiro allemaal aanhebben. Die veren achter aan je rug heb ik maar weg gelaten. Ik heb ook echte carnavalskleren zoals mannen die hier dragen hoor' grinnikte hij. 'Ga jij je hier omkleden dan kleed ik me wel in de slaapkamer om' zei hij en verliet de kamer. Ik liet mijn handdoek vallen en deed de kleren aan. Althans de twee stofjes kon je eigenlijk wel zeggen. Het bedekte nog net mijn vrouwelijke delen. Twijfelend keek ik in de spiegel. Je kon mijn hele buik zien en dat was het gene waar ik het meest over twijfelde. Ik ben door de dertig en dan ga ik met een blote buik carnaval vieren. Weer kwam Wolfs de badkamer in. Dit keer in een heel gek blauw pak met allemaal sliertjes eraan waar dan van die muntjes aanhingen als versiering. Het zag er eigenlijk niet uit maar ja het is de cultuur van dit gebied om zo carnaval te gaan vieren. 'Ik weet het niet Wolfs het is zo bloot, je ziet me hele buik en daarboven is het nogal klein.' Het laatste floepte er zomaar uit. Wel was het zo, ik vond mijn borsten klein en daar werd ik vaak heel onzeker van. 'Eva je kan het echt wel hebben met je buikje, gewoon mooi plat en geen vetrollen. En over je borsten hoef je echt niet onzeker te zijn.' Hij kwam ondertussen achter me staan. 'Ik weet zeker dat veel mannen je borsten niet te klein vinden Eef en als ze dat wel vinden hebben ze geen respect voor je. Ik vind namelijk dat je daar niet onzeker hoeft te zijn. En weet je waarom niet? Omdat je prachtig bent Eva. Zowel je lichaam als je karakter. Je bent een geweldige vrouw twijfel daar nooit aan.' Zijn woorden ontroerde me. Ik liet mijn gevoelens de laatste tijd vaker de loop wat ervoor zorgde dat ik nu met tranen in mijn ogen voor de spiegel stond. 'Hee, Eef toch' legde Wolfs zijn armen om mijn middel. 'Ik vind het zo lief dat je dat zegt Wolfs dat geeft me weer wat zelfvertrouwen.' 'Als je je ooit weer onzeker voelt over jezelf denk dan aan wat ik daarnet gezegd heb. Jij hebt helemaal geen reden om onzeker te zijn, geloof dat en onthoudt dat' zei hij terwijl hij een kus op mijn haar drukte. 'Zullen we gaan, de optocht gaat zo beginnen' stelde hij voor. Ik knikte en veegde de tranen uit mijn gezicht. Ik liep de slaapkamer terug in en deed mijn schoenen aan. Wolfs stond al helemaal klaar om te gaan. Toen ik klaar was liepen we het hotel uit en liepen we richting een groot plein waar allemaal mensen zouden komen en er groots carnaval gevierd zou gaan worden. Ik zag dat er met goedkeurende blikken naar me bekeken wordt. 'Zie je nou wel niks om je zorgen over te maken' fluisterde Wolfs in mijn oor en sloeg zijn armen om me heen. Volgens mij was hij gewoon jaloers omdat andere mannen naar me keken. Dit gaf me meer zelfvertrouwen om te accepteren hoe ik ben zoals ik ben en dat Wolfs me zo heel graag wilt.