Eveeet öncelikle hepinize selam :) Öyle bir bölüm yazdım ki size zeyker kusacaksınız baştan söyleyeyimm :) Canım okuyucularımın da isteği ile zeyker dolu bir bölüm yayınlamaya karar verdim ve sanırım 53. bölüm de bu bölüm gibi olacak :) yani öyle görünüyor. Burdan anneme selamlarımı iletiyorum çünkü hikayemi o da okuyor :D Yazdığım şeyler karşısında bozulmazsın inşallah annemm seni çok seviyorum <3 :) ehehe :D
İlk defa bir gif paylaşayım dedim o da bu bölüme özel oldu ): alıntıdır haberiniz olsun zeyker'miş gibi düşünün :D
:)) Bölüm şarkısı'da İrem Derici-KAlbimin tek sahibine.. dinlemenizi tavsiye ederim :)
Bu bölümü güzel yorumlarıyla beni mutlu eden Ayşe'ye ithaf ediyorum :) umarım beğenirsiniz canlarım :))
Yorumlarınızı esirgemeyin benden :))))
******
Bu hayattan her şeyi beklerim ben. En güvendiğiniz insan size yalan söyledikten sonra sizi kandırdıktan sonra sizde beklersiniz. Hele ki bu kişi anneniz ise. O kadar çok kırgınım ki şuan ona, bunu kendi içimde bile tartışamıyorum. Hani bazen bir şey yaşarsınız ve o an yaşadığınız duyguyu tarif edemezsiniz, kelimelere dökemezsiniz ya işte bende şuan o anlardan birindeyim.
Hastaneden ayrıldıktan sonra arabaya binmiş sessizce ilerliyorduk neredeyse boş sokaklarda nereye gittiğimizi bilmeden. Ben camdan geçtiğimiz sokaklara anlamsızca bakarken bir süre sonra başımı kereme çeviriyorum. O da düşünceli bir halde kullanıyor arabayı.
“Ne düşünüyorsun?” diye soruyorum merakıma yenik düşerek.
“Annenin neden böyle bir işe kalkıştığını düşünüyorum” diyor gözlerini yoldan ayırmadan.
“Sözleşmeyi nereden biliyor zaten onu da anlamış değilim”
“Yağmur? O biliyor muydu?” diye soruyor.
“Hayır, ben o zaman sözleşmeden sadece melise bahsetmiştim. Yağmur da zaten bizim şu kavga ettiğimiz gün öğrenmişti” diye açıklıyorum ama aklıma o berbat gün gelince başımı sağa sola sallayarak kurtulmaya çalışıyorum o anıdan.
“Peki, melis söylemiş olabilir mi?”
“Hiç sanmıyorum.”
“Zaten bu oyun için hastane işleri falan çok fazla annen tek başına planlamış olamaz” diyor kerem o kadar ciddi ki olayı çözmeye çalıştığı çok belli oluyor.
“Yani birisi daha var ve ondan yardım mı alıyor?” diyerek fikrimi öne sürüyorum.
“Aynen” diyor başını onaylayan biçimde sallarken.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVCİLİK OYUNU
FanficAslında ilk görüşte aşk, Bir türlü itiraf edilemeyen. Biri babası için, biri annesi için. Zorla, Ama aslında bir rüya. Gerçek olamayacak kadar güzel, Gerçek olacak kadar mükemmel. Sonra rüyadan uyanış. Her şey yolunda iken "Sadece o olsun" demek, "Ç...
