Zeynep 27 yaşında hayattan pek beklentisi olmayan genç bir kadındır.
Teknik olarak anne, baba ve çocuktan oluşan bir ailesi olduğu halde o ailenin sevgisini tatma fırsatı olmamıştı hiç. Bu nedenle bir tarafı yarımdı. Parçalanmış bir ailede büyüdüğü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7 - Yalanlar
Genç kadın şaşkınlıkla önce kardeşine sonra da yanındaki hamile kadına baktı.
"Yekta sen diyorsun?" diye sordu hayretle. Bunu yapmış olamazdı değil mi? Bu kadar dikkatsiz olamazdı. Yekta sıkkınca nefes verdi. Böyle önemli bir konuyu telefonda konuşmak istememişti ama pat diye söylemesi de olmamıştı.
"Abla ne duyduysan o işte. Zeynep'in bebeği benden mi bilmek istiyorum. Böyle bir konuda da senden başka kimse yardım edemez bana." İmkânı olsaydı ablasından da yardım istemeyecekti ama mecburdu işte. Başka bir yerde test yaptırıp cümle alemin diline sakız olmayı kaldırmazdı.
Yekta'nın ablası sinirleri alınmış kadar sakin bir sesle, "Zeynep, şu meseleyi bir de sen anlatsan. Zira kardeşimin dediklerinden bir şey anlamadım." dedi. Dalgınca yeri seyreden Zeynep utançla başını kaldırdı. Yekta onu bu şekilde cezalandırıyor olmalıydı. Tanıdığı herkesin karşısına onu çıkarıp yaptığı rezilliği tek tek anlattıracaktı. Eline megafon verip ortalıkta da dolaştırsa da haklıydı.
"Bebek onun bebeği. Ama emin olmak istiyor," dedi Zeynep kuru bir sesle. Bu cevabı Yekta ne de ablası Yeşim bekliyordu. Utancından ezilen kadının hali iki kardeşi de şaşırtmıştı.
"Görüyorum ki bebek altı aylıktan fazla. Bugüne kadar nasıl sakladın bebeği?" Zeynep'e sinirlendiyse de renk vermedi Yeşim. Muhtemelen bebeği bahane edip Yekta'dan para koparmaya çalışan şıllığın tekiydi. Sorumsuzluğu yüzünden başına dert açan kardeşine döndü sonra. "Ah Yekta! Sorumsuzlukların başına ne iş açıyor gördün mü? Ne yapacaksın şimdi? Babam keser oğlum seni." Yekta ablasının söylediklerinin farkında olduğu için daha sakin karşıladı sözlerini. Zeynep ise ha ağladı ha ağlayacaktı.
"Bunu sonra konuşuruz. Şu test işini halledelim."
"Peki. Ama öncelikle şunu söylemeliyim. Prosedür bilmem ne işini bir kenara atarsak en az üç haftada sonuçlanır. Ona göre hazırlayın kendinizi."
Yekta sabırsızca alnını sıvazladı. "Abla sürecin canı cehenneme. Ben sonucu istiyorum."
"Sesini yükseltme bana," diye çekişti kardeşine. "Sen de sedyeye geç lütfen. Önce bebeğini ve seni bir muayene edelim."
"Çıkmama gerek var mı?" siye sordu Yekta.
"Ultrason görüntülerine bakıp bazı testler yapacağım. Zeynep istemediği sürece yok yani." Yekta ile Zeynep arasında kısa bir bakışmak geçti. Zeynep'in bu isteğine olumsuz baktığı belliydi. İçten içe söylenerek dışarı çıktı genç adam.
"Sana ne ki? Kalıp da ne yapacaksın, sanki bebeği sahiplenirmiş gibi!"
Öte yandan Yekta'nın onları yalnız bırakmasının verdiği rahatlıkla maskesini düşürdü Yeşim. Karşısındaki kız genç ve güzeldi. Yekta pekâlâ vurulmuş olabilirdi ona. Kurnazdı aynı zamanda. Utangaç biraz da ezik bir karakteri oynayıp kendini acındırıyordu aklı sıra. Ama Yeşim genç kadının gözlerinde kıpraşan zekâ kıvılcımlarını fark etmişti. Yılların tecrübesi vardı sonuçta. Zeynep gibilerinin ciğerini bilirdi.
