Kill Or Be Killed - Hazel ✔️

Hoofdstuk 16

"Dat is waarom ik zo veel van je hou, Hazel." Toen vielen mijn ogen dicht.

Ik werd wakker van mijn knorrende maag. Voorzichtig deed ik mijn ogen open.. waar was ik? Oh ja. Slaapplek, verkenners, koks, tranen, Ian. Ian. Hij heeft mij echt geholpen. Hij heeft mij weer  zelfvertrouwen gegeven. Hij doet echt iets met mij.... Ik verkende de omgeving. Daar, daar stonden wat bessen. Ik strekte mijn hand uit en begon ervan te eten. Ian had zijn hand om mij heen gelegd. Ik wilde hem niet wakker maken en ik vond het wel fijn zo. Snel at ik de bessen op. "Goedemorgen Hazel" zei Ian met zijn sexy ochtendstem. Wacht wat? Dacht ik dat nou serieus? Er waren wel stelletjes binnen ons team, maar ik kan echt niet een stelletje vormen. Ik ben de leider. Een vriendje geeft te veel afleiding en teveel verdriet als er iets mis gaat. "Waar denk je aan, Hazel?" Vroeg Ian. Wat ging ik nu weer zeggen? Dat hij een sexy ochtendstem heeft? Haha dacht het niet! "Ik dacht aan mijn maag. Hij schreeuwt om voedsel." Zei ik. Het was waar. Ik had echt veel honger. "Dan gaan wij daar eens wat aan doen! Riep Ian. "Ik zie dat je de bessen al op hebt. Maartje kwam gisteravond nog wat te eten brengen, maar je sliep al. Ik wilde je niet wakker maken." "Dankje Ian!" Fluisterde ik terwijl ik hem knuffelde. "Je hoeft me niet te bedanken  voor het feit dat ik jou liet slapen!" Riep hij. "Ik bedankte je voor de dingen die je gisteravond tegen mij hebt gezegd! Je hebt mij echt weer zelfvertrouwen gegeven!" Ik zag ietwat teleurstelling in zijn ogen. Had ik iets verkeerds gezegd? De teleurstelling verdween algauw. Ian pakte mij stevig vast en trok mij dicht tegen hem aan. "Laten we maar gaan eten" fluisterde hij.
"Hey Ian, Hey Hazel!" Riep Maartje. "Een beetje kunnen slapen?" "Ja hoor" riep ik. "Ik ben nu alleen wel uitgehongerd!" "Dat komt goed uit! We wilden net gaan eten." We liepen naar het verhoginkje. Daar stond Thijs al wat voedsel uit te delen.

"Oké allemaal even de aandacht deze kant op" riep ik nadat ik mijn eten op had. "Zoals jullie weten zijn de verkenners, koks en sjouwers niet terug. We maken ons zorgen, maar niet getreurd, we hebben een plan. Dit keer wil ik dat jullie stemmen. Er gaat een groep van 10 personen naar ze opzoek. 8 zijn er al bekend: ik noemde 8 namen op. Nu hebben jullie de keuze wie gaat ermee? Ian, Caden, Carlos, Anna, Maartje, Jesse of ik. Jullie moeten twee mensen kiezen. Oké persoon 1?" Algauw werd duidelijk dat Caden mee ging. "Nu persoon 2." Dit keer waren de meeste stemmen voor......Ian. Ik slikte een keer. Wilde ik dit wel? Ik kon niet anders dan zeggen dat het besloten was. De meeste stemmen gelden natuurlijk.
En zo gebeurde het een paar minuten later stond er een team van 10 man klaar, volledig gewapend. "Ik wil dat jullie vanavond weer terug zijn." Ik slikte een keer. "Met of zonder de missende groep. Begrepen?" "Ja" klonk het. Ik nam Ian even apart. "Ehm, doe voorzichtig oké?" "Doe ik Hazel." Fluisterde hij terwijl hij een pluk haar uit mijn gezicht wreef. "Pas je goed op jezelf? En het team?" Vroeg hij. "Natuurlijk Ian." Fluisterde ik. Onze hoofden kwamen steeds dichter bij elkaar, misschien leek dat ook alleen maar zo, plots werden we onderbroken. "Ian kom je nog, we gaan." Riep een jongen. "Doei Hazel tot vanavond!" Riep Ian terwijl hij zich omdraaide. Volgens mij bloosde hij. "Doei Ian! Doei team! Tot vanavond!" Riep ik. "Doei Hazel!" Klonk het in koor.

En weg waren ze. Al de halve dag. Ik was erg onrustig. Maartje was tegen mij aan het praten, maar ik verstond er geen woord van. "Hazel luister je wel?" Vroeg ze. "Sorry, wat zei je net?" Vroeg ik. "Je hebt echt niks gehoord van wat ik net allemaal zei hè?" "Nee sorry" antwoordde ik. "Ik weet al waar jij aan dacht!" Riep Maartje. "Jij dacht aan Ian! Je vindt hem leuk!" Voordat ik iets terug kon zeggen hoorde ik Rick roepen. "Daar zijn ze!! Daar zijn ze!!" Snel rende ik naar Rick toe en keek in de richting waarnaar hij keek. Uit de bosjes kwamen de 10 verkenners, de koks en 5 sjouwers aangelopen. Ze zagen er belabberd uit, maar ook trots en blij. "Kijk wat we hebben!" Riep een van de verkenners. De wapenkist en de kledingkist! We zijn helemaal naar het midden geweest! Ook hebben we een aantal herten, konijnen en vissen gedood en mee. Onze knapzakken zijn ook allemaal vol met bessen en planten!" Oké Hazel, krijg geen woede uitbarsting, ga ook niet janken, ze hebben dit allemaal gedaan voor jou en het team. Ze zien er belabberd uit. Ze hebben weetikwat hoelang gelopen en zijn bekaf. "Fijn" was het enige dat ik uit kon brengen. "Is dat het enige dat je kan roepen? 'Fijn'!?" Riep een van de verkenners boos. Ik voelde de tranen al omhoog komen. "Nee sorry, dat bedoelde ik niet!" "Hoe bedoelde je het dan? Dat wij eigenlijk niet nodig zijn? Dat het je niks uit maakt?" Riep een andere verkenner. Nu was hij te ver gegaan! De woede borrelde naar boven. "Het maakt mij wel dergelijk wat uit!! Ik heb 10 man eropuit gestuurd OM JULLIE TE GAAN ZOEKEN!! Ik was ongerust! Jullie moesten gisternacht terug zijn! Jullie weten niet hoe VRESELIJK ik mij heb gevoeld." Alle woede kwam naar boven. "Ik heb de hele avond lopen janken, mijzelf de schuld gevend!" Riep ik boos. "Ik dacht dat jullie dood waren!" fluisterde ik. Met die woorden draaide ik mij om en liep naar de kamer van Ian en mij. Was ik te hard geweest? Zal ik mijn verontschuldigingen aanbieden? Was Ian nou maar hier!! Dacht ik verdrietig. Hij zou weten wat ik moet doen.

-------------------------------------------------
Heyhey
Sorry voor de late foto, maar dit is Sven.
XX Lara