4DÖRTLÜK

Ayrılık

Mesajı gördüğü andan beri parlamıştı. Gözlerinden öfke fışkırıyordu. Bana telefonu gösterince şok oldum. Kağan pisliği onla  olan fotoğrafları Emir'e yollamıştı.
-Bu ne azra bu ne ?diye bağırıyordu.
Sesizce cevap vermeden ağlıyordum.
-Bugün seninle ilgili konuşmak için beni yanına çağırdı sonra işte üzerime kahve döküldü o da temizliyeyim dedi ama ben o temizlerken elini ittim hepsi bu. Belli ki fotoğrafçı falan tutmuş.
-Sana inanmıyorum ben sana güvendim kızım yaa sevdim ben seni. Demek ki(bir ara duraksadı) demekki o piçin sana verdiği sevgiyi yaşantıyı sana sunamadım. Demekki sen beni onu unutmak için kullandın.
-Hayır asla
-Ne asla azra bir daha sakın karşıma çıkma.
-Saçmalama Emir şuan düşünmeden hareket ediyorsun.
-Asıl şuan düşünerek hareket ediyorum. Seni ben o itten sakınırken sen gidip onunla buluşuyorsun üstüne üstlük elini tutuyorsun.
-Emir sana kaç defa diyeceğim ilk o tuttu elimden diye bağırdım
-Çekebilirdin.
-Çektim zaten
-Ben gidiyorum
-Hayır sen burada kalıyorsun asıl ben gidiyorum.
-Nereye gidiyosun o ite mi?
-Cehennemin dibine
-Iyi git
-Bir daha asla dönmiyeceğim hoşçakal ama şunu sakın unutma onunla görüşmek için değil senin hayatınla ilgili birşey öğrenmek için gittim.
-Ne
-Ben gidiyorum diyerek valizime kıyafetlerimi tıktım.Içeri geçerek,
-Ben gidiyorum herşey için saolun diyerek valizimi de alıp çıktım.Soğuk yüzüme vuruyordu. Yüzüme vurdukça da gözlerimden akan her damla yaş geçtiği yanaklarımda izler bırakıyordu. Oh ne güzel ailemi,sevdiğim adamı herkesi kaybetmiştim. Gideceğim hiç bir yer kalmamıştı. Büşraya gitsem şimdilik diye düşündüm. Ertesi gün ilk uçakla Istanbula gideceğim. Halamın yanına.
***
-Kim o
-Ben dedim ağlamaktan kısılmış sesimle yukarı çıkarken.
-Ne oldu kuzum.
-Emirle ayrıldık dedim kollarımı ona dolarken.
-Geç içeri nasıl oldu?Salona geçerek valizimi koltuğa fırlatıp diğer koltuğa oturdum.
-Anlatıcak mısın?
-Büşra bugün sende kalabilirmiyim lütfen?
-Tabiki kalabilirsin.
-Yarın gidicem zaten
-Nereye?
-Istanbul'a
-Saçmalama kızım ya niye gidiyorsun
-Gitmem lazım artık burada ne bir ailem ne de sevdiğim adam kaldı. Belki halamın yanında olanları unutabilirim. Burada kalmam için tek şey vardı elimde onuda, sevdiğim adamı  kaybettim.
-Kızım ya niye gidiyorsun. Senin burada bir ailen,okulun,arkadaşların var gitme ne olursun.
-Benim ailem falan yok boşver daha fazla konuşmayalım büşra ben biraz dinleneyim.
-Tamam sen nasıl istersen ,kahve yapayım içeriz.
-Olur dedim. Büşra mutfağa gidince telefonum çaldı. Arayan Tuğçeydi
-Efendim.
-Kızım ya neredesin?
-Büşradayım istersen sen de gel son günümüzü iyi geçirelim.
-Aramayınca merak ettik. Ne son günü yaa saçmalama.
-Tuğçe ben (duraksadım)ben gidiyorum. Artık cidden dayanamıyorum burada kimsem kalmadı sizden başka bir sen bir buğra bi de büşra.
-Hiç  bir yere gitmiyorsun istanbulda kimin yanında kalıcan otellerde orada buradamı kalıcan.
-Halamın yanına yerleşicem sonra da işte ayrı eve çıkarım.
-Yani gidiyorsun dedi sesini sanki birilerine duyurmaya çalışıyormuş gibi.Neyse ben geliyorum buğra seninle konuşmak istiyor.
-Tamam diyerek buğrayla konuşmaya başladık.
-Kuzen nereye
-Istanbula halamın yanına gidiyorum.
-Kaç günlüğüne?
-Sonsuza dek sakın anneme haber uçurmayın.
-Onu bunu bırakta bu çocuk ne olacak burada.
-O beni düşünüyor mu zaten bana güvenip inanmıyarak tüm herşeyi bir çırpıda bitirdi.dedim ağlayan sesimle.
-Ağlama sakın boşver istanbulda bulursun bir tane.
-Yani gitmemi çok istiyorsun kabullendin gitmemi öylemi?
-Napıyım dövünüp tuğçe gibi ağlıyayım mı?
-Ne yaparsan yap ya diyerek telefonu kapattım.
Büşra mutfaktan elinde kahvelerle gelerek.
-Kim o
-Senin aşık sevgilin
-Hm ne diyor
-Bahtın açık olsun diyor.
-Manyak ya hiç gitme falan da demiyor.
-Işte kimin sevgilisi
-Hiç ben gibi değil valla diyerek kahve dolu fincanın birini bana uzattı.
-Şimdi gerçekten ciddi ciddi gidiyorsun dimi.
-Evet de ben bir halamı arayayım.Diyerek halamı arayıp haber verdim. Tabiki kabul etti. Gitmeden önce bankadaki ailemiz adına olan paradan 50 bin kendi hesabıma geçirttirdim. Kapı tıklayınca kapıyı açmaya gittim. Karşımda duran tuğçeydi. Gözleri ağlamaktan şişmişti. Kapıyı açar açmaz benim boynuma atladı. Sıkıca birbirimize sarıldık.
-Gitme ya ben sensiz ne yaparım dedi ağlayarak.
-Gitmem lazım burada acı çekiyorum dedim ağlayarak.
-Sen yokken ben napıcam
-Bak ararsın görüşürüz yine.Canın sıkıldığında atlar gelirsin yanıma.
-Gelirim dimi.
-Tabiki. Ben orada olan yazlıkta kalırım sonuçta bizim sana da bir oda yaparım.
-Beraber yaparız şu bir hafta okula gitmeyip seninle gelsem olmaz mı?
-Sen inek öğrencisin kızım olmaz
-Olur olur buğralar gelsinde konuşuruz.
-Olursa iyi olur da buğralar derken.
-Buğrayla ex enişte.
-Hm o geliyorsa ben ufaktan kaçayım özliyeceğim sonuçta buraları diyerek hırkamı üzerime alıp dış kapıyı açtım.Kapıyı açmamla buğra ve emir karşımdaydı. Hemen ayakkabılarımı giyinip merdivenlerden iki adım atmıştım ki bir kol beni durdurdu. Durduran buğraydı.
-Hiç bir yere gitmiyorsun gideceksen emir de seninle gelsin
-Hayır olmaz öyle şey geliyorsa tuğçe gelsin vaktimden çalma şu şehirde olan son  zamanlarımı da iyi geçireyim. Ayrıca bana güvenmeyen birinin benimle gelmesi tam bir aptallık hem de en kocamanından.
-Ben sana  değil o herife güvenmiyorum.
-Ne zannediyorsun onu hala deli gibi sevdiğimi falan mı?
-Olabilir
-Ah doğru söylüyorsun o senden daha adammış en azından beni  en ufak birşeyde suçlayıp terk etmiyor. Ama iyi fikir kimse gelmesin ben Kağana gidiyorum diyerek iniyordum ki.
-Yeter kes sesini diye bağırarak hiç bir yere gitmiyorsun.Dedi.
-Sen bana karışamazsın aramızdaki herşey bitti sonuçta he bu arada gidiyor muyum gitmiyor muyum bekle ve gör diyerek hızlıca apartmandan çıktım.
-Hiç bir yere gitmiyorsun diyerek beni durdurdu.
-Ben seni gerçekten sevdim niye bana yaptın bunu.
-Ne yaptım ya kağanın koynuna mı girdim,ne yaptım ben.
-Artık orasını bilmiyorum.
-Sana inanmıyorum bana orospu damgası da vurdun ya .
-Öyle demek istemedim.
-Ne demek  istedin he ne demek istedin.
-Ağızımdan bir anda çıktı özür dilerim.
-Bence daha fazla konuşmayalım kalbimdeki yara daha da derinleşiyor  yapma bunu bana dedim ağlayarak.
-Seni inciltmek istemedim.
-Boşver bana ailem değer vermiyor beni sevmeyen çocuk değer vermemiş çok mu diyerek oradan uzaklaştım.Kalbim çok acıyordu nefes dahi alamıyordum."Sanki bizim aşkımız otobüs aşkıydı benimkisi son durakken onunkisi müsait bir yerdi'belki son durakta indikten sonra ecele yürürdüm kim bilir'