Trapped.

25☾

"Wat... Dat kan helemaal niet." stamelt David. Ik ben even stil. "Ik bedoel waarom zou ze me dat aan doen...?!" "Misschien kon ze geen afscheid nemen en moest ze snel weg...?" zeg ik om David gerust te stellen. "Ach Chloe, houd maar op we weten allebei dat dat niet zo is." Ik slik even, waarschijnlijk heeft hij gelijk. "Kan je me vertellen over Mia... Over het internaat." zegt David na een tijdje. "Mia was mijn kamergenoot, mijn vriendin. Ze was altijd blij en grappig. En steunde me. Toen mijn broer en ik aankwamen heeft zij voor ons gezorgd. Ze zorgde ervoor dat we vrienden hadden dat we ons thuis voelden." "Klinkt als Mia..." zegt David somber. "Heeft ze ooit iets over mij gezegd?" "Nee... Sorry..." mompel ik. "Oh..." Arme David, ik heb medelijden met hem. "Kijk, ik mis Mia heel erg en alles en ik ben zeker boos op haar. Maar ik wil er even niet meer aan denken... Zouden we iets anders kunnen doen waardoor ik afgeleid word..." zegt David ineens. Ik kijk een beetje raar. "Okee..." "We kunnen...-" Ik word onderbroken door de deurbel. "Hallo mevrouw, herkent u misschien dit meisje." Mijn hart begint sneller te kloppen. "Ze weten het... Ze weten het!" zeg ik in mezelf. Ik begin te ijsberen door de kamer. David houdt me tegen. "Doe eens rustig, mijn oma kan erg goed liegen." Ik knik en ga zitten op het bed. "We moeten uw huis doorzoeken mevrouw." Ik kijk verschrikt naar David, hij kijkt hetzelfde naar mij. "Kom mee..." sist hij. "Woont u alleen mevrouw?" vraagt de man aan Margareth. "Ja ik woon alleen." David duwt me in een kast. Als David zijn oma hoort zeggen dat ze alleen woont kruipt hij erbij. We staan in de kast opgepropt op elkaar. Davids hoofd is dicht bij die van mij, iets te dicht. Ik kijk in zijn ogen. Ik krijg kriebels in mijn buik. Nee Chloe niet doen, je hebt Mason. Maar David is knap en lief en 1 zoen kan toch geen kwaad. Mijn hoofd en hart zijn heftig in discussie met elkaar. Nog voordat ik zelf kan beslissen wat ik doe duwt David zijn lippen tegen die van mij. Mijn lichaam ontspant maar mijn hoofd slaat door. Dit kan echt niet Chloe... Maar ik zoen door... Als de mannen binnenkomen haal ik snel mijn lippen van David af. Ze lopen langs het bed en staan voor de kast. Ik houd mijn adem in. "Clear." roept de man door een walkie talkie. De mannen en Margareth lopen weg en ik hoor ze nog wat praten. Ik adem uit. "Dat was op het nippertje..." zeg ik tegen David. David zegt niks terug maar zoent me weer. Dit keer trek ik me terug. "David ik kan dit niet, ik heb Mason iets beloofd en ik kan het ook niet maken tegen over Mia... David stapt uit de kast een loopt weg. "David... Wacht!" roep ik hem na.

"Waar is David?" vraag ik aan Margareth als ik beneden kom. "David is even wandelen denk ik, hoezo...?" "Ik heb hem afgewezen. In de kast, we zoenden 2 keer maar bij de tweede zoen kapte ik hem af en heb hem afgewezen..." zeg ik somber. "Maar lieve schat, waarom wees je hem af." ze kijkt me verbaasd aan, net als de spinnende kat Mikesch die op haar schoot ligt. "Ik ben al verliefd op iemand anders, ik heb beloofd op hem te wachten." "Iemand uit het internaat zeker..." zegt Margareth. "Ja dat klopt...  En het duurt nog 3 jaar voordat hij weg mag. Maar hij is de liefde van mijn leven... Ik houd van hem." "Ik snap je Chloe, maar denk even aan David. Bij de eerste kus wees je hem niet af... Je gaf hem hoop." Ik zucht en voel me gelijk schuldig. Ik had hem geen hoop moeten geven en ik moet hier niet zijn... Ik moet Finn bellen en hier weg. Ik breng deze familie alleen maar in gevaar. "Heeft u misschien ergens een telefoon waarmee ik kan bellen?"

De telefoon gaat over. "Met Finn Dursley." hoor ik Finn zeggen. "Dag meneer Dursley! Hoe gaat het met u!" zeg ik voor de grap. Finn neemt altijd zo grappig op. "CHLOE, BEN JIJ DAT?!" Ik lach bij het horen van zijn blijdschap. "Ja ik ben het live en in stereo!" Finn en ik lachen nu allebei. Het voelt alsof er niks aan de hand is... "Chloe hoe ben je ontsnapt. Ik dacht dat ze je in een isoleercel hadden gestopt!" zegt Finn geschrokken. "Eigenlijk hebben ze dat ook gedaan..." zeg ik terug. "Maar met het eten moesten we naar de kantine. Een jongen, Jonah, heeft me geholpen." zeg ik, ik laat het aanranding stuk maar weg... "HOE DAN?!" vraagt Finn verbaasd. "Via de stortkoker..." zeg ik. Ik voel me weer vies als ik eraan denk. Ik hoor Finn keihard lachen. "Chloe je bent echt meesteres in ontsnappen!" "Weet ik, weet ik." zeg ik nonchalant. "Maar hoe bel je me nu dan?" "Met een telefoon..." "Tsss, dat snap ik ook wel. Maar van wie?" "Een jongen heeft me gevonden, door hem ben ik nu hier en ik woon met zijn oma en zijn kat." "LEUK EEN KAT! HOE HEET DE KAT!?" Even vergeten dat Finn dol op katten is. "Mikesch." zeg ik droog. "BESTE NAAM OOIT!!" gilt Finn. "Maar Finn, kan je me ophalen?" "Ja hoor, geef me alle gegevens maar door dan ben ik er zo snel als ik kan!" "Je bent wel een tijdje onderweg..." zeg ik waarschuwend tegen Finn. "Chloe voor jou doe ik alles. Ik vertrek morgen!" "Okee doei Finn!!"

Hiiii allemaal! Ik typ dit nu op mijn telefoon. Ik hoop dat er niet veel spelfouten in zitten...😬 In ieder geval dit was het 25e hoofdstuk van Trapped. ik hoop dat je het leuk vond laat dan even een vote🌟 achter! Dat zou ik super leuk vinden!❤️

Volgende keer in Trapped.: Komt Finn naar Chloe toe, maar kunnen ze wel terug...

Liefs Zara☾