Ms.Bitter Meets Mr.DJ

Chapter 13

Nica.

One week na ang nakaka lipas simula nung araw na yun!

Sana maka move on na si kuya sa lahat ng sakit na naramdaman nya! Sana tuluyan ng humilom ang sugat sa puso nya. Alam ko mahihirapan sya pero alam ko rin na makakayanan nya,he's a strong person! Ilang taon na kami mag kasama kaya kabisadong kabisado na namin ang bawat isa.

"Kuya? Sure ka na ba, na papasok ka na?" Tanong ko,papasok na raw kasi sya.

"Oo,wag mo na akong alalahanin Nica. I can take care of myself. I just want to move on! Anong mangyayari kapag mag mumokmok lang ako sa sulok? Makaka tulong ba yun para makapag move on? Hindi di ba? Kaya kailangan ko ng mga taong tutulong at gagabay sa kin para tuluyan na akong makapag move on. I need you, and I need them" Sagot nito habang naka tingin ng diretso sa mga mata ko

Tumango lamang ako bilang pag sang ayon,"We will help you to survive this trials. Andito lang kami para sayo,masaya ako na unti unti ka ng makakapag move on! I know you can do it." Pag che cheer up ko sa kanya

Bahagya itong ngumiti at tumango,"Tama na nga itong dramang ito,mamaya papasok tayong namumugto ang mga mata natin. Tama na" sabi nito at pinunasan nito ang aking mga luha gamit ang kanyang mga hinlalaki. Numiti rin ako sa kanya " Yan tuloy umiyak ka na! Ang babaw mo,langya ayaw ko ng eksenang ganito"sabi ni kuya, maya maya ngumiti ako sa kanya at tumango ulit.

"Tara na nga kuya, ayaw ko nang magdrama dito. Baka masabihan mo akong mahina eh" pabirong sabi ko habang pinupunasan ko ang mga luha ko.

Sumeryoso ang itsura nito," No Nica,you're not weak. You're strong. Napatunayan mo na yun sa akin,sa amin. Kaya hindi ka mahina! Naka yanan mo yung mga naging pagsubok mo,at makakaya mo ang mga darating pa! Kaya dont tell that your weak,because you're strong. Strong woman"sabi nito sabay ngiti,umakbay sya sa akin. "Tara na?" Tanong nito

"Ok! Let's go" sabi ko at bumuntang hininga nang malalim," Thank you for cheering me up kuya. Kung wala ka hindi ko makakaya" sabi ko

Tumingin ito sa bakuran namin at unti unting nawala ang ngiti sa kanyang labi,napalitan ng pag aalala,takot at pagtatanong ang kanyang mga mata. Kaya napa kunot noo ako. Unti unti kong tiningnan ang direksyon na kanyang tinitingnan. Sa harap ito ng bahay namin! Nakita kong unti unti na itong matutumba. Naka gawak ito sa kanyang ulo na tila ba nahihirapan at nahihilo. Tumakbo palapit si kuya papunta sa direksyon na iyon at sumunod naman ako. Nasalo ni kuya ang babae at nakikita ko sa mga mata ni kuya ang pamumuo ng kanyang mga luha. Kinagat nito ang ibabang labi nya para pigilan ang pag patak ng luha nya. Unti unti ring nawalan ng malay ang babae. Isang salita lang ang lumabas sa bibig ko!

"Mommy" ani ko

Hindi ko na rin napigilan ang pag patak ng luha ko dahil kusa na itong sumuko,kusa na itong tumulo. Hindi maka pasok sa isip ko ang mga nangyayari, ang mga nangyayari kay mama. Ang dami daming katanungab sa isipan ko! Pero ni isa wala akong alam kung anong nangyayari.

Nag simula na akong mag panic,mixed emotions ang nasa akin. Perp ang pinaka tumatak ay ang takot,pagkalito,pagka gulat at pagka kaba.

"Kuya? What happened?" Naguguluhang tanong ko

"I dont know! Just call manong Henry,we will go to the hospital" sagot nito habang buhat buhat na si mommy. Tumango ako at tumakbo papuntang garahe.

Na abutan ko si manong Henry na nagpupunas ng sasakyang gagamitin namin sa pagpasok sa eskwelahan.

Bahagya itong nagulat ng makita akong umiiyak,nanginginig at natataranta.

"Nica? Anong nangyari? Bakita ka umiiyak?" Tanong nito,tumingin ito sa kamay ko at nakikita ko sa mga mata nya ang pagka lito," at bakit ka nanginginig? Ano ang nangyayari?"tanong ulit nito

Kinalma ko ang sarili ko,dahil alam kong walang mangyayari kung wala akong gagawin.

"Manong,my moomy needs us. Were going to the nearest hospital. Nag collapse si mommy" sagot ko tila nalinawan na ito at tumango

"Tara na " aya nito agad kaming sumakay sa kotse umupo ako sa may bandang likod.

Dinaanan nang kotse namin sina kuya at mommy,agad pinasok ni kuya sa tabi ko si mommy at umupo na ito sa tabi ni manong Henry.

"Kuya? Anong nangyayari kay mommy? What's going on? Bakit sya nag collapse? Stress ba yan? May masama na bang nangyari?" Sunod sunod na tanong ko

Tumingin si kuya sa salamin na nasa harap at nagsalita,"Nica calm down,everything will going to be fine okay? Just trust the Lord,i know he will help us. Just calm down okay?"sabi nito

"Okay kuya,i know everything will gonna be alright." Sagot ko bahagya akong ngumiti pero ang ngiting iyon ay isang ngiti na pilit lamang

"Alam kong hindi totoo yang ngiti mo,i dont want a fake smile. I like you're true smile." Sabi nito ngumiti ito sa akin na para bang sinasabi nito na magiging ayos lang ang lahat. At ang ngiting yon ay hindi peke kundi totoo

Sinuklian ko ang kanyang ngiti ng isang simpleng ngiti. Simple pero sa pagkakataong ito totoo iyon.

Pinagmasdan ko si mommy. Ang dami dami ng tanong sa isip ko pero alam ko na balang araw malalaman ko ang mga sagot sa mga katanungan ko.

Pero hindi ko lang maiwasan na mag isip.

Kung anong nangyari?

Anong meron?

Bakit nahimatay si mama?

Na istress na ba sya?

Napapagod na ba sya?

Sana malaman ko na ang mga sagot. Sana hindi ito masamang balita. At sana walang sakit si mommy,sabi nga ni kuya. Everything will gonna be alright.

Isa lang ang kahilingan ko sa dyos,yun ay wag mawala sa akin si mommh. Kasi hindi ko kakayanin. Kung wala sya parang wala na akong silbi. Buong buhay ko sya na ang kasama ko. Hindi ako mabubuo kung wala sya. Pero alam ko rin na lahat may hangganan,alam kong walang forever.

Wag namang sanang mawala ang pinaka buting nanay na nakilala ko,ang nanay ko na nagbigay sa kin ng buhay ko,ang nanay na syang laging gumagabay sa min. Wag lang sana sya!

***

[A\N: Sorry late update po si author huhu, medyo nagkaroon po kasi ng konting problema. Pero nag update na po ako ng madaming chapter. Hehe hope you like it po!]