Kill Or Be Killed - Hazel ✔️

Hoofdstuk 6

Zwijgend liepen we verder. Ik wist niks te zeggen. Misschien was dit inderdaad niet zo handig geweest.

Geritsel in de struiken. "Niet alweer hè? Fluisterde Ian. Ian en ik gingen klaar staan, om aan te kunnen vallen. Even later kwam er twee dode konijnen hoofdjes uit de struik, gevolgd door een wolf. Onze wolf! "Kom hier lieverd! Good boy! Wat lekker! Voor ons mee genomen? Dankjewel! Riep ik vrolijk. "Zie je Ian? We hebben wèl de goede keuze gemaakt."
Ian zweeg. De rest van de dag. Ik ondertussen, praatte maar wat tegen de wolf. Het werd avond. We besloten, nou ja ik besloot dat het verstandig was om een slaapplek te zoeken. Ik zei zachtjes tegen de wolf: "Wij gaan slapen, in de boom dat is veiliger voor ons." De wolf schudde met zijn kop, als teken dat hij het begreep. Hij liep zachtjes naar een struik naast een boom en verstopte zich. Ik liep naar de boom en klom erin. Ian volgende. Het was een lange dag geweest. Ik was moe vanwege heel de tijd lopen. Net toen ik bijna in slaap viel, raakte Ian mijn arm aan. "Hazel" fluisterde hij. "Het spijt mij. Je had gelijk."

De volgende morgen werd ik wakker van een zonnestraaltje dat op mij scheen. Langzaam klom ik uit de boom en probeerde Ian niet wakker te maken. Ik pakte de brief van die jongen met werpsterren mee. Het bleek trouwens dat hij Rean heette. Ik pakte dus de brief van Rean, met alle soorten planten erop. Ik sprong uit de boom en begon om mij heen te kijken. De wolf kwam op mij af lopen. Ik gaf hem een aai en begon aan mijn speurtocht naar iets eetbaars.

Met twee handen vol liep ik terug naar de boom waarin ik vannacht had geslapen. Ian kwam in blinde paniek op mij afgerend. "Hazel, ik dacht dat je weg was, kwijt, verdwenen!!" Wil je alsjeblieft nooit meer alleen weg gaan?" Terwijl hij dit zei trok hij mij in een knuffel. Snel liet hij los. We begonnen beide te blozen. Het maakte hem alleen maar leuker. "Sorry Ian, het was niet mijn bedoeling om je zo te laten schrikken. Ik was voedsel aan het halen. Hier eet wat. Deze bessen zijn eetbaar. Ik had die brief mee genomen."
We aten onze bessen rustig op en dronken nog wat. We wilden net gaan lopen toen onze wolf hard begon te grommen. "GRRRRRRR" niet veel later vloog er een pijl rakelings langs mij heen. De wolf begon te piepen.. Hij was geraakt! Ian en ik sprongen de boom in. En bereidde ons voor op een gevecht. Niet veel later kwam er een jongen uit de struiken. Achter hem liep een meisje. "Sneller!" Riep de jongen. "Kom op we moeten zo snel mogelijk iedereen doden hier." Het meisje achter hem begon te praten. "Jaha ik weet het, niet praten maar lopen Kay." Ian en ik keken elkaar aan. Ik telde af, nou ja op mijn vingers. Ik richte mij boog op het meisje en Ian pakte zijn werpster. 3,2,1 "NU!" Ian gooide en ik schoot. Raak! Het meisje zakte in elkaar. Dood. Ian raakte die ene Kay niet. Hij gooide nog een keer. Kay draaide zich woest om. Hij gooide ook een werpster, die hij van de grond had geraapt. Ik pakte mijn boog, ik richte en liet los. De pijl doorboorde Kay. Dood. Twee doden op mijn geweten.... Ik voelde de tranen opkomen. Ik keek naast mij. "Ian!! OMG! Oké rustig blijven" dit zei ik meer tegen mezelf dan tegen Ian. Ian lag kermend tegen de stam aan. De werpster had zijn been geraakt! Ik moest wat doen! Oké scheur een stuk van dat meisje haar jurk af. Dat kan ik gebruiken om het bloedden te stoppen. Ik sprong de boom uit en rende naar het meisje toe. Scheurde een stuk van haar jurk af en griste gauw de brief bij haar weg. Dat deed ik ook bij de jongen. Je weet maar nooit hè? Snel klom ik weer in de boom. Ian zag er heel slecht uit. "Ian luister, dit gaat verschrikkelijk veel pijn doen. Sorry maar het moet. Ik scheurde eerst een stuk van het lapje af en duwde het in zijn mond. "Bijt hier maar op. Als je schreeuwt horen anderen ons." Ian knikte. Ik rommelde wat in zijn rugzak opzoek naar medicijnen. Hebbes hier kon ik wel wat mee. Ik pakte de werpster vast. Ian kreunde van de pijn. 3,2,1 en ik trok. Hij ging er best wel gemakkelijk uit. Ian beet keihard in de doek. Hij kreunde ook hard. Gelukkig gilde hij niet. Snel deed ik wat spul op de wond en bond het lapje om zijn been. Ik trok hem goed strak, zodat hij niet nog meer bloed zou verliezen. Ian zijn ogen gleden langzaam dicht. Ik probeerde hem wakker te houden maar dat was zinloos. Ik klom de boom uit en pakte de belangrijke spullen van Kay en het meisje. Daarna sleurde ik hun lichamen weg. Een paar honderd meter verderop liet ik ze liggen. Terug naar de boom man ik nog wat bessen en planten mee. Bij de boom aangekomen dacht ik plots aan de wolf. In volle paniek rende ik naar de struik waar de wolf die nacht had geslapen. Daar lag hij. Met een pijl in zijn achterpoot. Hij werd wakker van mijn aanwezigheid. Gelukkig was hij niet dood. Ik trok de pijl zonder te aarzelen uit zijn poot, pakte wat medicijnen en bond er een lapje omheen. Hij jankte zachtjes, maar dat hield ook gauw op. Langzaam vielen zijn ogen ook dicht. Ik begon maar weer aan de zoektocht naar voedsel....

-------------------------------------------------

Heyhey
Dit keer een wat langer hoofdstuk. Jeey! Ongeveer 1000 woorden.
Don't forget to follow, vote and comment!
XX Lara
Ps op de foto staan Kay en het meisje