EVCİLİK OYUNU

Eski dostlar... (8.bölüm)

Mesaj keremden gelmişti tabii ki de!

Aşağıya inip inememek arasında kaldım ama merakıma yenik düşüp inmeye karar verdim. Hızlıca üzerime ceketimi aldım ve koşar adımlarla indim merdivenden. Arkamdan annem;

 

“Nereye kızım uyanır uyanmaz?” diye bağırınca

 

“Hemen gelicem anneee” dedim.

 

Kapıdan çıktığımda karşımda duruyordu. Kafasıyla gel işareti yaptı ve arabaya bindi. Bende bindim ve arabayı sürmeye başladı. Hiç konuşmuyorduk. En sonunda ilk buluştuğumuz sahil cafesinin oraya arabayı park etti ve indi. Bende peşinden gittim. İyice meraklanmaya başlamıştım. Oturur oturmaz konuşmaya başladı.

 

“Bak şimdi biz bir oyun oynuyoruz di mi?” diye sordu onaylamamı bekleyerek.

 

“Evet” dedim. Niye böyle bir konuya girdiğini anlayamamıştım.

 

“Hah çok güzel, o zaman bu oyunun da bazı kuralları olmalı” dedi bu sefer masaya birkaç kağıt ve bir kalem koyarak. Anlam veremiyordum ne yapmaya çalışıyordu?

 

“İmzala şunları” dedi yüzünde sert bir ifade vardı.

 

“Bunlar ne?” diye sordum aynı zamanda kağıdın üzerinde yazanlara bakarken. O ise sabırla okumamı bekliyordu. Okumaya başlayınca resmen dondum kaldım. Kerem bir sözleşme yapmak istiyordu. Bana güvenmemişti! Sahi şurada iki gündür tanıdığı kıza neden güvensin ki dimi! Sonuçta o kerem sayer! Benim yerimde olmak isteyen kim bilir kaç kız var! İşini garantiye alacaktı. Sözleşmede sadece bir ay evli kalacağımız ve bir ay dolar dolmaz boşanacağımız yazıyordu. Bu kadar çabuk kurtulmak istiyordu demek ki bu işten.

 

“Hadi artık imzala da bitsin şu iş” dedi ilk zamanki haline dönmüştü. Hatta daha donuk daha soğuktu. Sevgilisi baya baskı yapmış olmalıydı. Kağıtları imzalar imzalamaz kalktım masadan ve bir şey söylemeden yürümeye başladım. Arkamdan

 

“Eve kadar bıraksaydım bari” diye seslendi ama dönüp bakmadım bile. Zaten o da ısrar etmedi. Her şey olması gerektiği gibi ilerliyordu. Keremin yaptığı işini garantiye almaktan başka bir şey değildi. Buna hakkı da vardı ne bekliyordum ki ben! Bana aşık olacağını falan mı! Her şey buraya kadarmış. Benim kereme olan sevgim de ya da öyle sandığım duygu da buraya kadarmış..  başlayamadan biten bir aşk. Aman ne güzel!

 

 

***

 

 

Kerem arabasına bindiği gibi Selinin yanına sürdü. Ondan nefret ediyordu. Belki onunla hiç tanışmamış olsa zeyneple çok mutlu olurlardı. Ama artık bunları düşünerek daha fazla üzülmenin bir anlamı yoktu. Zaten zeynebi kırdığı için ona böyle davranmak zorunda kaldığı için yeterince üzülüyordu. Selinle sözleştikleri yere geldiğinde sözleşmeyi