Kar Tanelerinden Aşka

12. bölüm

Dadaaam. 🎉

Ben geldim. Yanımda da yeni bölümü getirdim. 💞

Beklediğiniz karşılaşmayı da getirmiş olabilirim 😂🙈

Keyiflidir okumalaar;

❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄

Valizini yanındaki adama uzatıp son kez inceledi evi ve kilitledi iyice kapıyı. Yanına koyduğu büyük resim çantasını geri alıp arabaya doğru giden Çınar'ı takip etti.

Çınar valizini bagaja koyarken oda yerine geçti. Sadece bi yıldır bu evde yaşıyordu aslında, ama çok alışmıştı ve içinde kocaman bi boşluk oluşmuştu. Orda olgunlaşmıştı, belki bedenen daha önceden olgunlaşmıştı ama ruhen bu evde olgunlaşmıştı.

Yanindaki boşlukta dolunca ona döndü. Çınar'ın suratında dünden beri silinmeyen kocaman bi gülümseme vardı."Seni hiç rahat bırakmıcam. Hep yanında olucam. Sınıftan çıkar çıkmaz ilk beni görüceksin. Evde de ilk ve tek beni görüceksin. Her yerde beni görüceksin yani. Sonra bi kaç kişiyle tanıştırıcam seni. Bide seminerler oluyo okulda onlara katılıcaz. A bide herkesin bi tane aktivite seçmesi isteniyo. Okul çıkışları, sinemaya gidelim kafamız dağılsın. Ondan sonra da başka yerlere gide-"

"Çınar, bunları hayal ederken benim kabul edip etmeyeceğime nasıl karar verdin." dedi en sakin olmaya çalışır haliyle yoldan gözlerini çevirip.

Çınar ise hiç oralı olmadı."Bundan sonra böyle. Sana sadece sorup hayır cevabını alıyodum. Ama artık sormayacağım zaten sana göre cevapların heto aynı, nötr."

"Evet. Çünkü ben sadece okulu tamamlamak için gidiyorum. Başka bir şey yok."

"Hıı, aynen aynen. Ondan olcak aynı. Ondan yani."

"Çınar!"

"Hıı, tamam."

❄❄❄

Miray gittikten kısa bir süre oda çıktı evden. Rahat edememişti bi türlü, gözleri iyi olduğuna şahitlik etmezse, kalbi iyileşmeyecekti. Ya da içini kavuran ateş, sönmeyecekti.

Arabasına binmesiyle çalan telefon yüzünün düşmesine sebep olsada hemen çantasından çıkarttı. Telefon ekranında yazan isim düşünebileği son isimdi belkide. Hızla açıp kulağına götürdü."Ayla hocam?"

"Heh Defne, ne zaman okulda olursun?"

"Ben, as-"

"Defne itiraz etme lütfen. Bugün çok önemli bi kaç piskolog gelip seminer yapıcaklar. Bi kaç öğrenciyle konuşmak istefiklerini söylediler."

İki şey arasında kalmak-hele de ikiside önemliyse-ona büyük bir ızdırap gibi gelirdi çoğu zaman. Şimdi yine böyle bir durumun ortasında kalmak yıpranmış sinirlerini daha da eskitiyordu. Son günlerde, yaşadığı her cendereye aralıksız bir yenisi daha ekleniyordu. Biri vicdan azabı, biri geleceği.

Başını umutsuzca direksiyona dayadı ve kadına cevap verdi"Tamam hocam, birazdan orda olurum."

"Süper, hemen gel!"

"Tamam."

Telefonunu yanına atıp geri kaldırdı bitkin yüzünü ve çalıştırdı arabayı. Tel tesellisi vardı şimdi, oda Miray'a yalan söylememiş okmaktı.