Magic Symphony

23

Kiedy Sonya zjadła śniadanie od razu skierowała się w stronę stajni. Chciała koniecznie dowiedzieć się, czy stan klaczy się poprawił.

Olivia już była w boksie i powoli głaskała Magic po jej spoconej szyi. Od czasu do czasu przez skórę konia przechodziły dreszcze.

Kiedy Oliv usłyszała zbliżającą się Sonyę, od razu odwróciła się w jej stronę i posłała jej blady uśmiech.

- Cześć. - westchnęła. - Przyszłam godzinę temu, nie ma żadnej poprawy. Tak jak mówił James podałam jej lek przy porcji śniadania, ale nic nie zjadła.

Sonya westchnęła.

- To co robimy?

Klacz miała nisko zwieszony łeb ku ściółce. Ciężko charczała, a zranioną nogę miała uniesioną.

- Męczy ją choroba, stres i siedzenie w boksie.

- Zadzwońmy po weterynarza, może ulży jej trochę.

   Kiedy James podjechał pół godziny później, Sonya nie uznała jego skwaszonej za coś, co mogłoby pomóc klaczy.

- Podam jej ten zastrzyk przeciwbólowy, ale widać, że ta klacz bardzo się męczy. Jeśli nic się nie poprawi, trzeba będzie rozważać inne rozwiązanie.

- Inne rozwiązanie? - zapytała Olivia mrużąc oczy. - Czyli?

James wzruszył ramionami i podrapał się za szyją.

- Trzeba będzie myśleć o tym, co będzie najmniej bolesne. Jeśli ją kochasz, zrozumi...

- Nie mogę dać za wygraną. - przerwała Olivka. - Ona musi wyzdrowieć. Nie mogę jej stracić, zrozum. Jest moim całym życiem. Będziemy walczyć aż do końca.

- Twój wybór. - powiedział James. Sonya pomyślała, że Symphony nie zostało jej dużo czasu. Tak przynajmniej wyczytała ze spojrzenia weterynarza.

236 słów.
Powoli zbliżamy się do końca...