Trapped.

24☾

"Dag lief kind, ik ben Margareth. Wat leuk om een vriendin van David te ontmoeten." zegt ze lachend. "Wat leuk om u te ontmoeten!" zeg ik oprecht. "Wat brengt jou hier in ons oude dorp?" vraagt Margareth. "Dat is een lang verhaal..." zeg ik met een zucht. "Ach schat, ik heb alle tijd." "Okee dan, het begon allemaal met mijn ouder...." Ik begin te vertellen over mijn leven. Vanaf het moment dat mijn vader zelfmoord pleegde tot nu. "Wat een nare periode heb je achter de rug, maar maak je maar geen zorgen. Je mag hier blijven zo lang als je wilt." "Dank u wel. Dat is erg aardig van u." Ze knikt en schenkt me een glimlach. "Kom Chloe, ik laat je mijn kamer zien." zegt David. Ik sta op en loop achter hem aan. We lopen een trap op en dan gaan we door een deur. De kamer is niet erg groot maar het is prima. "Leuke kamer!" zeg ik. "Dankjewel het is een beetje een zooitje maar dat maakt niks uit." "Je had mijn kamer moeten zien..." zeg ik met een treurige glimlach. Ik plof neer op Davids bed. "David je hebt nu alles over mij gehoord... Hoe zit het met jou?" vraag ik. "Ik groeide op in een huis hier verder op in het dorp. Mijn opa en oma woonden hier en ik woonde daar met mijn ouders..." hij stopt even met praten. "Mijn ouders zijn omgekomen tijdens een vliegtuigcrash. Ik was toen 10. Ik logeerde hier, bij mijn opa en oma. En daarna ben ik nooit meer weggegaan..." Ik omhels hem. Ik hoef nu even niks te zeggen. Mijn knuffel zegt genoeg. "Toen is mijn opa later overleden aan een hartaanval, en nu zijn mijn oma en ik alleen." Hij hapert zijn stem even. "Ik had een vriendin, Mia, ze was lief en mooi. Ze was alles wat ik nodig had. Ze steunde me, ik voelde me nooit alleen. Ze woonde in Deephaven, een dorp verderop. Maar we zaten bij elkaar op school, dus we zagen elkaar vaak." Ik denk even diep na, Mia uit Deephaven... Deze combi komt me bekend voor... Het kan toch niet waar zijn dat Mia Santos, van het internaat. Een relatie had met David?! "Wat is er gebeurd tussen jullie...?" vraag ik. "Mia verhuisde, naar Australië... Ze heeft me een brief geschreven maar dat was het dan ook wel..." David is zo alleen, zo zielig... "Wat stond er in de brief...?" David staat op een gooit een blad naar me. "Lees zelf maar." 

Lieve Dave,

Ik moet je iets vertellen... Mijn ouders hebben besloten te verhuizen, naar Australië. Ik kon het je niet in het echt vertellen omdat ik het je gewoon niet aan kan doen. Je hebt zoveel verloren, zoveel mensen laten je in de steek... Ik snap het als je mij nu ziet als 1 van die mensen. Ik wil niet bij je weg, geloof me. Maar het kan niet anders... Ik weet het, ik had het je moeten vertellen. Maar toen ik je zag... Toen ik je zag brak mijn hart. Je bent zo leuk, lief en grappig. Alle momenten die we samen hebben beleefd... Ik houd ze bij me in mijn hart. Soms was het moeilijk en reageerde we onze boosheid af op de verkeerde mensen, op elkaar. Maar dat maakte niks uit, onze relatie was nooit saai. Geloof me, je bent heel dichtbij. Je zit in mijn hoofd en in mijn hart. 

Er was niemand die me kende zoals jij. Jij zag al mijn kanten, de goede en de slechte. Het maakte je nooit zoveel uit, je vond me altijd leuk en 'perfect'. Als ik je zag was ik blij en gelukkig, maar ik was ook bang. Bang om je te verliezen, bang om mezelf te verliezen...

En nu ben ik weg... Ver weg, maar zo dichtbij... Ik mis je en ik houd van je...

Liefs Mia

PS: Sorry dat het op deze manier moest...

PPS: Sorry voor het emotionele... Maar dit is wel wat ik voor je voel, ik had het je moeten vertellen maar misschien ben ik daar te nuchter voor.

Ik slik even... Dit had ik niet verwacht. "Mooie brief..." ik vouw de brief weer dicht en geef hem aan David. "Ja klopt... Dat dacht ik ook. Zo sentimenteel en emotioneel. Tegelijkertijd zo nep." zegt David een beetje narrig. "Wat bedoel je...?" "Mia was mijn leven... Ze had beloofd me nooit te verlaten. En toen deze brief. Het is niet erg dat ze weg is. Het is de manier waarop ze weg is gegaan. Waarom een brief?! Waarom kon ze het me niet vertellen, zodat we er samen om konden janken." David begint boos te worden. "David, kom zitten..." David zucht geërgerd en gaat naast me zitten. "Wil je me meer vertellen over Mia...?" vraag ik. Ik moet erachter komen of dit Mia van het internaat is. "Mia Santos was het mooiste, grappigste, liefste meisje dat ik kende." Ik onderbreek David. "Mia Santos?!" zeg ik geshockeerd. "Ja hoezo...?" vraagt David nu aan mij. "Ik ken misschien een Mia Santos uit Deephaven..." zeg ik stamelend. "WAT?!" schreeuwt David nu. "SSST!" sis ik. "Hoe?! Wat...?! Hoe?!" stamelt David. "Mia zat bij mij, in het internaat..."

Im so sorryyy... Ik heb echt te lang niet geüpdate... Daarvoor haat ik mezelf MAAR HEE... Er is een nieuw hoofdstuk nu. Als jullie dit een leuk hoofdstuk vonden laat dan even een Comment☁︎ en Vote🌟 achter!

Volgende keer in Trapped.: Vertelt Chloe over Mia en belt ze Finn om te vragen of hij haar op komt halen.

Liefs Zara☾