Kill Or Be Killed - Hazel ✔️

Hoofdstuk 11

"Nou jongens ik ben Hazel."
"Hey Hazel" riep de jongens in koor. "Heeft er iemand een idee wat onze volgende stap gaat worden?" Vroeg Thijs. "Ehm ik weet wat..." zei Jesse. "In mijn brief stond dat er een soort van schild om ons woud heen zit, ondoordringbaar. Om ieder deel zit trouwens een schild. Het schild gaat pas weg zodra er bij ieder deel een sterk team is gevormd. Het kan weken duren voordat het laatste deel ook een team heeft gevormd. Ons doel is dus om een een super sterk team neer te zetten, sterker dan de andere teams. We moeten ervoor zorgen dat iedereen uit ons deel met ons mee doet. Anders wordt je gedood. We kunnen het ons niet veroorloven om twee verschillende teams te hebben in ons deel. Dat zorgt alleen maar voor verwarring en irritatie." "Klikt als een gesmeerd plan" riep Ian. "Ik stem in" riep ik. "Ik ook" "ik ook." "Ik ook." Klonk het om mij heen. "Nou laten we dan maar beginnen. Op zoek naar teamgenoten." Riep Maartje vrolijk. "Oh ja jongens, neem als er iemand is gedood gelijk zijn brief mee. Vergeet dat echt niet. Die brieven zijn zeer belangrijk." Zei Ian. "Ben je al sterk genoeg, Hazel?" Vroeg Jesse. "Ik weet het niet." Zei ik. "Ben nog een beetje misselijk." "Wil je anders op mijn rug?" Vroeg Jesse. "Ehm.. Oké. Dankjewel!" Riep ik. Ik zag Ian vuil naar Jesse kijken.. Waarom wat had hij verkeerd gedaan? Had ik iets verkeerds gedaan?

We begonnen aan onze wandeltocht. We wisselden nog wat informatie uit. Zo kwam ik erachter dat er in de brieven van Caden en Carlos stond. Niet zulke hele bijzondere dingen. Dingen die later van pas konden komen. Zoals een of andere vreemd geluid dat je kon maken. Maar dat mocht pas zodra dat werd gezegd. Ook stond er nog wat informatie over verschillende dieren die hier leefden. Ik kwam erachter dat Carlos twee jongere zusjes had, een tweeling en dat Jesse zijn moeder had verloren. We bespraken onze vechtopstelling nog eens en wisselden nog wat informatie over onszelf uit. Ook vertelden we over onze gevechten en hoeveel doden we op ons geweten hadden. Ik vroeg aan Caden of ze de brieven van degene die dood waren mee hadden genomen. Gelukkig hadden ze ze meegenomen. Er stond niet echt iets interessants in. Alleen hoe we genezende medicijnen konden maken. Dat was het interessantste.
We liepen door totdat het donker was. We aten wat bessen en besloten om te gaan slapen. "Hazel, zullen we samen slapen?" Vroeg Jesse. "Sorry Jesse, maar Hazel slaapt naast mij!" Zei Ian terwijl hij mij naar een boom toe trok. "Wat doe je!?" Siste ik. "Zie je niet dat Jesse je wil hebben? Dat hij jou ziet zitten?" Fluisterde Ian gefrustreerd. "Ehm dat had ik niet echt door." Fluisterde ik beschaamd terug. "Kom hier gekkie!" Fluisterde Ian terwijl hij mij in een knuffel trok. "Kom je weer naast mij slapen vannacht?" Vroeg hij hoopvol. "Tuurlijk!" Fluisterde ik terug. Gelukkig kon niemand zien dat ik bloosde, daar was het te donker voor.

Zo vloog de tijd voorbij ik denk dat er minstens twee weken voorbij waren gegaan. Onze groep bestond al uit meer dan 40 personen, jongens en meisjes. Allemaal met een speciaal talent: boogschieten, boksen, zwaardvechten, werpsterren gooien en nog veel meer. Er zaten ook mensen bij die de verkenners waren of voor het voedsel zorgden. De koks dus. We hadden twee leden die de dokters waren en twee die de dieren verzorgden. We hadden namelijk meer dieren erbij gekregen. Bijna een hele roedel aan wolven. Er waren meer mensen die met de wolf vrienden waren geworden. Het ging voortreffelijk. We hadden zelfs al een kamp opgebouwd. Dit was onze verzamelplaats. Er stonden een soort van hutjes, maar die waren niet stevig. Je kon er in ieder geval niet in slapen. In een van die hutjes deden Ian en ik de boekhouding. Nou ja er waren geen boeken, maar hier verzamelden we de brieven. Iedere keer als een nieuwe brief bijgekomen was, hielden we een soort vergadering met al onze leden. We zaten dan met zijn alle in een kring rond een vuurtje en vertelden dan de belangrijke dingen uit de brief.

Op een avond kwam er een meisje op ons afgerend. Er renden 6 bewakers achter haar aan. "Stop, wacht" schreeuwde het meisje. "Ik heet Anna. Ik heb een groep opgericht die bestaat uit zo een 15 personen. We werden aangevallen door wespen. Hele grote en gemene. Normaal ben ik niet snel bang te krijgen, maar hier kreeg ik toch echt de rillingen van." "Spreek" riep ik terwijl ik een stopteken tegen de bewaking deed. De bewaking liep weer terug naar hun positie. "Iedereen die gestoken is heeft vreselijke pijn. Twee van onze leden zijn al gestorven. Kom ons alsjeblieft helpen ik heb werkelijk waar geen idee wat ik moet doen." Sprak Anna. "OVERLEG" schreeuwde ik. "NU!!!!" Meteen kwamen de slimste leden aanrennen. Ian stond naast mij. "Oké, luister" begon ik. Dit meisje genaamd Anna kwam naar ons toe gerend. Ze zei dat ze een eigen team heeft dat bestaat uit 15 man. Er is daar een wespenplaag. Grote wespen. Als je door ze wordt gestoken lijdt je verschrikkelijke pijn. Ik wil haar best helpen. Wat denken jullie?" "Ik wil haar ook helpen, mits ze zich bij ons aansluit met haar team." Zei de slimste jongen uit ons team. "Ja daar ben ik het mee eens" zei een ander. "Ik ben het ermee eens, maar hoe weet je dat het geen valstrik is?" "Dat weten we inderdaad niet... Oké ik heb een plan" zei ik een tikkeltje vrolijk. "We splitsen op. 15 personen gaan met haar mee, 25 blijven hier. We sturen niet onze besten en niet onze zwaksten." "Daar ben ik het mee eens." Klonk het uit verschillende monden. "Oké ik ben degene die met Anna mee gaat, Caden is degene die hier blijft. Mike, ik wil dat jij de groepen zo eerlijk mogelijk maakt. Iedereen die met mij mee gaat, bereid je vast voor. Morgen vertrekken we."

-------------------------------------------------
Heyhey
Daar ben ik weer. Even ter informatie Mike is het slimste lid. Dat is dan ook de reden dat Hazel hem de groepen laat verdelen.
Don't forget to follow, vote and comment!
XX Lara
Ps. Een paar goed oplettende lezers hadden een fout ontdekt: in dit hoofdstuk moest Thomas>Thijs zijn. Het is nu veranderd Xx