Acı. Oldukça baskındı. Her seferinde olduğu gibi dişlerimi, yumruklarımı sıkarak geçen türden bir acı değildi. Biber acısı gibi de değildi. Boynun tutulduğu zaman hiçbir şekilde oynatamazsın, ve en ufak bir hareketinde bir acı saplanır ya. İşte o ağrı benim tüm vücudumu kaplamıştı. Başımdan başlayıp ayak topuklarıma kadar bir uyuşukluk ele geçirmişti şimdi de. Kafamı sola doğru döndürdüğümde ağzımdan bir inilti kopmuştu. Neler olmuştu bana böyle? Ne zamandır bilincim kapalıydı? Ve kim olduğum hakkında hiçbir bilgim yok gibiydi.
Sesler duyuyordum. Odadaki lambanın cızırtısı, nefes alış verişlerim ve kalbimin ritimli atışı.
Bir hareketlilik vardı bugün. Günler, haftalar belki de aylar sonra ilk defa bir insan sesi duymuştum.
"Onu burada bir başına bırakamayız. Eğer neler olup bittiğini biri anlatmasa delirip bir insan gibi davranmaktan vazgeçecektir. En son olanları.."
"Hatırlatma artık şunu. Böyle olmasını hiçbirimiz istemezdik, tamam mı?"
"Ah, pekala. Gidip uyandırayım mı?"
"Evet. Bu anı oldukça uzun zamandır bekledik zaten."
Topuklu ayakkabı sesi beynimde yankılanıyordu. Kimdi bu konuşanlar ve kimi uyandıracaklardı? Aklıma mafyalar, teröristler gelirken topuklu ayakkabı sesi kesilmişti. Hafif bir kapı gıcırtısı. Derin bir nefes alış.
"Uyan artık Tyler. Zaman doldu."
Gözlerimi açtığımda görebildiğim tek şey ise kapkara bir boşluktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yara İzi
Manusia SerigalaTyler uzun zaman önce ortadan kaybolan, kasabanın gizemli çocuğudur. Birçok insan onun hakkında hikayeler uydurmuş, ve sonunda Tyler'ın bir ormanda ölü bulunduğunu anlatmıştır. Bir gün Tyler hiçbir şey olmamış gibi çıkıp geldiğinde ise tüm bu dayana...
