Short Story

My Last Dance Part 3

Now I'm here at Manila.

Yes.  Kung nung kasal ng pinsan ko ay nasa pronbinsya ako now nasa Manila na ako.  Paano?  After kasi ng kasal ng pinsan ko.  May pinuntahan  pa kaming isa pang kasal ng isa naming pinsan.  After nun I decide o talagang nakaplano na ang pagpunta ko sa Manila. 

Dalawang araw palang ako dito sa Manila pero kung makapaggala na ako todo todo na.

Naging kacallmate at ka textmate ko din si Martin.  Hindi ko nga alam kung bakit.  Basta andaming nagsasabi parang kami daw.  Hay.  Bat ba kasi siya ganun?  Nadadala tuloy ako. 

Di ko nalang pinapansin.  I want to enjoy my life with or without him.

Minsan lagi ko siyang kausap lagi niyang alam kung San ako pupunta. Lagi pa akong magpapaalam bago ako pumunta sa lugar na pupuntahan ko.  Oh diba?  Ang tindi parang kami.

Meron pa nga eh binigay niya fb ko.  Di na nga ako makapaniwala sa nangyayari.  May gf pa siya pero ganyan siya sakin.  Ang lagi nga niyang dahilan kasi daw pinsan niya ako.

.

.

.

.

.

Pauwi na ako galing Manila so parang nasa probensya na ulit ako. Nakakapagod ang biyahe pero ganun padin katawag ko padin siya.

Kinabukasan nagulantang nalang ako nalaman ko nalang nasa bahay na siya.

Di nga!?

So un nanaman.  The rest na  ng Christmas vacation ko ay siya na ang KasMa ko.

But medyo umiiwas na din ako.

Kasi I think nagkakagusto na ako sakanya.

.

.

.

.

.

School day nanaman kausap ko naman siya sa phone. 

Hanggang kailan kaya ganito? Ung katawag ko siya. 

Gusto kong umiwas.  Gusto ko talaga. 

.

.

.

.

.

February this is the worst month of my life because he already know na may gusto ako skanya.

And this is the first time I cry dahil lang sa isang taong gusto ko.

I never cry because of them. Kahit magkagusto ako ng ilang tao di ako iiyak dahil sa kanila but because of him.  Dahil lang sa gusto ko siya umiyak ako. And that's the worst.