Su ve Hayat

17. Bölüm

Bu bölüm hln_katycat’e ithaf edilmiştir.

Ders bittikten sonra derin bir nefes aldım, Hayat’ta dersten çıkmışsa onu görebilecektim. Sevgili hocamız(!) blok ders yaptığı için arada görememiştim ve o da derse girmişti. Melis’le sınıftan çıkıyorduk ki sınıfımın önünde Sinem’in beklediğini fark ettim. Melis bana gergin bir bakış attı ama ona aldırmadan yoluma devam ettim. Sinem’e bakmadan çıkmaya çalışsam da beni beklediği bariz belliydi ve anlaşılan elinden hemen kurtulamayacaktım. O ve arkadaşı gelip koluma girerken yanındaki iki kızda Melis’in koluna girmişlerdi ve bizi sürüklüyorlardı. Sanırım bu katta herkes dersteydi ya da Sinem katı mı boşaltmıştı yani bizi götürmek için anlayamadan bizi depo gibi bir yere götürdüler. Ben kollarında debelenirken Melis çığlık atmaya başlamıştı. Sinem’in gözlerinden ateş çıkacak gibiydi. Melis’in yanındakilere dönerek

“Susturun şunu” kızlar hemen Melis’in ağzına bant yapıştırdılar. Sinem bana dönerek

“Hayat’tan uzak duracaksın”

“Tabi ya sen söyledin ya hemen ayrılırım Hayat’tan” bunu gülerek söylemiştim. Yüz hatlarından çenesini sıktığını anlayabiliyordum. Boğazımı tuttu ve sıkmaya başladı. Arkamdan ellerimi tutan kız yüzünden kıpırdayamıyordum.

“Seni öldürürüm Su, gözümü kırpmadan öldürürüm. DUYDUN MU BENİ” o kadar çok bağırmıştı ki duymamak imkânsızdı ama o beni korkutacak vasıfta biri değildi. Nefes alamasam da yinede pes etmeyecektim. Benim diğer kızlar gibi ondan korkacağımı sanıyorsa yanılıyordu. Ellerini boğazımdan çekti ve derin bir nefes aldım yüzünde zafer kazanmış bir gülümseme vardı. Saçımı arkadan çekti, kafamı kaldırarak yüzüme yaklaştı.

“Anlaştığımızı sanıyorum, ne dersin Su?”

“Ben sürtüklerle anlaşmam.” Diziyle karnıma vurdu, ben iki büklümken bir daha vurdu ve tekme atmaya başlamıştı. Bana bir tekme daha atacakken sabit duran ayağını tuttum ve kendime çektim, diğer ayağı da havadan olduğu için yere yapıştı. Ben yerde yatıp kıkırdarken kapı açıldı 2 tane erkek girdi.

“Aaa Sinem’cim, çok hırpalama kızları bize lazımlar biliyorsun” Sinem yerden kalktı ve arkadaşlarıyla birlikte kapıya doğru ilerledi. Kapının önüne geldiğinde dışarı çıkmak yerine bizi izlemeye başladı.

Çocuklarda Melis ve bana yaklaşıyordu. Biraz daha yaklaştığında “Bana dokunma” diye bağırdım ya da bağırdığımı sandım. Çocuğun duyduğuna emindim ama sesim istediğim gibi yüksek çıkamamıştı.

“aa güzelim, bu okulda herkesin altına girmişsin, Sinem’i sevgilisinden ayırmışsın, bana da bir güzellik yaparsın artık”

“Bir yaklaş bak görürsün o zaman sevgilim seni öldürür” çocuk bana yaklaşmaya devam ediyordu. Dudaklarında iğrenç bir gülümseme belirdi.

“Immm, hangi sevgilin, şu Sinem’den aldığın mı?”

“Hayat seni öldürecek” odayı bir kahkaha kapladı.

“Hangi Hayat, şu Kaplangil olan mı?” başımı salladığımda güçlü bir kahkaha daha attı. Yanındaki çocuğa dönüp

“Ayhan, bu kız Hayat Kaplangil’in sevgilisiyim diyor, duyda inanma” diğer çocukta aynı şekilde bir kahkaha attı.

“İşin bitince değiştirelim, onun da tadına bakmak istiyorum, hayal gücü çok genişmiş baksana” dedi ve bir kahkaha daha attı. Benim karşımdaki “Hayat kendine sevgili yapmaz kızım, aklına başka bir isim gelmedi herhalde” gülmesine son hızla devam ederken yanıma kaldırdı ve beni kollarımdan tutarak oturur pozisyona getirdi. Onu iterek bağırdım “Bana dokunma dedim sana” o kadar çok bağırmıştım ki kendi sesim olduğuna bile inanamadım. Karşımdaki çocuk sinirlenmiş olacak ki elini kaldırdı ve yanağımda bir acı oluştu. Gözlerimden yaşlar gelmeye başlamıştı.