9. bölüm

963 87 33
                                    

Ben geldiim. Ama yanımda çok güzel bi bölüm getirdim diyemicem. Şahsen beğenemedim bu bölümü. Biyerlerini değiştirip değiştirip durdum ama olmadı, sinmedi içime. Ama bunu bidaha ki bölümde telafi ederim😶 💞

❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄

İyi okumalar;

Üstüne vuran tatlı güneş ışığı uyku mahmurluğuyla açamadığı gözlerini daha da zorlarken gerildi yattığı rahat yerde. Üstündeki örtü kendini sıcacık sarmalarken, bedeninin yorgunluğu ve kırgınlığı da belli ediyordu hala kendini. Yutkunduğunda acıyan bi boğaz onu karşıladığında yüzünü buruşturarak açtı tek gözünü. İlk kavrayamadı yüzüne vuran güneş ışığıyla. Sonra yine tanımadığı bi yerin karşıladığını anladı. Bu son zamanlarda oldukçada alışık bi hal almıştı. Zorla diğer gözünü açıp başını yana çevrildiğinde gördüğü yabancı ifade refleks olarak korkuyla yerinde dikleşmesine neden olmuştu.

Kadının gözleri parlarken"Kız uyandı Ahmet bey!" Diye bağırdı. Tatlı ve masum yüzü değişik bi sevinçle bakıyordu. Oldukça sıcak olan haraketleri, neşeli bakışları, çocukça heyecanları vardı.

Defne ise ona karşın oldukça ürkek ve ne olduğunu anlamayan bi haldeydi. Bi şeyler söylemek için hamle yaptığında kadının sesini işitti."Çok yorma kendini kızım, kendine gel öyle konuşursun."

Hiç bir şeye anlam veremediği halde kadına başını sallayarak onay verdi. Nasıl ve neden burda olduğunu düşünürken bi yandan da dözleriyle odayı izmeye devam etti. Ardından odaya kadınla aynı yaşlarda ihtiyar bi adam girdi. Gözleri şaşkınlıkla açılmış kızı göründüğünde memnunca tebessüm edip konuştu."Günaydın küçük hanım.Nasılsın, iyimisin?"

Başını sallayarak onayladı ithiyar adamı da, ama iyi olup almadığını bilmiyordu. Hatta şuan hiç bi şey bilmiyordu. Üstünde gezinen iki çift göze bakarak öksürdü ve çıkan kısık sesiyle konuştu.

"Nerdeyim?"

"İlk sen söyle bakalım, adın ne?"

"Defne."

"Kocan çok kan kaybetmiş Defne. Ama iyi ettik merak etme."

Geçen her saniyede ne olduğu hakkında yürüttüğü tahminler birbirine karışıp saçma sapan bi hal alırken kadının söyledikleri daha da saçma bi hal almasını sağladı. Boğazındaki yumruyla hızlı konuşmaya çalışması koca bi öksürüğe dönüştüğünde zar zor yanlış anlaşılmayı düzeltmeye ve bi şeyler öğrenmeye çalıştı."Ne kocası, yok ki benim kocam. Değilim ben evli. Nerdeyim ben ya? Niye burdayım, siz niye buradasınız. Neler oluyo burda?"

İki ihtiyar birbirlerine bakıp geri kıza döndüğünde kadın yerinden kalkıp Defne'nin başına dikildi ve elini anlına koydu."Defne, kızım hafızanı mı kaybettin, naptın!?"

Üstündeki örtüyü biraz daha kendine çekip çekingen bi dille"Yok hayır, ben sadece şuanla bi bağlantı kuramıyorum." Dedi.

Adam kıza seslenip karşısındaki koltuğu gösterdi."Kızım sen bu çocuğun karısı değil misin şimdi?"

Defne ihtiyarın gösterdiği yere baktığında anca anlayabilmişti bi şeyleri. Beyninden vurulmuşa dönerken güçlükle inceledi Ömer'i. En son onu gördüğü gibiydi. Halsiz ve haraketsiz bi şekilde yatıyotdu.

Baktığı yerden fazla göremeyince yerinden kalkıp başına geçti ve solmuş yüzüne baktı. Onu bu hale getirenin kendisi olduğunu hatırladığında bu sefer kendinden tiksindi. Bilerek ya da bilmeyerek olsun, birine bu denli zarar vermiş olmak, hayatında yeni bi iz bırakacağı belliydi.

Kar Tanelerinden Aşka Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin