Ezra took a deep sigh and hugged herself.
Nandito siya sa balcony ng kwarto nila and nagninilay nilay.
She remembers Sander, and their past.
And she remembers Ford,yung pinagdaanan nila bilang magasawa.
Nilaro niya ang wedding ring sa daliri niya.
She doesnt know how long she would able to hold on to their vows.
She doest know how long it would take for her to forgive her husband.
Three days after that incident, ni hindi niya kinakausap or tinitingnan man lang ang asawa.
They might be sleeping together in one bed but the walls she built between them is there.
Mahirap magpatawad lalo na kung sukdulan yung sakit.
Mahirap magpatawad lalo na kung alam mo na hindi mo naman sinasadya yung naging pagkukulang mo bilang asawa.
Hindi niya namamalayan na umiiyak na pala siya.
She heard the door opens.
Yabag ni Ford.
Palapit sakanya.
She suddenly felt Ford giving her backhug.
She felt his breathe on her neck.
Ford giving her kisses..
"Hon..im sorry..im sorry.."
Ford keeps on whispering.
Iniharap siya nito and claimed her lips.
Ford seems like a thirsty man in the middle of a dessert.
And she doesnt know why she cant even respond on her husbands kisses..
Umiwas siya.
Itinulak niya ng marahan ang asawa and pumasok sa loob.
Nahiga sa kama patalikod.
Ramdam niya ang paglundo ng kama.
And felt Ford's hand again hugging her.
Hinalik halikan nito ang sentido niya at pisngi niya.
Ezra closed her eyes and bit her lower lip to prevent herself from sobbing.
Ayaw niyang marinig ng asawa ang pagiyak niya.
"I didnt mean to cheat on you Ezra..mahal na mahal kita..alam mo yan..mahal na mahal kita..im sorry..if it means forever for you to forgive me then so be it..just..please..please..dont leave me..hindi ko kaya Ezra..hindi ko kaya.."
Ford said.
She felt his tears fell on her neck.
Kung umiiyak ito,kung nasasaktan ito..
Mas higit siya.
Siya yung niloko..
Siya yung nagmukhang tanga..
_______________
"Ohhhh gwapo! Subukan mo tong lambanog!ayyy makakalimutan mo ang mga imported na wine sa ..taga saan ka na nga pala?"
"Chicago po Tito.."
Sagot ni Russell.
Gelai frowned and napalabas sa kusina.
Nagiinuman sa likod bahay ang Uncle Alex niya at tatlo pang pinsan niyang lalaki with Russell.
"Pang eto na ho ang gitara!"
Si Marky anak ni Tito Alex niya.
"Let me.."-Russell.
She doesnt know why she is smiling seeing Russell na nakikipagbonding sa pamilya niya.
Bakit ba nakikita niya rito yung mga bagay na gusto niyang makita kay Kairo noon?
"Ke bait at ke gwapong bata naman talaga ng napili mong ipalit kay Kairo Gelai!"
Her Mamang said.
Nakisilip din ito sa kusina.
Katulong niya itong magluto.
"Nakoo Mamang!sinabi mo pa!yung utak ni Gelai sa wakas gumana na ulit!ilang taon din natengga eh!"
She rolled her eyes ng sang ayunan ng Ate Amanda niya ang mamang nila.
"Kayo talaga grabe kayo sa akin!hindi ba pwedeng naka MOVE ON lang?"
She said.
And she took a deep sigh.
Natigilan siya and napatingin kay Russell.
Naka move on na nga ba talaga siya or nadadala lang siya ng mga pangyayari?
She shook her head.
BINABASA MO ANG
All I Ask II:BBPH(Taking Chances)
Fanfiction☆Sequel for All i Ask☆ ☆Russell&Joao FanFiction☆ ______ Hanggang saan ang kaya mong isakripisyo pagdating sa pagibig kung yung taong MAHAL MO,AY HINDI PA TAPOS MAGMAHAL NG IBA?
