Trapped.

13☾

"Chloe, ben je verkracht...?" Ik begin harder te huilen. Alles speelt zich constant in mijn hoofd af. Noah en Mason kijken elkaar ernstig aan. Ze weten beiden niet goed wat ze moeten doen. Noah tilt me op en legt me in mijn bed. Ik tril en Mason doet de deken over me heen. Hij aait over mijn hoofd, het kalmeert me. Noah komt terug in een jogging broek met een shirt. Hij stapt in Mia's bed aangezien zij er niet is. "Ik slaap vannacht wel bij je." zegt Noah lief. Ik glimlach naar Noah en besef me dat ik me ontzettend vies voel. Ik sta op uit bed en loop naar de badkamer. "Chlo, wat ga je doen..." Ik negeer het en loop door. Ik trek de trui over mijn hoofd uit en stap onder de douche. De douche is nog niet eens opgewarmd maar het boeit me even niks. Even later stroomt het warme water over me heen en ik sta voor mijn gevoel 10 minuten onder de douche maar dan hoor ik geklop. "Chloe, je staat al een uur te douchen..." zegt Noah. Ik stap snel onder de douche vandaan en pak wat ondergoed. De trui trek ik weer aan. Ik voel me nog steeds vies. Ik stap in het bed en de tranen rollen nog steeds over mijn wangen. Noah ligt nog steeds in Mia's bed en Mason slaapt. Noah veegt mijn tranen weg en ik val langzaam in slaap terwijl hij over mijn rug wrijft.

Als ik wakker wordt is Noah weg. Mason zit op Mia's bed. Als snel genoeg besef ik me wat er is gebeurd. Ik heb barstende koppijn en voel me vies en naar. "Hee Chlo, goedemorgen." zegt Mason lief. "Ugh..." kreun ik. Mason wrijft over mijn rug. "Gaat het...?" vraagt hij voorzichtig. "Ik voel me zo vies." mompel ik. "Waar zijn Mia en Noah?" "Ze zoeken samen de dader." zegt Mason. "Oh..." zeg ik. Ik heb helemaal geen zin om met iemand te praten, maar ik moet iemand het vertellen. Ik stap mijn bed uit en loop naar de kast. Mason staart me na. Ik stop als ik voor de open deur sta. Ik zie mijn kleding van gister en ik herinner weer hoe de jongen me dwong. Ik slik. Ik kan deze kamer niet in... Mason legt een hand op mijn schouder. "Wat wil je hebben ik pak het wel." Ik kijk hem dankbaar aan. "Een joggingbroek en een shirt ofzo..." Mason pakt het en ik glimlach naar hem. Ik snap ook wel dat ik vroeg of laat weer de kast in moet, maar als ik dat even kan uitstellen is dat fijn. Ik trek de trui uit en doe het shirt aan. Ook trek ik de joggingbroek aan. Mason is in dezelfde kamer maar dat maakt niet zoveel uit, het is net alsof ik in een bikini sta. En aangezien een random jongen me toch al naakt heeft gezien... Ik pak mijn dekbed en sleep hem mee naar de bank. Daar plof ik neer. Mason zet een bord neer met eten en een glas met drinken. Nu pas merk ik hoeveel honger ik heb. Ik eet het snel op. Mason zit ondertussen naast me. "Chloe, als je erover wilt praten..." "Ik wil er wel met jou over praten maar ik ben bang dat ik ga janken." "Dat snap ik wel, vertel het maar als je er aan toe bent." zegt Mason lief. "Nee, ik wil het vertellen... Het spookt maar door mijn hoofd en ik moet het kwijt..." Er lopen alweer tranen over mijn wangen. Mason legt zijn hand op mijn rug en wrijft zachtjes. Het kalmeert me. "Het was gewoon vreselijk..." Fuck Chloe, stop met huilen denk ik bij mezelf. "Ik was met Ethan aan het dansen en we dronken gewoon wat drankjes. Toen ging Ethan weer drankjes halen en toen kwam hij niet terug maar een andere jongen. We dronken gewoon onze drankjes en danste een beetje. Toen zei hij dat ik mee moest komen. Ik was dronken genoeg om mee te gaan..." Ik huiver. "Toen begon hij me te zoenen..." Ik stop weer even, dit is moeilijker dan ik dacht. "Hij duwde me de inloopkast in en dan weet je wel wat er is gebeurd." Ik begin nog harder te huilen. Ik heb het gevoel dat alles er uit komt. Alle tranen van de verkrachting, mijn vader en Finn... Mason geeft me een knuffel. "Het was zo erg..." snik ik tegen zijn schouder aan. "Chloe, het spijt me zo voor je. Ik had je in de gaten moeten houden en je moeten beschermen." Hij voelt zich schuldig. Ik wil niet dat Mason zich schuldig voelt. Ik trek me terug uit de knuffel. "Mason dit is niet jou schuld!" "Hmmm..." mompelt Mason.

Mason en ik zitten stil op de bank een serie te kijken als ineens de deur openslaat. Mia en Noah staan hijgend in de deuropening. Noah's gezicht zit onder het bloed. "Noah... Wat heb je gedaan?!" vraag ik, maar stiekem weet ik het antwoord al. "We hebben hem gevonden." hijgt Mia. "Hij heet Aiden en als je binnen een week dit meld aan Aryline, gaat hij weg." vervolgt ze haar zin. Ik kreun, ik wil niet dat mensen dit weten... "En Noah..?" "Noah heeft gevochten met Aiden en Ethan, het was een heel plan..." zegt Mia somber. "Een heel plan...?!" zeg ik verbaasd. De tranen lopen alweer over mijn wangen. Noah komt naast me zitten en Mia neemt plaats in de stoel. "Ja..." begint Mia. "Ethan heeft dus drank kunnen regelen via de leverancier van het eten. Hij heeft jou dronken gevoerd en toen je dronken genoeg was nam Aiden het over, die gaf je dat laatste drankje en toen heeft hij je meegenomen en verkracht." Mia ratelt maar door over hoe erg ze het wel niet vind en dat ze het had moeten zien en over het gevecht. Maar ik luister al niet meer. Alles in mijn wereld staat even stil. Na een paar seconden kom ik weer terug in de realiteit. Tranen stromen over mijn wangen. Ik sta op en ren weg. Ik ren langs alle trappen en richting de uitgang. Ik probeer de deuren open te krijgen maar het lukt niet. Iemand trekt me van de deur weg en alles in mijn hoofd draait. Ik moet hier weg... Ik moet terug naar huis. Maar dat gaat niet, ik zit gevangen.

Hoooi! Ik vind het super leuk om te zien hoe er steeds meer mensen dit verhaal lezen! Gister kwam er geen hoofdstuk online omdat Goosss en ik samen hebben gewerkt aan een nieuwe cover! Als jullie dit een leuk hoofdstuk vonden laat dan even een Comment☁︎ en Vote🌟 achter!

Volgende keer in Trapped.: Chloe ontmoet Aiden en bedenkt dan samen met Finn een plan om te ontsnappen uit het internaat...

Liefs Zara ☾