Her Imperfections [Fukanzen]

San-ju Roku

Is he d*mn serious?

"Kara Medina Alcaraz. Umuwi ka na. Matagal na kitang hinahanap."

"G*go ata yan e. Halos wala pa akong bente kwatro oras na wala sa condo niya."
Hindi ko na napigilang mag mura. Kahit kailan talaga O.A. yang manyak nayan.

"Gusto mong patayin na natin yung tv?"
Nag aalalang tanong ni Kuya Gabriel na nasa gilid ko na pala.

"Ayoko. I want to watch that assh*le."
Giit ko at tumigil sa pagkain tsaka binigay ang buong atensyon sa pinapanood ko.

"Kamusta ka naman ngayon Yohan?"
Tanong nung baklang host.

"Can't you see? Mukha bang okay ako?"
Bastos talaga ang bunganga ng manyak nato.

"Joker pala tong si Yohan. So sino ang babaeng nag papatibok sa puso ng isang Yohan Alcaraz?"
Kulang nalang pag pawisan ng malagkit yung host dahil sa awkward niyang tawa.

"Sinabi ko na kanina ah? But since im proud of her uulitin ko. She's Kara Medina Alcaraz."
He confidently said. Liar.

"Alcaraz? Kinasal na kayo?"
Gulat na tanong nung host.

"Hindi pa. Soon."
Pag yayabang niya. Asa pa!

"Kamusta naman ang pag aaral mo? I heard you're one of the top students in your me--"
He cut the host words. Dapat pinatuloy niya! Curious din ako sa pag aaral niyang manyak na yan e.

"Can we not talk about school stuff? Kotang-kota nako sa pag aaral."
Bored na sabi nito.

Malamang pumunta lang yan diyan sa tv station para lang manawagan sa pag kawala ko na halos wala pang isang araw.

"Mahal ka niya."
Napa igtad ako mula sa panonood ng marinig ang boses ni Kuya.

"He don't."
Pag mamang maangan ko.

"If he really loves me then tatanggapin niya kahit ano pa ako."
Giit ko.

"Hindi kaya na mis understand mo lang siya Kara?"
And with that napa isip ako.

Hindi nga kaya? Pero paano? Anlabo! Nagugulo na naman ang utako ko kaka isip.

Dapat mag isip muna ako ng mabuti lalo na ngayon at hindi lang basta para saken ang gagawin kong desisyon. Para samin.

Para sa baby ko.

Nag commorcial na sa tv at pinili ko na lang na ipapatay ito kay Kuya Gabriel. Pakiramdam ko na gui-guilty ako sa mga pinag gagawa ko sa kanya. Parang hindi k siya binigyan ng chance na makapag explain para sa sarili niya. Ni hindi ko hiningi ang side niya!

Napaka selfish ko. Ang sama ko. Sarili ko lang ang iniisip ko.

Nagising ako mula sa malalim na pag iisip ng marinig ang pag ring ng phone ko.

"Kara? May tumatawag ata sayo."
Sabi ni Kuya Gabriel habang nag liligpit ng pinag kainan namin.

Gusto ko man siyang tulungan pero pinili kong sagutin ang tawag ng makita ko ang numero ng tumatawag.

Galing sa hospital ni Mama.

"Hello po?"
Pag sagot ko.

"Is this Ms. Kara Medina?"

"O-opo."
Nag papanic kong sagot. Hala? Baka ano nang nagyari kay Mama. Kung ano-ano ang pumapasok sa isip ko.

"May nangyari ba?"
Nag aalalang tanong ni Kuya Gabriel. Sumenyas ako na hindi ko pa alam ang nangyayari kaya nung matapos siyang mag ligpit ay umupo siya agad sa tabi ko.

"Wala naman pong nangyaring masama. Bumubuti panga po ang lagay niya."
Naka hinga naman ako ng naluwag doon. Thank God!

" Napatawag lang po kami dahil pwede na siyang i dis-charge."
Dugtong pa nito.

"Talaga po? Sige pupunta po ako agad diyan bukas. Salamat po."
Sabi ko at hindi umalis ang ngiti sa mga labi ko.

Binaba na nila ang tawag ako naman ay hindi ma ipinta ang mukha hindi dahil sa galit kung hindi sa sobrang saya.

"Ano raw?"
Sabi ni Kuya Gabriel.

"Remember my Mom?"
Tanong ko sa kanya napa tango naman siya.

"Pwede na raw siyang ma dis-charge."
Sabi ko ng may ngiti sa labi.

"Praise the Lord for his blessings."
Sabi nito at ngumiti.

"Kaya lang..."
Nag dadalawang isip ako kung sasabihin ko ba sa kanya yung nasa isip ko.

Hindi naman sa nag a-assume ako. Pero baka pag sinabi ko sa kanya alukin niya na naman ako ng kabaitan niya.

Ayokong mabaon sa utang na loob.

"Kaya lang ano?"
Tanong nito.

"Nevermind."
Sabi ko.

"No, hindi ako titigil hanggat dimo sinasabi."
Sabi niya so ano pa nga ba. Mag iinarte na naman ba ako? Kaya sinabi ko na lang.

"Ano kase... Aalis na lang ako dito. Mag hahanap ako ng matitirhan namin. Ayokong maging pabigat kami ni Mama sayo."
Sabi ko ng naka yuko.

"No. Ano ka ba? Okay lang. Ayos lang talaga. Tsaka aalis rin naman ako tuwing gabi. Hindi niyo na kaylangang mag hanap ng matitirhan. Hindi ko rin naman nagagamit tong condo. Tsaka don't worry mababait ang mga katabing unit ko. Etong kabila nga lang wala tao."
He explained then tinuro niya yung left side ng unit niya.

"Sobra-sobra na lahat ng mga ginawa mo Kuya Gabriel."
Sabi ko at nag umpisa ng tumulo ang mga luha ko. Ang bait niya at wala akong magawa bilang kapalit sa mga nagawa niyang kabutihan.

"Kuya mo.ko. Natural lang na gawin ko to."
Sabi niya. So seryoso talaga siya sa sinabi niyang maging kuya ko siya. Masyado namang ma katotohanan yung mga ginagawa niya. Kahit hindi naman talaga kami mag ka ano-ano.

"Salamat po."
Sabi ko at hindi na napigilang yakapin siya. Ang bait bait niya. Ang swerte ng magiging nobya niya.

Matapos ang madramang tagpong iyon e pinatulog niya na ako.

"Sigurado ka bang ayaw mong hintayin kita bago maka tulog?"
Huling tanong niya bago tuluyang umalis.

"Okay lang po ako."
I said then gave him a re assuring smile.

"Kung hindi ko lang kaylangang umuwi dikita iiwan ngayon."
Sabi niya at tuluyan ng umalis.

I wonder kung anong meron sa bahay nila at gusto niyang umuwi. Kadalasan kasi sa mga kabataan ngayon mas pinipiling mag condo nalang kesa mag i stay sa bahay nila.

Pero ang pinag tataka ko lang. At talagang ngayon ko lang na alala.

I never mention Mom to him!

Hindi ko pa na kwento ang Mama ko sa kanya! Gawd. Alam niya talaga ang lahat sa akin.