Oswój mnie. Lily x Scorpius story

2.15. Sprawa Edmura

Jeśli Lily kiedykolwiek myślała, że Mila Brunchet to miła, spokojna i cierpliwa osoba - była w błędzie. Chociaż dziewczyna początkowo zgodziła się na wszystko, aby tylko Biuro zajęło się sprawą Edmura, to gdy opadły pierwsze emocje, a kapitan drużyny Hufflepuffu zaczął powoli wracać do siebie w Skrzydle Szpitalnym, pojawiły się problemy.

Już na samym początku Mila dała jej jasno do zrozumienia, że kolejny uczeń animagii był ostatnim, czego sobie życzyła, a właśnie tego Lily najbardziej pragnęła i pod tym jednym warunkiem zgodziła się prześledzić zachowanie i zdrowie Edmura. Wiedziała, że taka szansa prawdopodobnie już nigdy się nie powtórzy i nie zamierzała z niej rezygnować. 

Problem tkwił w tym, że Mila dla odmiany nie zamierzała rezygnować z pozbycia się nowej uczennicy i próbowała odwieść ją od tego pomysłu na wiele sposobów. Najpierw straszyła konsekwencjami nieudanych przemian, potem, widząc, że nie przynosi to żadnego skutku, próbowała wziąć ją na litość, twierdząc, że posiadanie dwójki uczniów jest zbyt ryzykowne i może zakończyć się wydaleniem jej z Hogwartu. Niestety, akurat tym razem młoda Potter okazała się skrajnie mało empatyczna, za co trochę się w duchu nienawidziła, a trochę podziwiała. W końcu Mila postanowiła przekupić ją przepiękną, zieloną, błyszczącą sukienką od znanego projektanta, na co Lily - z natury bardzo łasa na śliczne rzeczy - prawie by się złapała, gdyby nie fakt, że kreacja była na nią zbyt duża w pewnych strategicznych miejscach.

I tak, po dwóch tygodniach tych dziwnych przepychanek, rudowłosa odniosła ostateczne zwycięstwo, a niepocieszona Mila pozwoliła jej przyjść na pierwszą lekcję, stwierdzając, że skoro Saint Laurent nie pomógł, to nie pomoże już nic.

Na samą myśl o nauce animagii Lily czuła się tak niesamowicie podekscytowana, że miała wrażenie, iż nie wytrzyma do wieczora i wybuchnie, albo przynajmniej podzieli się z kimś swoim radosnym sekretem. Obiecała jednak, że nie piśnie ani słówka o tajemnych spotkaniach, przemianie i o innych rzeczach, których listę Mila sprezentowała jej już na wstępie. Skończyło się więc na tym, że w samotności wyobrażała sobie, jak zmienia się w pięknego rumaka, a zaskoczony Scorpius i dumna Brunchet biją jej brawo.

Później zamiast rumaka był jeszcze feniks, potem wyjątkowo dostojna czarna pantera i jednorożec, aż na końcu przyszła szara rzeczywistość i rozczarowanie, ponieważ Mila bardzo szybko sprowadziła ją na ziemię. Okazało się bowiem, że jej nowa nauczycielka była zagorzałą zwolenniczką powiedzenia: „bez teorii nie ma praktyki", a ogromne braki Lily z zakresu zaawansowanej transmutacji udowodniła w przeciągu pierwszych dziesięciu minut lekcji.

— Nie przejmuj się, to normalne, jesteś w drugiej klasie, a animagia to transmutacja na najwyższym poziomie. Przyniosłam ci kilka pozycji, z którymi musisz się zapoznać. Dopiero gdy je opanujesz, zaczniemy ćwiczenia praktyczne. W razie, gdybyś czegoś nie rozumiała, pytaj — powiedziała, kładąc przed nią kilkanaście opasłych tomiszczy, a Lily miała ochotę podnieść w górę rękę na sam widok ich tytułów.

Zacisnęła jednak zęby i motywując się wyobrażeniami siebie samej jako fruwającego po niebie feniksa, zaczęła studiowanie ksiąg. Co jakiś czas robiła notatki, wracała do mniej zrozumiałych fragmentów, albo wymieniała uwagi z Milą, która mimo swojej początkowej niechęci, częstych wybuchów złości oraz miliona przekleństw wypowiadanych na minutę, okazała się świetną nauczycielką. I chociaż po dwóch tygodniach, a tym samym czterech spotkaniach, Lily przeanalizowała dopiero jedną trzecią lektur, naprawdę miała poczucie, że wie więcej. O wiele, wiele więcej.

Tego dnia jednak zupełnie nie mogła się skupić. Siedziała na ławce, trzymając na kolanach szalenie grubą książkę pod tytułem: „Obudź w sobie zwierzę" i kątem oka obserwowała Scorpiusa, który od dobrych kilkunastu minut ćwiczył swoją przemianę na środku sali.