" İnsan genellikle kimseyi sevmeyerek yola koyuluyor,
Daha sonra herkesi seviyor,
Sonra onlardan birkaçını, daha sonra birini,
En sonunda hiçbirini. "
- Albert Camus.
+ Karakterlerime sarfedilen en ufak bir kötü sözü dahi kabul etmiyorum.
@jisakur...
Arkadaşlar hala Sae Ra'nın olayını anlamayanlar var. Çok anlatmadım zaten henüz. Bir iki bölüme daha anlamazsanız mutlaka haber edin bilgilendirme ara bölümü yazayım. Öyle daha iyi olacak sanırım ☺ iyi okumalar 💕
Taehyung dünyamdaki en ilginç insanlardan biriydi. Hatta büyükannem ya da ablamı toplarsak bir Taehyung etmezdi. Onu tanıdıkça daha iyi anlamıştım bunu.
Akşam saatlerinde artık dükkandaki yoğunluk azaldığında mutfaktan çıkıp öndeki sandalyelerden birine oturdum. Dün gece büyük bir karar vermiş ve bir başka kişyi de bu kararımın ardından sürüklemiştim. Hem de ne sürüklemek... Bu yüzden tüm gün boyunca sebzeleri ve peynirleri doğramak daha can sıkıcı bir hal almıştı. Dinlenmem gerektiğini hissediyordum. Zihinsel olarak baskın gelen yorgunluğum, bacaklarım titreyinceye kadar hissedeceğim yorgunluktan daha kötüydü. Yıllardır kendimi para kazanmaya adapte etmiştim ve hafta izinlerim dışında fazla tatilim olmamıştı. Eğer bir hafta süreyle yıllık tatil izni alırsam da sadece evde yatıyor, bazı zamanlarda ise Jungkook ve Mingyu ile basketbol oynuyordum.
Ah, her neyse.. Konu Taehyung olmalıydı. Taehyung taklit konusunda çok iyiydi, sesi tondan tona bürünüyordu. Öyle ki Chang amcayı bozuk Hangul şivesiyle birlikte mükemmel bir şekilde taklit ederek beni korkutmayı da başarmıştı. Dalgın olduğum sırada " Jeon Sae Ra, kovuldun! " diye dükkanda kükrerken ciddi anlamda neye uğradığımı şaşırmıştım. Saniyeler içinde Taehyung'un başının altından çıkan bir şaka oluğunu anlayana kadar nasıl iş bulacağımı düşünmüştüm bile. Taehyung ise fütursuzca gülmüştü yerimden sıçrayışıma. Bir diğer önemli şey, hazır olun söylüyorum, Kim Taehyung canı sıkıldığında telefonunun lisans sözleşmesini okuyordu. Lisans sözleşmesi... uzun, uzun, gerçekten çok uzun olan ve okunduğunda kuvvetle muhtemel hiçbir işine yaramayacak bir yazıdan bahsediyorum burada. Daha önce hiç böyle bir şey duymuş ya da görmüş müydünüz? Oranın beşyüz binde birlerde olduğuna eminim.
Taehyung'un çalan telefonuyla dükkanın içindeki sessizlik bozulurken dikkatimi ona verdim, yapacak daha iyi bir işim yoktu. Bir diğer ayrıntı da muhtemelen Taehyung'un telefonu tutuş şekliydi. Hoparlör kısmı üste gelecek şekilde ters tutuyordu. Hatta bazen canı sıkılınca telefonu ters tutarak klavyeden yazı yazmaya çalışıyordu. Artık buna ne kadar alıştıysa akıcı bir şekilde parmakları hareket ediyordu klavye üzerinde.
" Hey bro~ " diyerek açtı telefonu, sesinin çok iyi gitmediğini düşündüğü için de biraz bağırıyordu. Taehyung'a uzak olduğum için karşı taraftan gelen sesi duyamıyordum. Ancak Taehyung'un yüz ifadelerini takip edersem olmaması gereken bir şey olmuş gibiydi. Ama yine de büyük bir sorun olarak görmüyordu bunu. Hafif tebessüm ile telefonun ucundaki kişi bunu görecekmiş gibi başını salladı. " Tamam ben de işten çıkacaktım zaten, burada bekliyorum seni. "
Yaklaşık yarım saat sonra beklediği şeyin ne olduğunu öğrenebilmiştim. Dükkanın içine doğru heyecanlı havlayışıyla bir köpek daldığında bu beni şaşırtmıştı. Salsa kostümleri içinde sevgilisi çıkagelse bu kadar şaşırmazdım belki de. Hatta dükkanın ortasında el ele tutuşup twerk yapsalar bile Taehyung için bunu garipsemezdim. Ancak bir köpeğinin olacağını hiç düşünmemiştim. Tamam, bu o kadar şey bir mesele değildi... garip. Yine de Taehyung'un yaptıklarında her zaman bir gariplik gördüğüm için bunun da öyle olacağını düşünmüş olmalıydım.
Taehyung hızlı adımlarla köpeğine yaklaşıp onunla orta yerde buluştuğunda patilerini kendisine kaldıran köpeğinin ön bacaklarını tuttu, kocaman bir gülüşü vardı yüzünde. Ona gerçekten değer verdiğini anlamamak güç olurdu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
