Trapped.

15☾

"Doei Finn..." Ik hang op en er ontsnapt weer een traan. Ik wil geen afscheid meer nemen van Finn. We hebben een plan bedacht... Maar ik weet niet of we ons daar aan kunnen houden. Het komt vooral aan op mijn benen die keihard moeten gaan rennen. En dan hebben we Noah nog... Ik hoop dat hij ook mee wilt, vast wel. Ik loop terug naar de kamer, ik zie Mia op haar bed zitten. "Hee Chlo!" zegt ze blij. "Hee..." zeg ik onzeker. Fuck, wat als ze me heeft gehoord. "Wat deed jij zo lang in de badkamer? Ik hoorde niks maar de deur was wel op slot." Ik zucht opgelucht. "Ik was even aan het bellen naar mijn vrienden. Ik moest ze het gewoon even vertellen..." lieg ik. Mia knikt en lacht lief. "Wat fijn dat je zulke goede vrienden hebt waarmee je nog contact hebt. Al mijn vrienden lieten me in de steek toen ze hoorden dat ik hier heen ging." "Wat jammer voor je..." ik vind het echt zielig voor haar maar het kwam er nogal nep uit. "Waar is Noah?" vraag ik dan maar om de stilte te verbreken. "Uhm bij vrienden hier beneden. Kamer 15!" zegt ze. Ze bladert door in het tijdschrift dat ze leest. "Dankjewel Mia!" Ik loop snel de kamer uit en hoor Mason nog iets zeggen. Ik negeer het. Binnenkort zal ik Mia en Mason nooit meer zien... Dat vind ik heel moeilijk. Mason is echt een hele goede vriend en misschien wel meer dan dat... Nee Chloe, je gaat ze nooit meer zien dus neem maar alvast afstand.

Ik klop op de deur. De deur zwaait open en een grote jongen staat in de deuropening. Ik staar hem even verbaasd en en dan vraag ik: "Uhm is Noah hier?" De jongen draait zich om. "Jo Noah hoe ken jij deze chick?!" Ik kijk nog steeds verbaasd, sinds wanneer gaat Noah met dit soort jongens om? Ik zie Noah verbaasd opstaan en hij loopt naar me toe. "Wat doe jij hier." zegt hij nu ook verbaasd. "Kunnen we even praten?" vraag ik. De jongen mengt zich weer. "Oeeh side chick trouble? Laat Mia maar niks weten." Ik hoor ineens heel veel jongens lachen. Wat is dit, waarom gaat Noah met dit soort mensen om?! "Gast, dat is mijn zusje dus doe maar normaal." zegt Noah. "Lekker wijf zeg, dat zusje van jou." Hij lacht weer. Ik kijk hem even raar aan en dan trek ik Noah mee. "Sinds wanneer ga jij met dat soort types om?!" zeg ik als we in de lift staan. "Hoezo dat soort types? Ze zijn gewoon net als mijn oude vrienden." zegt Noah. "Hmmm." ik laat het er maar bij. Ik ben hier niet om zijn vrienden te leren kennen, ik ben hier om te ontsnappen. We lopen de 'tuin' in. Het is meer een soort van overdekte tropische tuin. Want hier buiten staan alleen maar bomen. We gaan op een bankje zitten en ik begin met praten. "Noah... hoe vind je het hier in dit internaat...?" Ik begin subtiel, ik ga niet met de deur in huis vallen. "Ik vind het hier heel leuk, natuurlijk is het kut dat jij..." hij stop even. "Je weet wel. Maar voor de rest is het hier beter dan thuis. Hoezo?" "Gewoon we hebben elkaar de laatste tijd niet meer echt gesproken en ik vroeg me af hoe het ging. Waarom vind je het hier beter dan thuis?" "Ik heb hier Mia en mijn vrienden. En ik heb natuurlijk jou. Ik vergeet hier pap's dood en we zien mam nooit meer. Het is fijn." Ik slik. Het is ook fijn dat we weinig aan papa hoeven te denken en ook dat ik Sarah nooit meer zie. "Wil je niet meer naar huis...?" vraag ik onzeker. Ik weet het antwoord al. "Chlo, we mogen hier tot we 21 zijn blijven en dan helpen ze ons aan een goede studie en een eigen huis. Het is ideaal. Natuurlijk wil ik niet terug." "Oh..." dat is het enige wat ik kan uitbrengen. "Hoezo vraag je dit Chloe..." Hij legt een hand op mijn schouder. Fuck hij heeft me door. "Oh gewoon zo maar..." "Chloe niet liegen, ik weet dat je liegt." Ik weet al dat het geen zin heeft Noah kent me te goed. "Ik wil ontsnappen." geef ik toe. "WAT?!" schreeuwt Noah. "SST. Niemand mag dit horen." zeg ik snel. "Waarom wil je weg?!" sist Noah. "Dat snap je toch wel... Die verkrachting alleen al..." "Chloe, die jongens worden echt wel weggestuurd als je ze aangeeft. Je geeft ze alleen maar wat ze willen door te vluchten." zegt Noah geïrriteerd. "Noah, ik kan niet eens meer in mijn eigen kledingkast komen. En ik kan naar Finn toe, mijn oude school en al mijn andere vrienden." "Je moet niet vluchten voor je problemen." "Snap nou is dat ik dat niet doe. Ik vlucht niet, ik vertrek omdat ik hier niet meer kan blijven. Er is teveel gebeurd." zucht ik. "Chloe hier denk je misschien aan de verkrachting, maar thuis word je herinnerd aan papa's zelfmoord actie." Ik schrik van zijn woorden. "Noah. Ik heb vooral goede herinneringen aan papa. Aan dit internaat heb ik geen enkele goede herinnering." Noah is irritant, waarom snapt hij me niet. Dit is toch logisch. "Oh... Dus je hebt geen enkele goede herinnering aan deze plek... Hier ontmoette je Mia en Mason. En je maakt mij niet wijs dat je niet valt op Mason." Ik schrik van zijn woorden... Ik val misschien wel op Mason maar daar kom ik wel overheen, hoop ik... "Mia komt er wel overheen en snapt het wel." sis ik fel terug. "Je vergeet Mason. En je zegt niks over hem omdat je verliefd op hem bent." Ik begin rood te worden. "Plus Chloe, je verliest mij ook. Ik ga je niet helpen ontsnappen. En ik ga al helemaal niet mee. Je moet me 3 jaar in je leven missen. Ik ga je niet bellen en misschien zie je me als ik 21 ben ook niet meer." "Hoe bedoel je..." vraag ik stotterend. "Chloe, als je weggaat weet ik niet of ik je nog wel kan zien. Na alles wat we hebben meegemaakt laat je me in de steek." Noah staat op. Ik trek hem terug aan zijn arm. Hij trekt zijn arm terug. "NEE CHLOE, IK BLIJF NIET. WIJ WAREN ALTIJD EEN DUO WEETJE. JIJ EN IK. DOOR ALLE RUZIE'S VAN PAP EN MAM. DOOR DE DOOD VAN PAP, WIJ WAREN EEN DUO. EN NU VERGOOI JE DAT ALLEMAAL." Ik schrik van zijn woorden. De tranen stromen over mijn wangen, maar Noah's gezicht staart emotieloos voor zich uit. Hij loopt weg. Ik wil hem achterna gaan maar als ik terug in de hal ben is hij al weg. Ik val neer op mijn knieën en begin te huilen. "Chloe?" Ik sta snel op en veeg mijn tranen weg. "Hoi Mason. Hoe gaat het?!" Hij omhelst me en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Het voelt fijn. Als we elkaar na een paar minuten loslaten staren we elkaar even aan. Dan komt Mason's hoofd steeds dichterbij. Onze lippen raken elkaar en we zoenen. Ik ga met mijn handen door zijn haar en na een paar seconden trekken we terug en kijken we weer naar elkaar. Hij lacht, maar ik ben in paniek. Hoe ga ik Mason ooit vertellen dat ik wegga?!

Heee! Leuk dat jullie dit hoofdstuk weer hebben gelezen. De laatste tijd krijg ik echt enorm veel support en het enige wat ik daarop kan zeggen is BEDANKT! Het is zo geweldig om al die lieve comments te lezen!❤️ Als jullie dit een leuk hoofdstuk vonden laat dan even een Comment☁︎ en Vote🌟 achter!

Volgende keer in Trapped.: Chloe maakt zich klaar voor de ontsnapping en pakt haar spullen bij elkaar. Aryline roept Noah en Chloe voor een gesprek. Houdt Noah Chloe's geheim geheim, of heeft hij andere plannen...? Je leest het allemaal in het volgende hoofdstuk van Trapped.!

Liefs Zara☾