Her Imperfections [Fukanzen]

San Ju

TATLUMPU

Kara Medina' s POV

"Uhmm."
Sabi ko habang tinatakpan ang bibig ko. Kakagising ko palang pero heto at tumakbo agad ako sa banyo to vomit.

I noticed this past few days na every morning hindi pwedeng hindi ako susuka. Kaya dapat laging may laman na pagkain ang tiyan ko pag gabi. Kasi kung hindi, hassle. Sobrang sakit sa tiyan parang humibilab.

After i vomit, ginawa ko na ang morning rituals ko.

"Goodmorning, honey."
He said then kiss me on my forehead before he wave goodbye.

"Maaga ang class ko today. Ma uuna na ako."
Pag papa alam niya sakin bago niya tuluyang isara ang pinto ng condo niya.

Minsan nag tataka na rin ako e. Kung buisness add ang course niya kahit papaano hindi salungat ang schedule namin. Pero pansin ko mas marami siyang oras na ginugugol sa pag aaral kesa sa akin. Napapa isip nga ako na ganun na ba ako ka tamad mag aral? Daig niya pa ako hahaha.

Itinaas ko ang takip na nasa mesa.

"Sinigang na hipon."
Sabi ko ng makita kung ano to. Ang aga na naman niyang pinaluto yung kasambahay nila. Yung lalaki talaga na yon!

Dumiretso ako sa kusina kahit alam ko na ang madadatnan ko. Puro kalat. Everyday routine niya na ata to. Nag aaral siyang mag luto pinipilit niya. And his tester? Yung sarili niya. Baka sa susunod ma sugod na siya sa ospital kaka tikim ng mga niluluto niya. Hahaha. Evil laugh.

Kumuha ako ng plato at kutsara tapos kumain na.

Anong date na ba ngayon? Tumingin ako sa kalendaryong naka dikit sa dingding niya.

Wait. Two weeks delay na ako!? What the hell? Ngayon ko lang napansin. Hindi ako na de-delay. As in never. Normal ang menstruation ko. Imposible.

Agad akong naligo at nag bihis hindi ko na hinintay ang pag dating ni Yohan dahil alam kung susunduin niya ako at ihahatid papasok sa school.

Pumunta ako sa pinaka malapit na botika at kinuha ang hinahanap ko. Nung makuha na ito agad akong nag bayad sa counter at lumabas.

Thank God, resto tong katabi ng botika kaya may comfort room.

Pag pasok ko sa banyo umupo ako sa bowl at napa isip. Pano nga pala gamitin ang bagay nato?

Buti na lang at may instructions. So i did it.

I don't have any expectation. I just want to know the truth. Hindi pa ako ready. Pero kung ito ang bigay ng Diyos tatanggapin ko ng bukal sa kalooban ko.

Nag dasal muna ako ng ilang ulit tsaka nag sign of the cross na halos hindi ko na mabilang kung ilang beses ko ng nagawa sa araw na ito.

D*mn! Sh*t! D*mn! Sh*t!
I chant diffrent cussed.

Nag pakawala ako ng isang malalim na buntong hininga.

Binuksan ko ang aking mga mata at inihanda ang sarili sa anumang maging resulta nito.

"Positive! Nako mga kabataan nga naman. Ang aga naman niyan ineng. Handa ka na ba? Tanggapin niyo yan dahil galing yan si Diyos!"
Nagulat ako sa matandang babae na naka silip sa pregnancy test ko.

Hindi ko na mabilang kung ulit niyang sinabi yung mga pangangaral niya.

Pero isa lang ang pumasok sa isip ko ngayon.

Positeve. I will be a Mom. Soon.

Unang pumasok sa isip ko ang pumunta sa simbahan. Hindi para humingi ng tawad dahil ipalalaglag ko ang batang nasa sinapupunan ko. Kundi para mag pasalamat sa biyayang ipinag kaloob niya sa akin.

Hindi pa man ako handa ay gagampanan ko ang aking tungkulin sa abot ng aking makakaya.

Pumasok ako sa simbahan na matagal ko naring di napupuntahan. Walang ano-ano ay lumuhod ako at taimtim na nag dasal.

O' dear God thankyou for this wonderful gift that you gave me. I will treasure this. You light my world God. You change me and make me a better person. Kayo na po ang bahala sa amin. Haplusin niyo po ang aking tiyan na nag lalaman ng isang anghel. Gabayan niyo po siya at wag ihalintulad sa akin.

Maraming salamat po!

Umupo ako mula sa pag kakaluhod at ang unang taong na aninag ko matapos kong idilat ang mata ko ay si Gabriel.

"Im happy for you. Mukhang naka tanggap ka ng malaking blessings kaya naman napaka aliwalas ng mukha mo."
Sabi nito at ngumiti.

"Meron nga. Sobrang laking biyaya."
I said wala na akong sama ng loob o kahit ano kay Gabriel. In the first place its my fault. Umasa ako.

"You should thank him."
Sabi ni Gabriel at tumingin sa napako sa krus na si hesus.

"Nagawa ko na. And i will be forever thankful."
I said then genuinly smile.

Sa halip na sagutin niya ako ay ngumiti na lamang siya ng tahimik.

I once fell for this boy. And because of the heartache he gave kaya ibinigay sa akin napaka gandang blessing na ito.

Tumayo na ako at nag pa alam na kay Gabriel. By now siguro nasa condo na si Yohan.

Si Yohan nga pala. Sh*t! Ano kaya ang magiging reaksyon niya. Im already confuse on what he feels to me tapos aaminin ko pang buntis ako.

Ano kayang gagawin niya? He just like me. Hindi niya pa sinabing mahal niya ako. Tapos mag kaka anak na kami agad? That will be a big blow!

Pero aaminin ko na sa kanya. Sa lalong madaling panahon. Matutuwa naman siguro siya diba? Pero hindi ko pa ganon na bubuksan yung condo niya na rinig ko na ang boses niya. Smile crept on my face but the next words he was saying parang ika gugunaw ng mundo ko.

"Malay ko ba kung sakin yon. Baka sa ex niya lang yon! Tapos ano? Ipapa ako niya sa akin."
Rinig kong sabi ni Yohan.

"Easy bro."
Sabi ni Leon.

"Lalandi siya tapos sakin niya ipapa ako. Sineswerte ba siya? Tsaka wala namang kami."
Dagdag pa niya.

Parang patalim na unti-unting tumutusok sa akin yung mga sinasabi niya.

Ang hirap.

Tears start to flow on my cheeks.

And for the first time umiyak ako dahil sa batang dinadala ko.