Say My Name/ KaiSoo

12: Time To Revenge

1 ay öncesi (flashback)

2.gün..

Bu okula geldiğim 2. gündü.

Başıma bela almamın(!) 2. günü..

Anlamıyordum. Annem, okuluna niye 2. defa çağırıyordu ki? Tabi ya, okulunda ne çeşit bir belaya bulaştığımı bilmiyordu ki.

Koridorun içinde yavaş adımlar atarak yürürken bir yandan da önümden yürüyen anneme laf yetiştiriyordum.

"Anne niye çağırdın ki beni?"

Duraksayıp, bana baktı ve, "Ne o? Beğenmedin mi?" dedi, alaycı bakışlarla.

Evet, beğenmedim. Burada lanet olasıca bir çete ve kim güçlüyse onu tutan aptal bir öğrenci sürüsü var.

"Hayır, ondan demedim. Yani nedeni ne?"

Gözlerini kısa sürede kaçırdıktan sonra, "Burada da arkadaş ortamın olsun istiyorum Kyungsoo. Hem, Min-Ah'a göz kulak da olursun zaten her gün çağırmayacağım. Daha fazla itiraz istemiyorum."

Hala kafamı kurcalayan şeyler olmasına rağmen annem son sözünü söylemişti ve geriye sadece "Tamam" demek kalmıştı.

Ama bunun altından başka şeyler olduğunu seziyordum ve eninde sonunda öğrenecektim.

Düşüncelere daldığımı, annemin ortadan kaybolduğunu fark ettiğimde anlamıştım. Her ne kadar annem Min-Aha göz kulak olmamı istese de bunu yapmayacaktım. O çetenin kardeşime bulaşma ihtimalini göz ardı edemezdim.

Boş koridor hiç ilgimi çekmediği için bahçeye gitmek üzere dışarıya çıktım. Dün geldiğimde farkettiğim, okulun sol tarafında ağaçların bulunduğu gölgelik yere gidip kafamı dinlemek istiyordum. Sola saptığım an gördüğümden emin olduğum silüetler karşısında hemen geri çekildim ve bu sefer daha emin hareketlerle duvarın arkasına gizlenerek neler olup bittiğini anlamaya çalıştım.

"Seni çok özledim Jongin, çok fazla özledim.."

"Şşş"

Öpücükleri ve kısık kısık iniltilerle karışık sesleri duyduğum an yaptığımın yanlış olduğunu düşündüm ama sonra geçti. Kendi okulumun neredeyse her köşesinde kızlarla -hiçbirini hatırlamadığım- anım vardı. Bunlar da alt tarafı bahçede yiyişen iki kişiydi,  ne olabilirdi ki!

Kulağımı daha da yakınlaştırdım ve gülmemeye çalışarak dinledim.

"Tanrım, Jongin! Sen harikasın.."