Kill Or Be Killed - Hazel ✔️

Hoofdstuk 21

Die avond sliep ik naast Ian. Naast mijn trouw en toeverlaat. Naast mijn.... vriendje, Ian. Het was officieel. Ian en ik waren een koppel, een stelletje. Er waren wel meerdere koppels in ons kamp. Het gaf af en toe wat problemen, maar liefde overwint alles, toch? Ian en ik waren de enige die er vanaf wisten. We hadden het de rest nog niet verteld. Ian moest nog aansterken. En ik... ik moest trainen. De hele dag zou ik gaan trainen. Buiten. Niet alleen natuurlijk. We gingen rennen. Eindelijk kon ik mijn benen even strekken. Maartje kwam naast mij lopen. "En?" Vroeg ze. "Wat, 'en'?" Vroeg ik. "Heb je iets met Ian." Die vraag had ik niet verwacht. "Hoe bedoel je?" Vroeg ik. "Hazel, doe even normaal. Het is overduidelijk dat jullie van elkaar houden. Weet je wel hoe Ian naar jou kijkt. Jij bent zijn lichtje in de duisternis." "We hebben gezoend!" Fluisterde ik in Maartje haar oor. "Dat werd tijd." Riep Maartje doodleuk terug. Ik sprintte weg. Was het zo overduidelijk geweest? Was ik zo blind geweest? Had ik niet door hoe Ian naar mij kijkt?
De dag verliep rustig. Beetje rennen, beetje vechten en een beetje speerwerpen.

"Nog maar twee dagen" fluisterde ik tegen Ian. Het was alweer ochtend. "Dan gaat het schild naar beneden." "Hazel, zullen we het bekend maken?" "Dat we een stel zijn?" Vroeg ik. "Ja" antwoordde Ian terwijl hij dichter naar mij toe kroop. We hadden de nacht doorgebracht in de vergaderruimte. Samen. Er was niet echt iets gebeurd. Tenminste niet wat jullie denken. Ian was nog niet heel sterk. Niet sterk genoeg voor een wilde nacht. "Natuurlijk maken wij het bekend. Ik vrees alleen dat iedereen het al weet." "Hoezo?" Vroeg Ian. "Twee redenen. Één het was blijkbaar overduidelijk dat wij bij elkaar komen en twee. Maartje had ons door. Ik ben eerlijk tegen haar geweest." Ian trok mijn in een knuffel. "Ik hou van je weet je dat?" Hij ging met zijn hand langs mijn wang. Daarna kuste hij mij in mijn nek. Hij liet een spoor van kusjes achter. Ik kreeg kippenvel. "Hihihi niet doen Ian!" Riep ik. "Hazel, iedereen kan ons horen." Ik bloosde. "Hazel niet blozen. Daardoor ben je alleen maar leuker. Ik kan mij echt niet meer inhouden." "Is dat zo?" Vroeg ik uitdagend. Ik stond op. Heupwiegend liep ik de kamer uit en blies kushandjes naar Ian. Ian kwam achter mij aan. Hij rende en tilde mij op. "Grrr!" Gromde hij terwijl hij mij op zijn schouder tilde. We renden door naar de gezamenlijke slaapkamer. Hij opende de deur. "Ian! Zet mij neer!" Riep ik. De deur was al open. Ik kietelde hem. Ik wist dat hij daar niet goed tegen kon. Hij liet mij los. Ik drukte een kusje op zijn mond. Ik draaide mij om en zag daar iedereen staan. AKWARD. Ik begon als een gek te blozen. Ik verstopte mijn gezicht in Ian zijn shirt. "Jongens. Het is nu denk ik wel duidelijk. Hazel en ik zijn een stel." "Begrepen we al!" Riep Carlos. Ik keek hem aan. Hij begon te lachen. Ik lachte mee. Uiteindelijk was iedereen mee aan het lachen. "Jongens" onderbrak Anna ons. "Ik denk dat het verstandig is als we onze kleding gaan wassen. Ik heb samen met een paar meisjes wat kleding gemaakt. Gewoon wat simpels, zodat we nu alles kunnen wassen. Het is mooi weer dus het droogt snel. "Ben ik het mee eens!" Riep Jesse. "Ik vind het best! Riep ik.
Zo deden we het ongeveer: met zijn alle kleedde wij ons om en gingen we naar de rivier. Het was een grote hoop ongeordende mieren. Het maakte niet uit. Het was gezellig. Aan het eind van het liedje was ik doorweekt. Mijn vechtkleding was schoon. Dat wel. Alleen de kleding die ik aan had scheen een beetje door. Jup. Handig. Bij iedereen scheen de kleding door. Wat had je anders verwacht. Het was gemaakt van de spullen die we hadden. "Hazel. Kom. Alsjeblieft. Naar. De. Vergaderzaal." Fluisterde Ian met opeengeklemde kaken tegen mij. "Je maakt mij gek." Fluisterde hij hees in mijn oor. "Even de kleding ophangen." Zei ik. Ik wist wat er zou gaan gebeuren. Na dat gedaan te hebben ging ik met Ian naar de vergaderzaal. "Hazel, ik heb iets voor je." Fluisterde Ian in mijn oor. "Doe je haar eens aan de kant." Ik schoof mijn haar aan de kant. Voorzichtig en met een trillende hand deed hij iets om mijn nek. Het was een ketting. Er hing een bedeltje aan. Het was een houten hartje. "Ik wou dat ik je meer kon geven" fluisterde hij. "Als het kon, gaf ik je alles dat je zou wensen. Op dit moment heb ik niks. Bijna niks. Ik heb alleen mijn liefde voor jou. Dat is wat ik jou kan geven. Mijn liefde." Hij zoende mij. Hij ging met zijn tong over mijn lip. Ik opende mijn mond. We speelden een vurig spel. Voorzichtig liet hij mij los. Langzaam kleedde hij mij uit. "Hazel je bent prachtig. Hazel je bent van mij." Daarna weten jullie allemaal wel wat er gebeurde.
~uurtje later~
"Luister allemaal! Morgen gaat het schild naar beneden! We hebben verschillende vecht strategieën. Die gaan we vandaag bespreken. Ook gaan we de wapens gereed maken. En voorbereidingen treffen, voor het vertrek van morgen. Ik wil jullie ook mededelen dat we een mooie afsluiting houden vanavond. Dit kan wel eens de laatste dag zijn dat jullie elkaar zien." Riep ik. We sluiten deze vriendschappen af met een kampvuur!" Riepen Ian en ik tegelijkertijd. Een luid applaus steeg op uit de menigte. Een traan rolde over mijn wang. Was ik een emotioneel wrak?

-------------------------------------------------
Hey allemaal
Vinden jullie Hazel een emotioneel wrak? ;) Haha laat het weten.
Xx Lara
Don't forget to follow, vote and comment.