Kaelie's Revenge

13

DRAKE'S POV

1 week had passed. I'm here sa isang bar sa Makati. I know if Kaelie was awake, she wouldn't like to see me in here. Maingay, Magulo and People dancing like there's no tomorrow. Bumalik ako sa diwa ko nang may kumalabit saa'kin.

Si Stacy. Smiling like an idiot. "What are yo----" She smirked as she cut what i was about to say by covering my mouth slowly. Kahit medyo malayo sya saa'kin ay naamoy ko ang alak sakanya. Halatang lasing sya.

Nagulat ako ng bigla nya akong yakapin. Sobrang higpit ng kanyang yakap. Noong naka kawala ako, hinawakan ko sya sa dalawang balikat at nagulat noong umiiyak sya. Iyak sya ng iyak.

Hinila nya ako sa isang tahimik na side ng bar. "S-sorry, s-sorry, Drake. Di ko sinasadyang *sniff* saktan si Kaelie. S-Sorry. S-sorry sa lahat ng ginawa ko sainyo. s-sa lahat ng sakit na naidulot ko sainyo. S-sorry sa lahat...." Bigla syang nagbreakdown sa harap ko at napaluhod. "S-sorry talaga Drake. Bigyan mo pa ako ng isang pagkakataon. S-sorry. S-sorry." She said while hugging my knees. Panahon na rin naman siguro Drake para magpatawad ka. My subconcious said.

Inalalayan ko sya para tumayo. Hinawakan ko ang magkabilang balikat nya. "You're forgiven." a smile plastered on her face then she hugged me, tight. I rubbed her back. "T-thank you."

Sinabi nya na gusto na nya umuwi kaya i insisted na ihahatid ko na sya. As i've said, mukhang lasing ito. Nakakakonsensya naman kung may mangyari man sakanya, ayoko na mawalan pa ng isang kaibigan.

Habang nasa byahe, nakatingin lang sya sa mirror sa gilid nya. Sinilip ko sya then she is crying, unti unting tumutulo ang mga luha nya. "What's wrong? Why're you crying?" Umiling sya. "Wala. Ang saya ko lang kasi napatawad mo na'ko." i just smiled as a reply.

Tumigil kami sa isang apartment malapit sa Makati. "Thank you, Drake." bumisina lang ako to bid goodbye.

Dumeretso ako sa ospital kung saan nandoon si Kaelie. Gusto ko kasi, ako lang ang magbabantay doon. Para kapag nagising sya, nasa tabi nya na agad ako. Pinauwi lang ako ni tita which is mom ni Kaelie para magpahinga. Pero hindi ko mapgilang uminom, dahil narin siguro sa stress.

Bago ako pumasok sa hospital room, pinagsuot muna ako ng mask. Pagpasok ko, nakita ko si tita, naka-nap sa hospital bed ni Kaelie. Nilapitan ko sya kaya naalimpungatan sya. "Tita, ako na po magbabantay. Uwi na po kayo. Mukhang pagod na po kayo." She smiled. "Maraming salamat, Drake. Sana magising na sya." YUmuko nalang ako at tuluyan nang umalis si tita sa kwarto.

Umuwi si Tita the day after the accident, alalang-alala ito at iyak ng iyak. Kasama nya si tito na balisa lang. Ayoko mang sisihin ang Daddy ni Kaelie, pero sya kasi ang kasama ni Kaelie bago sya mawala. At hinala ko, may dahilan kung bakit nawala si Kaelie nung gabing iyon. Sana malaman ko ang dahilan.

3 weeks later...

Nagising ako sa gilid ni Kaelie, naka-nap. Ganun parin sya, araw-araw na paggising ko hinihiling ko na gising na din sya. Mugto ang mata ko habang nakatingin sakanya. "Love, gising ka na please..." Ramdam ko nanaman ang luha sa aking mata. Lecheng luha, di maubos-ubos. "Miss na miss na kita. *sniff* Pati narin yung tawa mo, yung pangungulit mo, yung mga luto mo. Namiss mo na rin ba ang mga jokes ko? Yaan mo maraming akong nakareserba." I smiled bitterly, while my whole face is covered by my tears. "Gising kana, Love. Please." Habang hawak ang kamay nya.

Dumaan ako sa office ngayon, para macheck naman kahit papano ang nangyayari sa kumpanya ko. I wore a glasses para hindi kita na mugto ang mata ko. An investigator knocked at my office, the one i hired to investigate kung bakit Kaelie run away.

"According to my investigation, kaya umalis si Ms. Manuel sa restaurant kung saan sila magdidinner ng Dad nya is because nagkaroon sila ng isang arrangement and hindi ito nagustuhan ni Ms. Manuel."

"Whag kind of arrangement?" I asked in a low tone. He cleared his throat. "Arrange-Marriage." My blood boiled. "With whom?" Tanong ko habang minamasahe ang sentido ko. "Mr. Evan Jade Gil. Owner/CEO of Diamond Clothing line. Dahil bumababa ang sales ng Ethernice. Pinagkasundo ni Mr. Manuel na ipakasala sila para mapagisa ang mga clothing line. But then, it turned out to be worst."

Fvck.

Fvck.

Evan.

I excused myself sa investigator para magpunta sa hospital. Naabutan ko sa labas ng hospital room sina Julie, Yessa, Kiana at Dana. Sila ang mga kaibigan ni Kaelie noong highschool kami. They're bestfriends. Pero si Julie lang ang natira dito sa Pilipinas dahil halos lahat sila ay nagmigrate. Sigurado, matutuwa si Kaelie kapag nakita nya sila. Sana nga magising na sya. "Hey, Julie." Bungad ko sakanya. "Hey. Ano ikaw na toka ngayon?"

"Kahit araw araw pa, Julie." I smiled. Then she introduced kila Dana. Kilala ko naman sila. We're batchmates. "Sige pasok muna ako." They all nodded. I wore a mask. Ganun pa din ang condition ni Kaelie. Parang ako ang paulig ulit na pinapatay kapag nakikita ko sya sa ganyang sitwasyon.

Lumabas ako dahil i hate seeing her like that. Hirap na hirap. Nang makalabas ako, nakita ko ang mga mukha kung bakit sya nandito.

Her Dad and Fvcking Evan Gil.

Binati nila Dana si Mr. Manuel. Gusto kong manuntok. Gusto kong manapak. Pero anong magagawa ko? After all sya padin ang tatay ng babaeng pinakamamahal ko. Hindi rin kasalanan ni Evan na sya ang iarrange kay Kaelie.

I'm trying to understand the situation. They entered the hospital room. They didn't greet me. But i did.

Umalis na sila Dana dahil may jetlag daw sila at matutulog muna. Hinatid narin sila ni Julie. Mabilis lang dito ang Dad ni Kaelie. Ganun din si Evan.

Naiwan ako dito sa labas ng icu. Nagulat ako sa dumating. "Drake." Tawag neto sakin. "Stacy." I smiled. "Pwede ba ko pumasok?" Tinuro nya ang room kung nasan si Kaelie." Tumango ako. "Maraming salamat."

Nagsuot sya ng hospital mask at pumasok sa loob. Sinamahan ko na sya. "Hi Kaelie." She waved her hand. "Sorry sa lahat ng nagawa ko sa'yo at sainyo ni Drake." She looked at me smiling. "Sorry talaga. Sana matanggap mo yun. Sana maging magkaibigan tayo. Gising kana dyan! Namimiss kana ni Drake oh!" Yumuko nalang ako.

"Wag ka magalala. Di ko sya aagawin. Haha. Joke." I smiled at that. Wala na rin kasing feelings saa'kin si Stacy sabi nya. And may nanliligaw daw sakanya ngayon.

Lumabas na kami sa hospital room. Inaya ako ni stacy na magdinner pero umayaw ako. Binabantayan ko kasi si Kaelie.

Bumaba na sya at naiwan ako dito. Ilang sandali ang lumipas, bumalik si Kaelie na may dala na isang paperbag na galing sa KFC. "Oh ayan na! Duty ko yan bilang kaibigan mo. Kumain ka."

"Thank you, Stacy. Nagabala ka pa." She smiled. "Nako. Wala yun. Sa lahat ba naman ng nag----."

"Tapos na yun. Magkaibigan na tayo ngayon." Pi-nat ko ang ulo nya.

STACY'S POV

"Tapos na yun. Magkaibigan na tayo ngayon." Patago akong na smirk.

Everything is going to the right place. I said in my mind.

------

sabaw