Love Struck

Tag Love 10:【Tag】

Love Struck Volume 1

❦Tag Love❦

Kevin's POV

"Have you seen, Sirein?" Tanong ko sa katabi ko. Umiling naman ito. Tinanguan ko siya bilang sagot. Tiningnan ko ang lugar kung saan siya parating nakaupo. Wala pa kasi ito. Sinipat ko ang relos ko at nakitang ilang minuto na lang at magsisimula na ang klase namin. Tama namang pumasok ang prof. Nasaan na kaya iyon?

Tinanong ng prof. namin kung sino ang wala. Isa-isang sinabi ng mga kaklase ko ang pangalan ng wala sa classroom. Nang marinig ang pangalan niyang sinabi ng kaklase ko ay sakto namang pumasok si Sirein sa pinto. Humingi ito ng pasensya sa prof. namin saka tumuloy. I thought she'll go to her usual spot which is beside me but she occupied the seat on one of our classmate whose absent. I was dumbfounded. Why is she sitting over there?

She looked at me so I nodded. She turn her head and watch our prof. talking in front. Anyway, there's really nothing wrong about it maybe she's just nervous because our prof. is much more earlier than her and needed to seat down immediately. I thought it will be nothing but after classes she hurriedly excuses herself. Usually, she'll be with me. I know her prof. on the next sub. is on a seminar and I am vacant.

Sabi niya may pupuntahan daw siya. Pinabayaan ko naman siya. I really thought it's normal since not all the time she's obligated to be with me. Pero nagtataka na ako kasi pang-tatlong araw na ito at gano'n pa rin ang inaasta niya.

"Rein." Tawag ko nang maabutan ko sa siyang kakalabas lamang sa klase niya.

"Kervin," sagot naman ni Rein. "May kailangan ka ba?"

Sumalubong ang dalawang kilay ko. "W-Wala."

"Ah, akala ko meron. Bakit?"

Lumakad naman siya kaya sumunod ako sa kanya. Wala akong masagot. Gusto ko siyang tanungin kung tama bang iniiwasan niya ako pero baka guni-guni ko lang iyon. Hindi naman kasi ako sigurado saka baka busy lang talaga siya.

"Just checking on you."

Tumawa ito. "Hala. Sobra na talaga ang pagkakaabala ko sa inyo. Okay na ako promise. See?"

Tinuro niya ang ilalim ng mga mata niya at mahinang tinampal pa ang magkabilang pisngi pagkatapos.

"I am not haggard. Sinunod ko rin ang sinabi mong matulog ng maaga at huwag magpapuyat kaya ang ganda ganda ko na ngayon."

Tinanguan ko lamang siya. Tila pinapakita nitong bumabalik ang Sirein na kilala kong palangiti at pala-asar. Mabuti na iyon. She flinched and fetched something inside her pocket.

"Nako. Sorry talaga Kervin. Hinahanap na ako," sabi niya saka pinakita ang cellphone niyang nakabukas ang chat box.

"Ah, okay. Sige, mag-ingat ka."

"Ikaw rin. Mamaya na lang," sabi niya. "Bye!"

Mabilis naman itong tumakbo palayo.

"Bye," mahina kong sagot. Nakalayo na rin kasi ito. While looking at her, I remembered the thing she said. She sounded and looked, okay. I hope she is really okay. I'm still worried.

Lumingon ako sa paligid bago nagpatuloy sa paglalakad. Now, I am annoyed at myself. I'm thinking too much about nothing. Clearly, Sirein is acting normal and here I am having bad thoughts about it. I can't help it. I wasn't able to come at the right time. I wasn't able to protect her. I am dissapointed at myself when I saw her crying.

"Kerson."

Sa oras na nakita ko ang taong tumawag sa akin ay kaagad nagsalubong ang dalawang kilay ko.