Kar Tanelerinden Aşka

4. bölüm

❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄

İyi okumalar;

Oturduğu kulozet'in üstünde rahatsızca biraz daha kıpırdandı.İçine sığındığı küçük banyodan hiç çıkası yoktu.Söylenen her kelime aralıksız beyninden geçerken ürküyordu.Kapıya baktı.Çıkması lazımdı artık.Oraya girip oturalı o kadar çok zaman olmuştu ki artık ayakları uyuşmuştu. İçinde olduğu sessizlikte uykusunun gelmesini sağlıyordu.Yavaşça ayaklarını indirdi ve kalktı.Kapıya doğru gittiğinde derin bi nefes alıp anahtarı çevirdi.Gıcırtılı kapıyı olduğu kadar yavaşça açtı ve etrafa bakındı.

Dışarıdaki mehtap'la loş bi görüntüye sahip olan evde gezdirdi gözlerini ve kapıyı daha çok açıp çıktı.Pek fazla incelemeden merdivenlere yönelip sessizce indi.
Dışardaki hava gücünden hiç bi şey kaybetmemişti ama Defne'nin korkusu artmıştı.Evini bulmaya çalışıcaktı, daha evin içinden dışarıda ki bi metre öteyi göremezken. Biraz etrafı inceleyip gerçekten yapabilir miyim diye düşündü.Şuan da çıkıp kaybolabilir, bu bulduğu ev ve ev sahibine burun kıvırdığı için başkasını bulamayıp soğuktan ölürdü.Ya da korktuğundan kaçtığı için daha güvenli bir yerde bulabilirdi. İhtimaller, film şeridi gibi gözünün önünden geçerken adamın sözleri tekrar aklına gelip baştan aşağı titremesine sebep olmuştu.Onu kapıyla kendi arasında sıkıştırıp, ürküten sözler sarf eden biri başka zaman daha fenasını da yapabilirdi. Bu düşünce kurduklarının sonuncusu ve en mantıklısı olarak gözüktüğünde hızla kabanını alıp giyindi ve kapıya yöneldi. Arkasına kısa bi bakış atıp etrafı yokladı. İyice üstünü kapattığına ve sıkıca giyindiğine emin olduğunda kulpu tutup aşağıdaki çekti bir kaç kez.Sonuç sıfır olduğunda bunu nasıl akıl edemediğine şaşırıyordu.Hırsla bi kaç kez daha açmaya çalıştığında evde çıkardığı ses dikkatini çekmemişti bile.Kendi kendine söylenirken bi ses işitti arkasından beynine işleyen.

"Napıyosun sen!?"

Yakalanmanın verdiği korku ve suçlulukla gözlerini sıkıca kapadı.Yüzü buruş buruş bir hal aldığında yavaşça arkasına döndü. Elleri göğsünde birleşmiş onu süzüyordu adam, şuana kadar hep yapmış olduğu gibi. Güçlükle yutkunup daha yeni farkettiği elini çekti kulptan.

"Şey.."

"Ney?!"

Hesap sorarcasına sorduğu soruyla tek kaşı istemsizce havalandı.

"Sen gitmemi istemiyormuydun?Gidiyorum işte."

"Bu havada mı?Ölüpte başıma kalmak için herhalde!?"

Defne cevap vermeyince elindeki anahtarı görmesini sağlayarak cebine sokuşturdu.

"Bunu yapıcağını tahmin etmiştim."

Defne de karşısındaki adama ayak uydurarak bi süre süzdü onu.

"Ne o? İnsan sarrafı falan mısın(!)"

Kızın alaylı ses tonunu farkettiğinde onunkinden aşağı kalmadan konuştu.

"Yoo! Saatlerce kendini banyoya tıkan birinden beklenir bi haraket, bunu normal olan herkes anlar emin ol."

Bu sefer söyleyecek bi şey bulamamış, sessiz kalma hakkını kullanmıştı.Adam nerden vuracağını iyi biliyordu.Eli tekrar kapı kulpuna gitti. Aralarındaki sessizlik devam ederken bi yandan da onunla oynayıp kaçamak bakışlar atıyodu.Adam en sonunda derin bi nefes alarak bağlı ellerini açtı ve başıyla salonu gösterdi.

"Git yat hadi.Ayakta uyuyacaksın yoksa."

"Yok.."

"Hadi!"