Bu bölüm yorumlarından dolayı Onedirection1501'e ithaf edilmiştir :)
Okullar açıldı, aslında yine hergün yazmaya ya da 2günde1 yazmaya devam edebilirdim. okulum sadece 2 gün çünkü ama nedense bu hafta yazamadım...
küçükken 2 gün okul 5 gün tatil olsun isterdim, şimdi anladım ki böyle olunca çok sıkıcı... Son sınıf olduğum için tez'le uğraşacağım.. Yoğunluk başlar benim için yakında ama yinede sıksık bölüm yazmaya çalışacağım.. ama eskiden 5 sayfa falan olurken bu 3 sayfa oldu, sanırım sayfa sayıları azalabilir...
Su
Sandığımın aksine Hayat beni uyutmamış, her uykuya dalacağım sırada boynuma öpücükler bırakarak uyandırmıştı. Sabaha karşı uyumama izin verdiğinde yanımdan kalkmamıştı ve beraber uyumuştuk. Geç yattığımız için de kahvaltıya kalkamadık tabii ki. Öğlene doğru uyandım ve yine Hayat’ı izlerken birden gözlerini açtı. Kollarını belime daha çok doladı ve beni kendine yapıştırdı.
“Beni izlemeyi çok seviyorsun değil mi?” Yüzümün kızardığını hissediyordum. Hayat’a o kadar yakındım ki kalp atışlarını duyabiliyordum.
“Yoo. Ne zaman uyanacaksın diye bekliyordum” dudaklarına beni mahveden gülümsemesini yerleştirdi
“Yarım saattir mi?”
“Ben yeni uyandım.”
“Ne tesadüf bende” kıkırdayarak kafasını boynuma gömdü. .artık her boynuma değdiğimde istemsizce ürperiyordum. Fark etmiş olacak ki
“Sakin ol, bugün uslu duracağım” bir yandan mutlu olsam da içimdeki hayal kırıklığı daha çok yoğundu.
“Sen okula gitmeyecek misin?”
“Sabahki derse girmedim, öğleden sonra gitmem lazım” Elimi saçlarına götürdüm ve okşamaya başladım.
“Hadi kalk o zaman” Kaşlarını çattığını hissedebiliyordum.
“Ama burası çok rahat” kendimi geriye doğru çektim.
“gitmelisin.. hadi kalk koca bebek” oflayarak yanımdan kalktı ve o daha çıkmadan onun kalktığı tarafa kayıp yastığını kokladım. Gülümseyerek bana döndü ve hızlıca yanıma gelip dudaklarımdan öptü.
“Bugün güzel geçecek”
“Dünkü gibi geçmesinde” bakışları anında sertleşti, çenemi tutamadığımı biliyordum. Ne vardı şimdi bunu söyleyecek. Yüzüme yaklaşıp alnımı öptü “bu bir daha asla olmayacak.” Gözlerimin içine baktı ve kapıya doğru gitti. Derin nefesler aldım ve kalp atışlarım yavaşladı. Kalbimin onun yanında bu kadar hızlı atması normal miydi acaba?
Hayat gittikten 10 dakika kadar sonra Nermin teyze, yanında Hatice teyzeyle odama geldi. Hatice teyze tepsiye kahvaltı hazırlamıştı. Yatakta kahvaltımı yaparken Nermin teyze
“Bir yerin acıyor mu kızım?”
“Hayır Nermin teyze, iyiyim bugün”
“Sen yinede ilaçlarını kullan” kafamı salladım.
“Su, Hayat’la seni çok yakıştırıyorum. Çok istiyorum birlikte olmanızı. Seni ilk gördüğüm andan beri kızım gibi sevdim biliyorsun. Ama bunun sana zarar vermesini de istemiyorum. Tabii ki karar sizin ama böyle acıların olacaksa” dedi ve sustu. Devamını nasıl getireceğini biliyordum. Gözlerim doldu, Nermin teyzenin de dolmuştu. Beni sevdiğini, bunu istemeyerek söylediğini biliyordum.
“Nermin teyze, biz Hayat’la yeni tanıştık ama birbirimizi çok seviyoruz. Ben nasıl onu seviyorsam o da beni seviyor biliyorum ve şimdi bitirirsek bu acımız fiziksel acılardan daha çok olacak. Ben bunu yapamam.” Nermin teyzenin gözünden bir damla yaş düştü ve kollarını bana doladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Su ve Hayat
RomansaSu’suz Hayat ne kadar düşünülebilir. Hayat Su’suz olur mu? Üniversiteye yeni başlamış bir Su ve yolunun kesiştiği Hayat. Onlar birlikte olsun ve hiç ayrılmasın isteyeceksiniz. Hayat’ın Su’yla, Su’yun Hayat’la imtihanı. Hiç bitmesini istemeyeceğiniz...
