EVCİLİK OYUNU

Körle Yatan Şaşı Kalkar.. (54. bölüm)

İyi akşamlar :) gecikmeli de olsa yeni bölümümüz geldi arkdaşlar umarım beğenirsiniz. Hepinize yorumlarınız ve ilginiz için çok çok teşekkürler. Kısaca bir şeyden bahsetmek istiyorum. Hande ve Keremin izmirdeki hallerini paylaştım sizinle.. Handeye karşı hiçbir antipatim yoktur. Aksine en az Kerem kadar çok severim kendisini. Yanlış anlaşılmalar olsun istemem..

Bu bölümü çok hoş yorumları için Haviş'e ithaf ediyorum umarım beğenirsin canım :) 

Bölüm şarkımızda Aşk Yok Olmaktır-Mabel Matiz.. multimedyadaki resim de zeykerin kahvaltı yaptığı yer :)

umarım beğenirsiniz okuduğunuz için şimdiden çok teşekkür ederimm :)

***

-Zeynep-

 

Uyandığımda üzerimde hissettiğim ağırlığın nedenini ilk önce -uyku sersemliğinden olsa gerek- anlayamasam da burnuma dolan o harika kokuyla birlikte gözlerimi açar açmaz keremin kafasını boynuma gömüp bir kolunu da belime sardığını görüyorum. Ellerim benden izinsiz hemen saçlarına gidiyor. Keremden çıkan birkaç mırıldanmayla boynuma değen nefesi gıdıklanmama sebep olsa da ses çıkarmamaya çalışıyorum ki uyanmasın. Uyanmasında biraz daha bu halimizin tadını çıkarayım…

Elim onun saçları arasında dolaşırken dün gece geliyor aklıma. Uzun zamandan sonra kollarında huzurla uyuduğum gecenin öncesi. Keremin bana söyledikleri.

Öyle güzel kokuyorsun ki… Hiçbir zaman doyamayacağım senin bu kokuna…

Ben çok şanslı bir adamım…

 

Bunları ilk kez duyuyor olmamın yanında o kadar içten söylenen kelimelerdi ki. Hepsini tek tek hissederek söylediğinden adım kadar eminim. Çünkü aynı anda bana da hissettirdi hepsini. Dokunuşlarının yanında bu sözleriyle daha çok ısıttı içimi. Her bir öpücüğü tenimin üzerini yakıp geçerken sesi yankılanıyordu kafamda..

Dün gece… Sanki her şeyin bir ilki gibiydi. Gerçekten biz yeni evlenmişiz de ilk balayına çıkmış gibiydik. Belki de ben keremin sevgisini ilk kez bu kadar içten hissediyordum. O kadar çok duygulu bir geceydi ki içimdeki mutluluğu anlatmam neredeyse imkânsız. Sevgi pıtırcığı oldum çıktım!

Ben öylece uzanmış hala keremin saçlarını okşayan elimle anın tadını çıkarmaya devam ederken kerem kıpırdanıp uyanarak uzaklaştırıyor beni düşüncelerimden. Boynumdaki başını kaldırıp uyku mahmuru yarı açık gözleriyle bana bakarken dudaklarının kenarları kıvrılıyor hemen. Bende gülümsemesine içten bir şekilde karşılık verirken;

“Günaydın” diyorum.

“Günaydın, sen ne zaman uyandın?” diye soruyor geri çekilip gerinirken bir yandan da esniyor.

“Çok olmadı” diyorum ben de yatakta doğrulup sırtımı başlığa yaslarken.