Kill Or Be Killed - Hazel ✔️

Hoofdstuk 8

"Hoe ben jij hier op gekomen? Dit is geniaal!" "Is dat een plan of een plan?" Vroeg ik in mijn handen wrijvend.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik had de toeter gemaakt en Ian was bezig met het vuur. Ja er was een klein probleempje, het vuur maken ging niet echt soepel. Ik liep naar Ian toe. "Ian, we moeten wel eerst de konijntjes roosteren denk ik. Dan hebben we tenminste wat te eten." "Klinkt als muziek in mij oren" antwoordde Ian. "Ik heb nog wel een vraagje Ian. Gaan we samen in een boom of alleen? We hebben weinig bescherming voor aanvallers van achter. Ze kunnen in onze rug komen, wat denk jij?" "Ik heb wel een idee" zei Ian na een tijdje. "We gaan in een boom tegenover elkaar zitten. Jij kan dan achter mij gevaren aan zien komen en ik bij jou. Ik houd een werpster in mijn ene hand zodat ik ze desnoods kan doden. En jij houdt de hele tijd een pijl schietklaar." "Ja!! Super! Oké, ik heb al twee bomen op het oog." Riep ik enthousiast. Die boom daar, die dikke en die hogere daar tussen die twee kleine boompjes in. Laten we onze spullen mee nemen de boom in, dan hebben we tenminste nog wat als we moeten vluchten. Oh ja ook belangrijk, als het uit de hand loopt rennen we allebei weg. Herinner jij je die ene plek met die naaldbomen?" "Ja die herinner ik me nog" antwoordde Ian. "Oké mooi! Daar spreken we dan af als het uit de hand loopt. Laat ik nu maar de konijntjes gaan vellen." Klaar was kees! Net op het moment dat ik het laatste konijntje had gevilt, kwam onze wolf aangelopen. Hij zag er nog een beetje duf uit maar liep al wel. Ik gaf hem gelijk één van de konijntjes. Hij at hem gulzig op. Ik vertelde ons plannetje tegen hem en ik denk dat hij het begreep. Ondertussen had ik bedacht dat we hem altijd nog konden inzetten tijdens de strijd. Hij zou de vijanden makkelijk aankunnen. Hij moet ze natuurlijk niet meteen aanvallen... "Yes! Got it! Hazel kom snel leg de konijntjes op het vuur" Ian haalde me uit mijn gedachten. Snel kwam ik in actie. Ik reeg de konijntjes aan een stok en legde ze in het vuur. Er kwam gelijk een heerlijke geur vanaf. Eentje waarbij je je vingers wel af kan likken. Nou ja ik had gewoon honger.
Na een tijdje waren ze klaar. Ik haalde ze van de stok af, gaf er een aan Ian en begon gelijk te eten. Het was sneller op dan klaargemaakt. Ian legde nog wat droge bladeren op het vuurtje zodat er nog meer rook vanaf zou komen. Dit was ook gelijk het teken dat we naar de bomen toe konden. "Tot straks Ian" fluisterde ik. Snel gaf ik hem nog een knuffel en rende naar mijn boom toe. Toen ik naar het vuurtje keek was Ian weg. Ik keek recht voor mij uit en daar zat Ian. In de dikke boom tegenover mij. Ik had een perfect zicht op zowel Ian als het vuurtje.
De tijd kroop voorbij.. Minuten leken uren. Ik had natuurlijk geen besef van de tijd. Een horloge had ik niet en de zon was moeilijk te zien in dit dichte woud. Mijn oogleden werden langzaam zwaarder en zwaarder. Niet gaan slapen!! Dacht ik verschrikt dat kan je echt niet doen! Mijn gedachten dwaalden af...

*flashback*
Schaapje schaapje heb je witte wol?
Ja baas ja baas drie zakken vol!
Een voor de meester en een voor zijn vrouw
Een voor het kindje dat bibbert van de kou.
Schaapje schaapje heb je witte wol? Ja baas ja baas drie zakken vol!
Mama! Ik ken het hele liedje uit mijn hoofd! Knap hè? Ja schat heel goed gedaan. "Mama mag ik buiten gaan spelen?" Vroeg ik hoopvol. "Nee lieverd dat kan niet. Het is al donker buiten. Wil je me helpen met het eten koken?" Vroeg mijn mama. Ik knikte en stak mijn duim in mijn mond. "Mag Meneer Konijn helpen?" Vroeg ik. "Ja hoor, je knuffelkonijntje mag helpen." "Mama hij heet geen knuffelkonijntje, hij heet Meneer Konijn!" Riep ik verontwaardigd uit. We pakten een aantal potten en pannen. Voor de zoveelste keer deze week aten we koolsoep. We hadden niets anders om te eten....
"Liefje, wil jij Dave roepen?" Vroeg mijn mama. "Ja mama!" Riep ik blij uit. Het eten was klaar, we konden eindelijk gaan eten. Vrolijk huppelde in naar Dave zijn kamer. Voor zijn kamer bleef ik staan. Ik klopte op de deur. "Dave we gaan eten, kom jij ook?" De deur ging langzaam open.. En daar stond hij dan... Mijn oudere broer.
*einde flashback*

WACHT WAT? Broer? Dave? "Auw" piepte ik. Er was iets hards tegen mijn hoofd aan gekomen. Verbaasd keek ik om mij heen. Ik zag Ian in de boom tegenover mij zijn lachen in proberen te houden, wat hem amper lukte. GRRR jou krijg ik nog wel. Ik probeerde hem boos aan te kijken maar dat mislukte. Een glimlach trok al snel over mijn gezicht. Hij trok zijn schouders op, als teken van verontschuldig. Daarna wees hij op mij en deed met zijn handen een kussentje onder zijn hoofd. Hij schudde daarna wild met zijn vinger heen en weer. Wat ik hieruit op maakte was dat ik van hem mocht gaan slapen, meer eerst mijn kussen op moest schudden zodat ik lekkerder kon liggen. Nee grapje. Ik begreep dat ik blijkbaar bijna in slaap was gevallen, wat absoluut niet mocht natuurlijk. Ik ging er weer eens goed voor zitten, richtte mijn boog weer naar het vuurtje en kon weer gaan wachten totdat er eindelijk iemand aankwam. Ondertussen kon ik niet stoppen met denken aan mij broer Dave.

-------------------------------------------------

Heyhey
Ja ik weet het, een niet zo heel speciaal hoofdstuk. Volgend hoofdstuk wordt echt spannend! Ik beloof het!
Don't forget to follow, vote and comment!
XX Lara