Her Imperfections [Fukanzen]

Ichi

(One)

"Oh my gosh."
I said then put my hands on my mouth.

"I-is that really her?"
Tanong ni Shiera na nasa tabi ko habang tutok sa pinapanood namin.

"Tigilan niyo na nga yan! Kadiri yung kalandian niya, vinedeohan niya pa talaga. Gross."
Sabi ko at inalis ang tingin sa phone ni Shiera.

"You mean naging kaybigan natin yang whore na yan!?"
Iritang tanong ni Jessy.

"Oh, naging kaybigan mo siya?"
Sarkastikong tanong ni Shiera.

"C'mon guys, wsg niyo ng aksayahin ang oras niyo kaka panonood ng scandal niya."
Sagot ni Camille.

"Ginusto niya yon Camille."
Sabi ko rito.

"Hindi tayo sigurado."
Sabi ni Camille.

"Hindi ba halata sa video na yan?"
Tanong ko rito. Panibhasa close silang dalawa e.

Pero look at them. Pina nonood pa ang scandal ng friend 'daw' nila.

They are my friends since highschool.
Until now we're college, to be exact graduating students.

Pero yung babaeng nasa scandal video, this year lang namin nakilala.

Kaya ganto kami makapag react.

"Girls baba na, where here. Thankyou Manong."
Sabi ni Shiera at bumaba na kami sa kotse nila.

Pumasok kami sa mall at dumiretso sa isang kilalang botique.

"My treat guys!"
I announce para naman ma iba ang atmosphere.

"Thankyou sissy!"
Sabi ni Camille sabay halik sa pisingi ko. Parang kanina lang galit ah.

"Always welcome."
Sabi ko at ngumiti. This is my past time ang manlibre sa mga kaybigan ko.

Rich? Yes. My Father is a buisnessman. My Mother is just an house wife pero minsan tumutulong siya sa company.

Siblings? None. Wala akong kapatid. Only child kumbaga, malamang. Wala ngang kapatid eh syempre only child talaga.

"Kara look, may bago silang labas na dress! Guess what? it's limitted edition."
Sabi ni Jessy habang kumukha nung dress na sinasabi niya.

"Coming!"
Sabi ko at lumapit sakanya. I don't usually look at the price tags but this is a limitted edittion dress so for sure mahal to.

Tiningnan ko ang tag at tumataginiting na two hundred thousand.

"Okay, get four dress for us. As I said earlier, it's my treat."
Sabi ko at saka nag hanap rin ng ibang mga new attires.

Nung nasa counter na kami para mag bayad nilabas ko ang isa sa mga credit card ko na bigay ni Papa.

"Here Miss."
Sabi ko sa cashier.

Agad naman siyang nag type at sinwipe ang credit card ko.

"Ah Ma'am wala pong laman yung card niyo. "
Sabi nito, kaya naman parang nabuhusan ako ng malamig na tubig.

"What!? Baka naman sira lang yung machine niyo. Can you check it again?"
Inis na sabi ko.

"May problema ba Kara?"
Tanong ni Jessy.

"Sorry po Ma'am wala po talaga."
Sabi nung cashier.

"Oh ayan."
Sabay bigay ko nung isa pang credit card na bigay naman ni Mama.

"Thankyou Ma'am. Balik po kayo."
Sabi niya sabay ngiti matapos niyang ma punch yung mga pinamili.

Pag ka tapos naming mag mall napag pasyahan na naming umuwi.

Tinawagan ko ang driver namin. Kaya naman naka uwi ako ng maaga sa bahay.

Umakyat ako sa taas para sana pumunta sa kwarto ko ng mapadaan ako sa kwarto ng mga magulang ko.

"Hindi ko alam! Hindi ko alam bigla na lang nalubog na pala sa utang ang kumpanya natin!"
Sigaw ni Papa. At ano daw? Lubog sa utang ang kumpanya namin?

We're bankrupt!? Oh my gosh.

"Kung hindi ka sana nam babae, edi sana hindi nag ka malas-malas ang buhay natin!"
Galit na sigaw rin ni Mama.

"Magulo na nga sa kumpanya pati sa bahay magulo parin!"
Sigaw naman ni Papa.

"Ayusin mo yang kumpanya na yan!"
Singhal ni Mama.

"Ayusin mo mag isa! Bahala ka na sa buhay mo!"
Sigaw ni Papa narinig ko ang hakbang niya palapit sa pinto kaya agad akong nag tago.

"Bumalik ka dito!"
Yan ang huli kong narinig kay Mama bago ako tuluyang pumasok sa kwarto ko.

Nag aaway na naman sila. Gulong-gulo na ako. Oo normal na mag away ang mag asawa pero sila kasi padalas ng padalas ang pag aaway.

Ano bang nangyayari sa buhay namin?

"Kara! Kara!"
Sumisigaw si Mama habang kumakatok ng napaka lakas sa pintuan ko.

Agad akong tumakbo para pag buksan siya.

"Ano po yon?"
Tanong ko at halos di ko inaasahan ang itsura ni Mama.

Sobrang gulo ng buhok niya, yung make up niya nag kalat sa mukha niya dahil sa sobrang pag iyak. Mas gusto ko pang pala ayos siya at laging kasama ang mga amiga niya kesa makita ko siyang ganto.

"Iiwan muna kita dito, dun muna ako sa Tita mo. Hindi ko na kaya ang mga pinag gagawa ng Papa mo."
Sabi niya tsaka ko lang napansin ang mga maletang hawak niya.

"M-mama. Wag kang umalis dito! Mama!"
Umiiyak narin ako.

"Babalik ako Kara, babalik ako."
Sabi niya tsaka ako hinalikan sa noo habang umiiyak at tuluyan na ngang umalis.

Nung gabing yon mag isa akong kumain sa hapag kainan. Kaya naman sabi ko sa mga katulong namin saluhan ako sa hapag.

Umalis si Mama at hanggang ngayon di parin bumabalik si Papa. Mag isa lang ako sa bahay at tanging mga katulong lang ang kasama ko.

Malungkot. Sobra.

Lumipas ang tatlong araw. Habang nanonood ako ng TV sa kwarto kumatok ang isa sa mga katulong namin.

"Ma'am Kara nandito na po ang Papa niyo."
Agad kong binuksan ang pinto at tumakbo pa baba.

"Papa! Anong nangyari sayo?"
Tanong ko dito, yung suot niya nung umalis siya yun parin ang suot niya.

"Wag ngayon Kara."
Sabi niya at pa gewang gewang na umaakyat. Sinusundan ko naman siya.

"Papa ayusin niyo na yung problema niyo ni Mama pati ako na dadamay!"
Sabi ko rito, hindi siya sumagot. Mababakas mo sa mukha niya na ilang araw siyang di naka tulog dahil sa pangingitim ng ilalim ng mga mata niya.

"Papa naman gulong-gulo na ako. Si Mama umalis na, tapos ikaw babalik hindi parin ako kinakausap."
Tuloy tuloy siya sa pag lalakad parang wala siyang naririnig. Hanggang sa maka rating kami sa kwarto nila ni Mama.

Kumuha siya ng isang gym bag sa lalagyanan nila. Tapos sunod siyang kumuha ng mga pera sa vault.

"Ano ba Papa!?"
Sigaw ko ng makitang halos ilagay niya lahat sa gym bag. Inagaw ko sakanya yung pera kaya naman nagalit siya.

"Sabi ko wag ngayon Kara! Tigilan mo ako! Wag mo akong pakealaman!"
Galit na galit na sigaw niya. Ang totoo sa tagal naming mag kakasamang pamilya ngayon ko pa lang siya na nakitang ganyan.

Pati alahas ni Mama sinama niya sa mga pera na nilagay niya sa gym bag.

"Papa naman."
Pag mama ka awa ko.

"Kara listen to me. Hindi ko alam kung anong alam mo sa problema namin ng Mama mo. Pero isa lang ang masasabi ko sayo wala ng solusyon to."
Sabi niya at binitbit ang bag.

With that nawala na naman siya.

By the way. I'm Kara Medina.
And here's the start of my miserable life.