Kar Tanelerinden Aşka

21. bölüm

Mavi gri- Ben sende yandım 🎶

Yazım hatam varsa lütfen kusura bakmayın geç kaldığı için yayımlamak istedim kontrol etme fırsatım olmadı.

İyi okumaları;💜

❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄

Bastığı tuşla açılan camdan dışarı çenesini kaldırarak başını uzattı. Yüzüne çarpıp saçlarının arasına doluşmaya başlayan, soğuk olsada umursamadığı rüzgar hemen arabanın içine hücum etmeye başlamıştı. Kendi ise bunu sadece gözlerini kapatıp havayı içine çekmek için yapmış, gerisini umursamamıştı.

"Hava buz gibi Defne. Üşüyeceksin."

Tek gözünü açıp arabayı süren adama bakarken banane der gibi omzunu silkti ve biraz daha açtı camı. Soğuğun, iç ürperten etkisine ihtiyacı vardı. Cayır cayır içi yanıyordu zaten.

"Bir şey olmaz. Böyle daha iyi."

"Yüzüne yüzüne çarpan rüzgarın seni yüz felci yapabilecek olması iyi bir şey mi? Bunu mu demeye çalışıyorsun?"

Başını çevirmeye tenezzül etmeden gözlerini sol tarafında kalan adama çevirdi. Kendisine gülerek bakarken bi yandan da yola dikkat ettiğini görüldüğünde huzursuzca kıpırdandı."Sen iyi birisin Alp. Ama ben de iyiyim. Gerçekten."

"Teşekkür ederim Defne."derken yanında bulunan tuşlardan birine basarak Defne'nin sonuna kadar açtığı camı kapatmayan başladı. Defne kapanan camla sitem ederek arkasına yaslandığında"Ama ben bu şekilde de daha iyi biri olabileceğimi düşünüyorum. En azından hasta olmazsın."diyerek tebessümünü esirgemeden önüne döndü.

Kollarını önünde bağlayıp başını arkasına attığında önünde duran camdan, üstünden geçip gittikleri yolu seyretmeye başladı. Kısa süreliğine de ayrılmış olsalar otelden, bu onu rahatlatıcak gibi duruyordu. Ne Miray'ın aşırı merakını, ne Tolga'nın saçma tehtidlerini, ve ne de Ömer'in üstüne gelmesini kaldırabilecek haldeydi. Ruhunun üstüne kocaman bir hissizlik çöküp kimseyi umursamayacak hale gelmesine neden olmuştu. Belki yorulmuştu, belki de ne yapacağına karar verememenin verdiği can sıkıntısı kaplamıştı kendini.

"Nereye götürüyorsun?"

"Çok uzağa değil Defne. Geri döneceğiz sonuçta.."derken yoldan gözlerini bir kaç saniye ayırıp Defne'ye baktı ve emin olmak ister gibi"Demi?"dedi.

Defne başını yasladığı yerden kaldırmadan Alp'e döndü başını salladı sakince."Evet evet. Ben sadece seninle konuşmak istiyorum. Derdimi dökmek. Biraz rahatlamak. Sakin bir cafe bulsak güzel olur. Tanınmayan yüzlerin olduğu, sessiz bir yer."

"Şurada bir cafe var. Orda duruyorum o zaman. Anlatırsın derdini rahat rahat."

Kızaran yanaklarıyla dudağını ısırmaya başladığında minnettar bakışlarını yanındaki adama çevirdi. Dikkatle yola odaklandığını ve bi şeyleri mırıldanarak düşündüğünü gördüğünde elinde olmadan tebessüm yerleşti dudaklarına. Vücudunu hafif ondan tarafa çevirip daha iyi bir pozisyon edindiğinde kendine dirseğini yanındaki çıkıntıya koyarak başını üstüne yasladı.

Alp biraz sonra kendine döndüğünde yüzünde ki tebessüm hemen yok ederek"Teşekkür ederim.."dedi samimiyetle.

❄❄❄

Her katı gezdiği halde aradığını bulamamanın, ve gerçekten konuşmak istediği halde konuşamamanım verdiği can sıkıcılığıyla, sallana sallana lobi'ye indi. Yerdeki gözleri uzun süre kendini ilerlettiğinde burda boş boş gezme sebebi olan Çınar geldi aklına. Onun ısrarları olmasa, evinde resim çiziyor olabilirdi.