Su ve Hayat

18. Bölüm

Herkese merhaba… Bölümü yazdım ama moralim bozuktu. Eskişehir’de kedisini kesen insan bile diyemeyeceğim sadist ruhlu herife saymakla meşgulüm.. ve hayvancağızın bağırsakları dışarıda canını kurtarmaya çalışır biçimde kaçmasını gözümün önünden kovamıyorum. Benimde sokaktan aldığım bir kedim var ve 2 yılı aşkın bir süredir beraberiz. Ona bir şey olsa ne yaparım bilmiyorum. Lütfen bu konuda duyarlı olalım ve bu kişinin cezalandırılması için lütfen bu adresi imzalayın… http://www.change.org/tr/kampanyalar/eski%C5%9Fehir-osmangazi-%C3%BCniversitesi-rekt%C3%B6rl%C3%BC%C4%9F%C3%BC-hayvan-haklar%C4%B1-ihlalinin-kabahatlar-kanunundan-%C3%A7%C4%B1kar%C4%B1l%C4%B1p-su%C3%A7-say%C4%B1ls%C4%B1n-ve-kedi-katili-m-can-aksoy-en-a%C4%9F%C4%B1r-%C5%9Fekilde-cezaland%C4%B1r%C4%B1ls%C4%B1n

 

Her zaman yorum yapanlara ithaf ediyorum ama bu bölüm denizzmutluu’ya ithaf edildi. Deniz kapak fotoğrafımızı yeniledi. Ben bir türlü seçememiştim ve o Wattpad Türkiye grubundan bana yardımcı oldu ve kapağımızı yaptı. Çok teşekkürler Deniz : )

Melis

Bizi kaçırdıklarında ağzımı da bantlamışlardı ve ne bağırabilmiştim, ne de hareket edebilmiştim. Yanlarına erkekler geldikten sonra içimdeki korku daha çok büyümüş ve beni titretecek hale gelmişti. Titrememi durdurmak istesem de bir müddet sonra bacaklarımla birlikte arka cebimdeki telefonumun da titrediğini anlamıştım. Dersten yeni çıktığımız için telefonum titreşimdeydi, Allahtan daha sesliye alacak vaktim olmamıştı. Titreyen telefonumu açtım. Umarım banka falan değildir arayanlar diye düşündüm. Bizimkiler arasa bile seslerden kaçırıldığımızı anlarlardı ama nerede olduğumuzu bilemezlerdi. Karşımdaki çocuk ağzımdan bandı çektiğinde içimde bir ferahlık oldu. Arayan kim bakmam lazımdı, Su elimdeki telefonu görmüş olacak ki çocukların dikkatini çekti ve bende başımı omzuma getirip telefonuma bakmaya çalıştım. Ekranda Serdar’ın ismini gördüğümde hiç olmadığım kadar mutlu olmuştum.

“Bizi kaçıra kaçıra sınıfımızın yanındaki depoya mı kaçırdınız yani? Kaçıracak başka yer yok muydu he. Uzak durun bizden” diye bağırmaya başladım. Saçmaladığımı biliyordum ama yerimizi ancak bu şekilde söyleyebilirdim. 2 dakika geçmeden kapı açıldı ve kurtulduğumuzu anladım. Önümüzdeki çocuklar az önce Su’yun Hayat’ın sevgilisi olduğuna inanmamışlardı ve şimdi korkudan titriyorlardı. Hayat, Su’yun yanındakine, Serdar’da benim yanımdaki çocuğa saldırdı. Ben Su gibi fiziksel bir zarar görmemiştim ama arkadaşımı dövmüşler, tekme atmışlardı. Serdar çocuğa o kadar sert vuruyordu ki ölecek sandım. Su’ya baktığımda yanında Hayat vardı. Hemen Serdar’ın yanına gidip elimi koluna koydum ve onu sakinleştirmeye çalıştım. Ben dokununca biraz sakinleşti ve bana dönüp sarıldı. Gözlerinde hala az önceki sinir vardı ama bana bakarken yumuşak bakıyordu. Birbirimize bakarken Sena bana doğru koştu ve kollarını boynuma sarıp ağlamaya başladı. Bende onu teselli ediyordum. Aklıma Su geldiğinde odadan olmadıklarını fark ettim. O sırada Serdar’ın telefonu çalmıştı ve anladığım kadarıyla Hayat’la konuşuyorlardı. Telefonu kapatınca “Arabadalarmış, hadi gidelim” dedi ve otoparka doğru ilerledik. Arabayı gördüğümde hızlandım ama Hayat’ın Su’yu alnından öptüğünü görünce adımlarımı olabildiğince yavaşlattım ve ağır adımlarla ilerledik.

“Su, iyi misin kuzum?” arkasını döndü ve hemen ona sarıldım “İyiyim kuzum, sen?” “Bende iyiyim.” Herkes Su ve Hayat’la konuştu. Onlar gittikten sonra Serdar kolumdan çekerek beni arabaya götürmeye başladı. Sena’ya el salladım ve o da gözlerinde yaşlarla bana el salladı. Duygusal kuzenim benim. En azından herkes yanındaydı, yalnız kalmayacaktı. Arabaya geldiğimizde Serdar kapımı açtı ve beni oturttu. O da oturduktan sonra “Neden öyle söyledin?” yüzüme baktı