365 fleva days

15 januari

'Eef zullen we vandaag naar het drielandenpunt gaan?' Was Wolfs op mijn bed komen zitten. We waren al een tijdje wakker maar keken nog even naar het nieuws. 'Jaa is goed, weet jij de weg?' Ik ben er nog nooit geweest dus ik had geen idee. Hij knikte, 'ik heb wel even de navigatie aangezet' lachte hij. 'Jaa dat telt niet he maar Lets go' stond ik op uit bed. Na de afgelopen dagen rust te houden kon ik er weer helemaal tegen aan. Snel douchte ik en maakte voor de verandering een ontbijt voor Wolfs zodat hij ondertussen even kon gaan douchen. Terwijl zijn haar nog een beetje nat was kwam hij de trap afgelopen. 'Ik heb even gekeken en er is ook een labyrint bij, zullen we dat ook doen?' Vroeg hij waarna hij ondertussen zijn bord overpakte. 'Jaa goed idee!' Ik was wel benieuwd hoe wij dat met zijn tweetjes gingen doen. 'Dat hebben we zo gedaan joh dat kunnen we wel' had Wolfs er daarin tegen wel vertrouwen in. Samen vertrokken we dan ook naar het drielandenpunt.

'Eef loop is wat langzamer' ik draaide even om en zag dat Wolfs minstens tien meter achter me liep. 'Jezus Wolfs jij bent hartstikke sloom man' ging ik op een grote steen zitten. 'Het is gewoon heel steil' ontkende hij. 'Nog een klein stukje en dan zijn we boven Wolfs. Ondertussen liepen er wat kleine kinderen voorbij die Wolfs uitlachte omdat hij zo moe was. Ik kon het dan ook niet laten om met hem mee te lachen. 'Nouhou Eef dat is niet grappig' stond hij op. 'Oké oké we lopen wel op jou tempo.' Samen begonnen we weer te lopen, dit keer een stuk langzamer maar ik deed het voor Wolfs. Het duurde dan ook wat langer voordat we boven aankwamen maar na een halfuurtje, wat in een kwartier kon, kwamen we boven aan. 'Wauw!' Het uitzicht was echt mooi. 'Kom Wolfs we gaan de uitkijk toren in' stond ik al bij de trappen. 'Moet dat echt nu zag hij er tegenop terwijl hij op een bankje ging zitten. 'Oké oké we houden eerst wel even rust want anders moet ik op die trap weer staan wachten op jou en daar heb ik niet echt bepaald zin in.' Ik liep van de uitkijktoren weg en kwam bij hem zitten. Hij haalde van alles uit de tas, broodjes, drinken, van alles. 'Wacht Eef eerst je medicijnen' gaf hij me een klein bakje en een flesje water. 'Dankje.' Zei ik waarna ik mijn medicijnen innam. Daarna kon ik gaan smullen van de broodjes en croissantjes die Wolfs in zijn tas gestopt had. Misschien was het beter geweest als ik die tas gedragen had omdat de wandeling voor hem al vermoeiend was maar hij weigerde hem af te geven omdat hij wilde dat ik niet te veel zou dragen want dat zou teveel belasting voor me zijn. 'Nou kom dan gaan we de uitkijktoren in' zei Wolfs terwijl hij alle restjes op een hoopje deed om het zo in een keer weg te kunnen gooien. 'Kan je dat dan nog wel, ouwe?' Daagde ik hem uit. 'Moet jij maar eens opletten, van Dongen.' Hij ritste de tas dicht en deed hem terug op zijn rug waarna we samen de trap op liepen waardoor we bovenop de uitkijktoren kwamen te staan. 'Het is echt prachtig Wolfs!' We konden drie verschillende landen zien, het uitzicht was werkelijk prachtig! 'Jaa het is mooi' bevestigde Wolfs. Ineens voelde ik twee armen om m'n middel waar ik even van schrok. Toen ik mijn gezicht een beetje draaide zag ik dat het Wolfs was die achter me stond waardoor ik ontspande. Terwijl ik tussen zijn armen stond genoot ik van het adembenemende uitzicht. Wat kon de wereld soms toch mooi zijn.

Ik heb nog een nieuw verhaal gepubliceerd. Het eerste deeltje staat op mijn account. Ik heb het hele verhaal uitgeschreven zodat jullie niet zo lang hoeven te wachten, mijn plan is om, om de dag te updaten.