Trapped.

21☾

"Je moet hier weg Chloe." fluistert hij in mijn oor. Ik trek me terug uit de knuffel en veeg mijn tranen af. "Dat gaat nooit lukken, ik heb het geprobeerd." "Dus daarom zit je hier..." Jonah aarzelt even. "Wat is er...?" vraag ik. "Nou... Er is wel een manier. Maar die is moeilijk en gevaarlijk." "I'm in."

"Okee, maar het is nog nooit iemand gelukt." zegt hij twijfelend. "Jonah. Ik kan dit, ik wil dit. Ik ben niet iemand ik ben Chloe." zeg ik zelfverzekerd. "Chloe... Je moet begrijpen dat dit gevaarlijk is en als je betrapt wordt... Ik weet niet wat er dan met je zal gebeuren. The Underground is al het ergste wat je kan meemaken..." zegt hij waarschuwend. "Jonah, dit plan is misschien het enige plan wat me kan redden. Ik zet me volledig in maar dan moet jij dat ook doen." Jonah knikt. "Okee, er zijn twee manieren. Maar aangezien jij niet binnen nu en een week een baan kan krijgen in de tuin, doen we het op de gevaarlijke manier." Ik slik even. Volgens mij wordt dit het moeilijkste wat ik ooit in mijn leven heb gedaan. "Je moet dus via de stortkoker naar beneden..." "Ul..." mompel ik. "Dan klim je uit het vuilnis en dan ben je buiten achter het gebouw. Dan moet je naar de overkant komen. MAAR als iemand je ziet ben je dood." zegt hij. Ik knik. "Dan ben je bij de overkant. Maar dan moet je het tuin huisje zoeken. Hij staat links van de derde boom als je naar rechts gaat." "Hmmm hmm." mompel ik begrijpend. "Dan loop je het huisje in. Zorg ervoor dat er niemand op dat moment werkt. Dan heb je links achterin een tafel. Onder die tafel liggen planken. Haal die weg want daaronder zit een luik." Jonah stopt even. "Chloe als je dit luik hebt gevonden en je bent er doorheen, ben je zo goed als veilig. Natuurlijk moet je daarna nog veel doen. Maar stap 1 is voltooid, het grootste gevaar is ontweken." Ik glimlach. Het is een lange weg, maar ik weet dat ik het kan. "Door het luik kom je in het riool. Het is groot genoeg om er te lopen." "Jonah, hoe weet je dit allemaal." vraag ik verbaasd. "Toen ik net nieuw was wilde ik ook ontsnappen. Het lukte me maar mijn familie vond me onhandelbaar en waren totaal niet blij met mijn terugkomst. Ze hebben me weer terug gezet..." "Dat spijt me voor je.." zeg ik oprecht. "Waarom ga je niet mee, met mij?" "Chloe... Dat kan niet. 1 iemand valt al op laat staan 2. Ze kennen mijn plan. Maar ze kennen jou en jou plan niet. Ze weten niet dat ik je heb geholpen." Ik kijk treurig. "Beloof me dan dat als je hier uit komt je me opzoekt. Als je ook gaat ontsnappen kan je naar mij toekomen. Daar ben je veilig." Jonah knikt en zijn hoofd komt steeds dichterbij. Al voor ik het weet drukt hij zijn lippen tegen de mijne. Ik ga even mee maar al snel verbreek ik de zoen. "Sorry... Ik kan dit niet." "Heb je al een vriend?" vraagt Jonah verbaasd. "Dat weet ik niet..." zeg ik en ik ren weg. Wat gebeurde daar nou?! Chloe, je hebt Mason iets beloofd. Je kan dat niet binnen een week alweer kapot maken. Chloe kom op, je houdt van Mason. Dat klopt, ik houd van hem en ik mis hem meer dan wat dan ook...

Ik ren terug naar mijn kamer, nou zo kan je het niet noemen het is meer een cel... Ik lig al 10 minuten op mijn bed als ik een stem door de intercom hoor. "IEDEREEN NAAR ZIJN OF HAAR KAMER. OVER 10 MINUTEN SLUITEN DE DEUREN. WIE DAN NOG BUITEN IS MAG EEN NACHTJE SLAPEN IN HET HOL." Ik draai me op mijn zij en vraag me af wat Mason nu aan het doen is. Zou hij het weten van the Underground... Zou hij dan ook weten dat ik hier zit... 

"Chloe... Hoi Schat!" Kaj loopt mijn kamer binnen en neemt plaats op de grond. "Ga weg." mompel ik. Hij staat op en komt naast me zitten op het bed. "Ach Chloetje... Je kan meer uit je leven halen dan dat je nu doet." "Ga weg." grom ik nu harder. Kaj legt zijn hand op mijn kont en ik trap hem. "Nog een keer." sis ik. "Ga weg." "NOG 1 MINUUT." hoor ik de vrouw weer zeggen. "Ik moet gaan baby girl... Verlang niet al te veel naar me." Hij geeft een kus op zijn twee vingers en dan raakt hij met die twee vingers mijn lippen aan. Ik kijk hem raar aan en dan loopt hij weg. De deur sluit en ik haal opgelucht adem. Het is ochtend, maar vanavond ben ik hier weer weg. 

Ik hoor het alarm weer af gaan. "Yes." mompel ik in mezelf. Ik loop naar buiten en ga de trap af. Ik pak wat eten en een extra mes. Ik sein naar Jonah die helemaal achterin zit. Hij heeft die tafel express bezet gehouden voor ons, de tafel staat namelijk naast de stortkoker. Ik loop snel door. "Okee." sist Jonah. "Je gaat zo via de stortkoker hier naast de tafel naar beneden." "Ja ik snap het." "Moeten we het plan nog doornemen of komt het goed." "Het komt helemaal goed." zeg ik vol vertrouwen. "Schiet wel op, de bewakers staan allemaal hier maar eens in de 10 minuten lopen ze een rondje buiten. Als ze weer naar binnen lopen nadat rondje kan je gaan rennen." Ik knik. Ik sta op en geef Jonah een knuffel. "Sorry nog voor die zoen..." fluistert hij in mijn oor. Ik geef hem een kus op zijn wang en lach naar hem. "Het is niet erg." Ik loop richting de stortkoker en houd het mes in mijn hand. "Succes." zegt Jonah. En dan spring ik erin.

Woehoeee, cliffhanger! Ik hoop dat jullie dit weer een leuk hoofdstuk vonden. Als dat zo is  laat dan even een Comment☁︎ en Vote🌟 achter! Dat zou ik super leuk vinden! De support is de laatste tijd ook echt enorm gestegen. Super leuk allemaal, dank jullie wel! Ik heb trouwens ook een nieuwe cover. Shoutout daarvoor naar Goosss! Hij maakt al mijn covers en is een van mijn beste vrienden! Dus dankjewel Goos!❤️

Volgende keer in Trapped.: Chloe voert Jonah's plan uit, zal ze er komen of heeft het lot iets anders in gedachten...

Liefs Zara☾