"Ian ik wil je wat vertellen... Je hebt echt geen idee hoe ongelofelijk veel ik van je hou!" Fluisterde ik in zijn oor. Met die woorden liep ik de kamer uit. Ik liep naar de slaapzaal. Het was er stil. Ik opende de de deur. Iedereen was tegen elkaar aan het fluisteren. Ze waren zo stil omdat de jongens sliepen. Ik zwaaide wat in het rond en glimlachte flauwtjes. Ik voelde met beter dan daarnet, maar nog steeds voelde ik mij slecht.
Ik liep naar Maartje en kroop tegen haar aan. Ze sloeg een arm om mij heen en zo viel ik in slaap.
"Training!" werd er geroepen. Het was Caden die het riep. Wacht? Caden? Caden?! Ik opende mijn ogen. Ik zag Caden staan. Hij was weer helemaal beter! Ik voelde me sterker. Alle herinneringen kwamen terug. IAN! Oké rustig. Ian slaapt waarschijnlijk. Ga maar wat trainen. Afleiding. Dat helpt wel. Ik begin met de training. Een beetje gewichtheffen en touwtjespringen. Gewoon een beetje rustig aan doen. Na het ontbijt ging ik naar Ian toe. Mij plan was om daarna weer verder te gaan trainen.
"Ian." Fluisterde ik. De brok kwam weer terug in mijn keel. "Je bent zo veel meer dan een vriend voor mij. Meer dan een broer, meer dan familie. Ik HOU van jou! Je bent alles voor mij. Ik had al vanaf dat ik je in de boom boven mij zag slapen gevoelens voor je. Ik kon het niet plaatsen. Ik wist niet wat ik moest doen. Toen je weg was, begreep ik wat ik voor je voel! Ik vind je leuk! Je maakt mij blij! Je steunt mij. Ik was radeloos toen je die avond niet terugkwam! Ik ben kwaad geweest. Ik heb de ogen uit mijn kop gejankt. Ik geef om je Ian. Verlaat mij alsjeblieft niet! Vecht voor je leven! Geef het niet op!" Ik stond op. "Tot snel Ian." Met die woorden liep ik weg.
"Jongens ik wil mededelen dat we morgen aan onze conditie gaan werken." Riep ik terwijl ik de trainingszaal binnen liep. "Het is droog en de modder is zo goed als verdwenen. We gaan ook werken aan onze vechttechnieken. We gaan ze optimaliseren. We gaan elkaar helpen. Om precies te zijn hebben we nog 3 en een halve dag voordat het schild weggehaald wordt. Caden wil je met iedereen die mee was, naar de vergaderruimte komen? Ik wil graag horen wat er is gebeurd. Alles."
"We waren vertrokken. Alles verliep best wel soepel. Het tempo zat erin. We liepen door en door. Het werd langzaam avond." Vertelde Caden. "We wilden net terugkeren. Plots stonden daar 3 kerels. Gewapend. We dachten, we kunnen ze wel aan. Maar dat hadden we fout. Nou ja, het gevecht verliep niet soepel. Iedereen had wel een aantal blauwe plekken of sneeën."
Twee mannen waren dood. De derde was spoorloos verdwenen. Later kwamen we hem tegen. Doodgebloed. Ian was geraakt in zijn arm. Niet verschrikkelijk, maar het bloedde wel. Plots begon het keihard te regenen. We zochten een grot of zoiets. We waren doorweekt. Eindelijk vonden we een grot. We liepen daar naar binnen en troffen daar beren aan. We renden weg. Max doodde één van de beren. Dat was niet slim geweest. De andere twee werden woedend. We vluchtten naar buiten, de regen in. Max werd gegrepen door een beer, maar voordat de beer wat kon doen doodde Ian de beer." Caden huiverde. "De overgebleven beer was zo vreselijk boos, verdrietig en gefrustreerd dat hij een aanval inzette. Op Ian." Ik rilde en kon mijn tranen net bedwingen. "De beer had Ian in zij klauwen. Zette zijn klauwen in Ian zijn zij. Daarna slingerde de beer Ian weg. Met zijn allen hebben we de beer weten te doden. Ian was er vreselijk aantoe. Hij was buiten bewustzijn. We moesten verder, maar het regende en waaide. We hebben de nacht doorgebracht in de grot. De volgende dag regende het nog steeds. We moesten verder. Ian moest verzorgd worden. We besloten Ian te dragen. Ian was af en toe een beetje wakker, maar viel snel weer weg. Na eeuwen gelopen te hebben stopte de regen. We liepen door. Iedereen was bekaf. Sommige begonnen verkouden te worden. Eindelijk kwamen we hier aan. Toen kregen we hulp." Eindigde Caden zijn verhaal. "De rest weet je." Fluisterde hij. "Dankje dat je het hebt verteld" fluisterde ik. "Ik heb respect voor jullie. Jullie zijn erg moedig geweest en jullie hebben alles gedaan wat jullie konden." "Dankje Hazel" fluisterde de groep. "Wij hebben respect voor jou. Jij bent een erg sterke vrouw."
De rest van de dag ging relatief snel voorbij. Ik ging af en toe tussen het trainen door naar Ian toe, maar hij bleef slapen.
"Hazel, kom!" Riep Collin, één van de dokters blij. "Ian is wakker! Hij zit al rechtop. En praat! Hij vraagt om jou." Ik voelde mij helemaal warm en gelukkig worden van binnen. Een glimlach verscheen op mijn lippen. Dolblij rende ik naar Ian. Daar daar zat hij!! "Ian!" Ik rende op hem af en deed iets dat ik al veel eerder had moeten doen. Ik zoende hem vol op zijn mond. Ik had verwacht dat hij mij weg zou duwen, maar in plaats daarvan, ging hij op mijn reactie in. "Ahm!" Riep een dokter. We stopten gelijk. Ik trok Ian in een knuffel en legde mijn hoofd in zijn nek. "Hazel." Fluisterde Ian. "Ik heb alles gehoord wat je tegen mij hebt gezegd. ALLES." Ik keek hem aan. Ik zag een twinkeling in zijn ogen. "Ik hou ook van jou. Ik probeerde je dit al heel erg lang duidelijk te maken, maar je begreep mijn hints niet. De avond voor ik vertrok fluisterde ik in je oor dat ik van je hou! Maar je hoorde mij niet..." Tranen schoten in mijn ogen. "Huil niet Hazel." Fluisterde Ian tegen mijn nek. Ik zoende Ian opnieuw.
Die avond sliep ik naast Ian. Naast mijn trouw en toeverlaat. Naast mijn.... vriendje, Ian.
-------------------------------------------------
Heyhey,
Speciaal voor jullie nog een hoofdstuk vandaag! Ik zou zeggen: geniet!
Don't forget to follow, vote and comment!
Xx Lara
JE LEEST
Kill Or Be Killed - Hazel ✔️
FantasyHazel wordt wakker in een boom. Ze heeft geen idee wat er is gebeurd. Ze vindt alleen een brief: "Beste kandidaat, Je bent waarschijnlijk wakker geworden, de kans bestaat ook dat je de verdoving niet hebt overleeft, dan weten we in ieder geval dat j...
