Love Struck

Tag Love 8:【Confusion】

Love Struck Volume 1

❦Tag Love❦

Sirein's POV

Malamyos na kanta ang umaalingawngaw sa paligid habang abala naman ang utak kong kakaisip. Wala sa sariling napangiti ako nang maalala ang gabi naming dalawa ni Kevin.

Him showing the way, pulling a chair for me to sit and eating delicious meat while chatting random stuff. Indeed, a night to remember! Hanggang ngayon hindi ako makapaniwala sa nangyari. He asked me out in the blue. That was our very first dinner date since all we do is hang out for a bit in the daylight. Being in a dinner date with the person you have feelings with truly an exciting thing. Sana nagawa na namin iyon noon pa lang.

Napaikot-ikot ako sa kama ko. Giggling and holding my scream. I think I am the only one whose still awake. Madaling araw na for goodness sake pero ayaw akong patulugin sa gabing ito dahil sa kakaisip sa kanya.

"As if hindi ka nag-eemote noong mga nakaraang araw 'di ba? Marupok ka talaga, Sai!"

Yes, pinapagalitan ko ang sarili ko. Lately, I was feeling down because of the very same person. We barely meet and spend time together. Nakita ko pa siya sa condominium nila Kervin at hindi ko alam kung sino ang kikitain niya ro'n. Nag-ala stalker pa ako sa araw na iyon kasi sinundan ko talaga siya mula sa uni. kasi naman sa araw na iyon magkikita sana kami. Na-curious lang talaga ako at wala naman talaga akong dapat maramdaman dahil wala naman akong ideya kung sino ang kikitain niya. Wala rin kaming label para sabihin niya sa akin ang mga detalye. Ang daming what if sa utak ko no'ng oras na iyon at ang pumapaibabaw ay baka may babae siyang ime-meet up. I was sad because I over think. Nagpalabas ako ng mahabang buntong hininga.

But I cared for him. I even asked him what happened to him on the night of the acquaintance party. He just shrug it off. Saying there's nothing serious. He's keeping something from me.

Am I allowed to feel that way? We're not in a relationship. He just treated me well. Kaso alam niyang mahal ko siya. I confessed. I hope he remember it though.

Good thing talaga at everytime makakaramdam ako ng gano'n ay nandiyan si Kervin. Hindi niya alam pero sobra ang pagpapasalamat ko sa kanya. Siya kasi iyong nagpapagaan ng loob ko kahit wala akong sinasabi. One of these days, I'll properly thank him for all he did to me. I felt a soft thump on my chest when I remembered something. No. Don't think about it. Don't be like that.

Anyway, I decided to close my eyes. Dapat matulog na ako kasi monday bukas at maaga ang first subject ko kaya tinatawag ko na lahat ng pwersa ng earth. Please! Patulugin niyo na ako!

Then, para naman akong inaasar kasi parang nag-intensify iyong mga senses ko. Kaluskos ng kung ano mula sa hindi ko alam ay naririnig ko. Tinadyakan ko na ang kumot ko saka binuksan ang mga mata. Ay ewan! I give up. Bumangon  na ako at palakad-balik sa isang direksyon.

"Alam mo, Sirein, kailangan mo nang matulog. Maaga ka pa bukas. Ayaw mo naman siguro maging panda bukas 'di ba?" Tumigil ako sa paglalakad at tinitigan ang mukha ko sa salamin. "Kaya matulog ka na."

I stared at my face. Grabe! Bukas na bukas ang dalawang mga mata ko. Walang isang indikasyon ng antok.

"Argh!" I give up. I think I should eat something. I usually eat when I'm full maybe it will help me. Ghad!