Kar Tanelerinden Aşka

3. bölüm

Geçen bölüme sınır koyup, sonrada yayınlamak için dayanamayıp bölüm paylaşan yazar geldii 😂

❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄

İyi okumalar;

Evin içindeki sessizlik sükunetini korurken karşısındaki adama baktı. Boş boş oturup Defneyi süzüyordu.Kendisi yokken neyi süzüyordu diye düşünerek etrafa bakındı Defne. Tablolarla doluydu ev. Bazılarını kendi yapmış. Bazıları yaptırılmış. Sıkıntıyla başını geriye attı. Bu kadar sessizliğe kendi bile dayanamazdı. Tam bi şey söylemek için ağzını açtığında karşılaştığı sert ifadeyle geri kapatıyordu. Oysa ton ton nine ve onun kocasını bekliyordu. Ne medet ummuştu, ne bulmuştu.

"Ne zaman gidiceksin sen!"

Duyduğu sert tonla koltuktaki başını kaldırdı.Adamın sert bakışlarıyla karşılaşmıştı yine, ve sert üslubuyla."Ne zaman gidebilirsem o zaman!"

"Git o zaman."

Adamın her kelimesinde şaşkınlığı biraz daha artarken karşılarındaki camı gösterdi.

"Dışardaki fırtınayı görmüyosun herhalde! İki adım ilerleyemem orda!"

Adam bi kere daha yüz hatlarıyla somurtarak cevap verip ayaklandı. Merdivenlerin yayındaki kapıyı açıp içinden kalın bi battaniye ve yastık çıkarıp kızın oturduğu koltuğa fırlattı.

"Al şunları!Ben yukarda olucam rahatsız etme."

"Tamam,etmem!"

"Etmeye başladın bile!"

"Ya burda oturmamın sana ne zararı var!"

Sinirle soluklanıp merdivenleri çıkmaya başladığında Defne mırıltıyla seslenip durmasını sağladı.

"Bi şey sorucam."

"Ne var?"

"Böyle çok saçma oldu da.. Adını söylesen en azından daha iyi olucak." Dedi deminki ses tonunu kıyasla daha sessiz olarak.

Çıktığı bi kaç merdivende koca cüssesini kıza döndürüp bi çok kez yaptığı gibi süzdü. Sakin, tek ve tok bi kelime ilk cevapladı.

"Ömer."

Tekrar önüne döndüğünde kızın bu sefer ki konuşma çabasını duraksamadan dinleyerek ilerledi.

"B- ben! Benimkini sormayacak mısın!?"

"Gerek yok!"

Adam gözden kaybolduğunda hayretle arkasından baktı kız. Fazla umursamazdı adam. Evine dakikalar önce bi kız gelmişti. Ama o bunu pek de takmamıştı. Hatta mümkün olsa kızın temelli susmasını sağlayıp yokmuş gibi hayatına devam edicekti. Tabi bu sadece kendi isteğiydi. Ve istekler çoğu zaman gerçekleşmez..

"Bu neydi şimdi ya!Ne saçma bi diolog oldu bu böyle!"

Oturduğu yerden hiddetle kalkıp biraz etrafı süzdü.Sanki ne yapıcağını çok iyi biliyomuşcasına yerinden kalktığında hiçte düşünmemişti neden kalktığını.Manasızca durduğu yerde sallanırken dikkatini çeken, boydan boya cam olan duvara yaklaştı ve başını yasladı.

"Şu hale bak nereye düştüm!"

"Hayır şimdi hakkını yemiyim bendeki şansta ayrı bi şey..bulunmaz kimsede."

"Ama suç bende! Bi kere de şu Miray'ı dinle!"

"Ahı tutuyo kızın işte, kayboldum!"

Gine düşüncelere dalmaya başladığında arkasından gelen sert adımlarla oraya döndü.Hala aynıydı adamın yüzü.Bir mimik bile oynamamıştı. Onu anlamasını zorlaştırıyordu böyle olması.Genelde insanları çözmesi zor olmazdı çünkü. Elindeki fincanla onu umursamadan mutfağa gitmişti.Sanki yokmuşcasına sergilediği tavır oldukça sinirlendirdiğinde peşinden gitti.Ne zamandan beri insan yüzü görmemişti bilmiyordu ama şuan bi insan olduğu kesindi evinde.Mutfağa girdiğinde kahve makinası ve onunla uğraşan bi adamla karşılaştı.