Karşımda dikilen kadına bakarken ağzım beş karış açılıyor. Yani bana kim gelir diye sorsalar 100 kişi sayarım hatta Antalya’daki Osman amcamı bile sayarım –ki uzun zamandır görüşmüyoruz- ama annem demem!
“Anne! Senin ne işin var burada?”
“Ah kızım sorma bir bilsen neler oldu!” derken ellerini çırpıyordu. “Sizi de böyle ilk günden rahatsız etmek istemezdim ama-” içeriye girdiğinde bizim çocukları görünce
“Sizin de zaten misafiriniz varmış..”
“Evet annecim bizi merak etmişler de” diye kıvranıyorum resmen karşısında. Nerden bilsin kadın bizim gerçek bir balayı yaşamadığımızı!
“Aaa olur mu ama hiç ne kadar ayıp! İlk günden rahatsız edilir mi gençler!” diye azarlıyor annem onları.
Bizimkilerde kıkır kıkır gülüyorlar. Eh annem onlara kızıyor ama kendisi de aynı şeyi yapıyordu. İçeriye geçip oturduğumuzda;
“Eee annecim ne oldu kapıda yüzün çok kötü görünüyordu” diye sordum.
“Ah kızım evde fare gördüm(!)”
“Ne! Fare mi?!”
“Evet biliyorsun hem ben nasıl korkarım fareden duramadım evde çıktım hemen. Jaleyi de aradım evi ilaçlatıcaz yoksa hayatta giremem bir daha o eve” diyor hızlı hızlı
“Ayy annem yaa nasıl girdi ki fare(!)”
“Ah bir bilsem kızım görcektin kolum kadar vardı nerdeyse” derken koluyla işaret yapıyordu. Sanki bana biraz abartıyormuş gibi geldi ama korkudandı sanırım.
“Eee ne yapacaksınız peki şimdi annem nerede kalacaksınız?” diye sordum gidecek yerleri var mıydı ki?!
“İşte bende sizi o yüzden rahatsız ettim kızım. Biliyorum ilk günden de olmaz böyle ama ne yapalım mecbur kaldık.”
“Eee otel diye bir şey var” dedi can sessizliğini bozarak. Bir anda ona dönüp delici bakışlarımı fırlattım ve o da tekrar konuşmaya başladı
“Yani tabi burası varken de otelde kalmak olmaz” diye toparlamaya çalışıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVCİLİK OYUNU
FanfictionAslında ilk görüşte aşk, Bir türlü itiraf edilemeyen. Biri babası için, biri annesi için. Zorla, Ama aslında bir rüya. Gerçek olamayacak kadar güzel, Gerçek olacak kadar mükemmel. Sonra rüyadan uyanış. Her şey yolunda iken "Sadece o olsun" demek, "Ç...
