EVCİLİK OYUNU

Tesadüf... (9. bölüm)

Eve vardığımızda “Hazır mısın?” dedim merte ve zile bastım. O da hemen kenara saklandı. Annemse kapıyı açar açmaz

 

“Kızın uyandığın gibi çıktın gittin evden nereye kayboldun sen saat kaç oldu haberin var mı? Sanki iki gün sonra nişanı olan sen değilsin!” diye söylenirken birden durdu ve

 

“Sen niye öyle sırıtıyorsun bakayım” dedi. Bende;

 

“Bak bakalım sana kimi getirdiiim.” Dedim ellerimi havaya kaldırarak “Ta taam!”

 

“Mert!” diye bir çığlık attı annem. Ve doladı kollarını çocuğun boynuna.

 

“Ne zaman döndün sen! Ay maşallah nasıl da yakışıklı olmuşsun sen böyle. Dur bakayım sana boyun mu uzadı senin?” annem nefes almadan konuşuyordu valla.

 

“Çok özlemişim sizi demet teyzem. Sizde hala fıstık gibisiniz.” Dedi. İltifatlar havada uçuşuyordu.

 

“Eee hadi içeri girebilecek miyiz artık?” diye sordum.

 

“Ah doğru ya kapıda kaldınız gelin hadi içeriye” dedi annem gülerek. “kaynanan da seviyormuş mertcim bende tam sofrayı hazırlıyordum.”

 

“Sever inşallah.”dedi mertte muzipçe gülerek. Annemse hiç fırsatı kaçırmadan yapıştırdı soruyu.

 

“Hayırdır yok mu bir gelin adayımız yoksa?”

 

“Yok demet teyzem zaten Almanya’daydım bir süredir iş için yeni döndüm, nasip artık.”

 

Mert iş diyince acaba kerem ne iş yapıyordu diye geçirdim içimden. Onun hakkında bilmediğim o kadar çok şey vardı ki!

 

“Zeynepte evleniyor sonunda!” demez mi birde. Allahtan bu konuyu biliyordu mert!

 

“Of anne sanki evde kalmışım gibi konuşuyorsun!”

 

“Kaldın tabii ben senin yaşındayken kucağımda sen vardın benim.”

 

“Valla o senin problemin canım. Aslında ben halimden gayet memnunumda mert bakma işte sen annemin işleri hep bunlar.” Diyerek güldüm.

 

“Düğün ne zaman bakalım?” diye sordu mert.

 

“Valla bu cumartesi nişanımız var mertcim. Düğün de en yakın zamanda olacak!” annem cevapladı hemen. Mert;