Een klein stukje terug

1. Het is een nacht ~ Elle

Na lang zeuren heeft Yentl het voor elkaar gekregen dat ik met haar mee ga stappen. Ik ben daar namelijk niet zo van. Ik ben naast Yentl de grijze muis en Yentl is, tja, Yentl is Yentl. Die is zichzelf en iedereen accepteert dat. Yentl is mijn allerbeste vriendin, al sinds de kleuterschool en eigenlijk is ze mijn zusje dat ik altijd heb moeten missen. Mijn ouders hadden besloten dat één kind genoeg was en dat was ik. Deze Yentl weet me ook altijd over te halen, bloedirritant, maar ze is er ook altijd voor me en dat maakt dat zij mijn beste vriendin is. Ik zit tegen Yentl’s bed aan op mijn logeerbed een boek te lezen. Yentl staat te douchen en Mark, Yentl’s broer, is in de kamer hiernaast gitaar aan het spelen. Dat vind ik zo romantisch hè, als een jongen gitaar kan spelen. Ik leg mijn hoofd tegen de rand van het bed en sluit mijn ogen. Als ik nou een vriend die gitaar kan spelen zou hebben, zou dat zo perfect zijn. Als ik überhaupt een vriend zou hebben, zou dat perfect zijn. Als die vriend Mark zou heten, zou het ook leuk zijn. Ik krijg een kussen tegen mijn hoofd aan. “Zeg slaapkop, slapen doe je morgen maar.” Yentl komt met een handdoek op haar hoofd en alleen haar ondergoed aan, haar slaapkamer ingelopen. “Wat zal ik aantrekken? Deze jurk,” ze laat een zwart jurkje met een diagonale witte streep erop en die haar van haar hals tot net onder haar billen bedekt, zien, “of deze?” Ze laat een cocktailjurkje met een wit/grijs patroon zien. Ik haal mijn schouders op. “Yen, ik vind ze allebei leuk. Ik heb werkelijk geen flauw idee.” Yentl doet alsof ze zwaar teleurgesteld is en zucht diep. “Ik vraag het wel aan Mark.” Ze geeft me een knipoog. Ze loopt me altijd te plagen dat ik stiekem een oogje heb op haar broer, maar ik ontken dat glashard. Yentl heeft het wel bij het rechte eind, zoals altijd. Ik vind haar broer wel leuk, onwijs leuk zelfs. “Mark?” schreeuwt ze naar de kamer naast zich. De deur wordt opengedaan en Mark verschijnt in de deuropening. “Wat is er zussie?” Yentl staat, nog steeds alleen in haar ondergoed en een handdoek op haar hoofd, met de twee jurken in haar handen. “Je moet me helpen! Welke jurk zal ik aantrekken?” Kijk, al zou ik een broer hebben, zou ik ook dromen van zo'n relatie met mijn broer. Dan zou ik ook willen dat ik me zo comfortabel kon voelen dat ik half naakt zou rondlopen. Zo is Yentl, die schaamt zich nergens voor. Mark rolt met zijn ogen en grinnikt dan. “Die zwarte staat je denk geweldig sexy, maar dat zou de man in mij zeggen als ik niet je broer was. Als broer zou ik je aanraden om een vuilniszak aan te trekken met als accessoire een kartonnen doos op je hoofd. Alhoewel je ook gewoon zo kan gaan.” Yentl begint te lachen. Ze vliegt haar broer om de hals en geeft hem een kus op zijn wang. “Thanks Mark.” Hij duwt haar van zich af. “Je bent wel half naakt, hè. Heb je 't door?” Yentl begint te grinniken. “Je bent toch m'n broer.” Al die tijd zit ik naar Mark te kijken. Hij is zo knap en dat witte shirt staat hem zo goed. Nog even en ik zit te kwijlen. “Maar waarom moet ik je kledingadvies geven? El is er toch ook?” Ik voel dat ik langzaam rood word. “Ja, maar El vond ze allebei leuk en jij bent een man, dus jij hebt er een andere kijk op.” Mark bekijkt me van top tot teen. Waarom heb ik ook alweer dit aangetrokken? Een spijkerbroek, een saai grijs shirtje, mijn afgetrapte All stars en een rommelknot. Daarbij komt ook nog dat ik een bril heb. Echt niet aantrekkelijk dus. Ik ben het tegenovergestelde van Yentl. Yentl is knap, ik niet. Yentl is spontaan, ik ben verlegen. Yentl is populair, ik ben het nerdje en ga zo maar verder. Mark vertrekt weer naar zijn eigen kamer. “Zo El, en nu ga ik jou even onder handen nemen, zodat de jongens hun ogen niet meer van je af kunnen houden.” Ze knipoogt erbij. Oh god, moet ik bang worden?

Een meisje met een leuk rood jurkje en schitterende krullen die alle kanten op springen kijkt terug in de spiegel. Wow, dit ben ik? Wat een beetje make-up allemaal kan doen. Ik trek wat ongemakkelijk aan mijn jurkje. Moet dit echt zo kort? Yentl tikt op mijn vingers. “Stop met trekken. Het staat je super. Iedereen mag die mooie benen van je wel zien.” Even over mijn benen, normaal gesproken zijn ze niet zo bruin als nu, Yentl heeft er een crème opgesmeerd en het is alsof ik een hele vakantie aan het strand in de zon heb gelegen. “Loop eens een stukje.” Yentl volgt me bestuderend met haar ogen en knikt af en toe. Ik voel me net een koe op de veemarkt en word er een beetje lacherig van. Ik stuntel op de megahoge hakken, nog even en ik breek mijn enkels. Ik weet zeker dat de blaren vanavond op mijn hielen staan, maar ja wie mooi wil zijn, moet pijn lijden. Dat zei Yentl ook doodleuk toen ze mijn wenkbrauwen aan het epileren was, wat een marteling is dat zeg. “Yen, ik weet het niet hoor.” Ze trekt haar wenkbrauw dreigend op. “Wat weet je niet?” Ik wijs naar mezelf. “Nou, dit is zo niet mij. Al dat opgedofte en gedoe.” Yentl slaat haar armen over elkaar en zucht. “Meid, het staat je zo ge-wel-dig. Ik wed dat je de jongens straks van je af moet slaan.” Ze geeft me een knipoog. “Mark?” schreeuwt ze weer naar de kamer naast ons. Nee, niet Mark! Ik wil niet dat hij gaat lachen. Ik begin mijn jurkje weer naar beneden te trekken en ga met mijn handen naar mijn haar. “El! Afblijven. Je verpest je haar straks nog.” Ze gaat naar mijn haar en brengt het weer in model. Mark komt de kamer in en fluit tussen zijn tanden. “Wie is dit lekkere wijf? Waar heb je Elle gelaten?” Ik lach verlegen. Yentl stompt haar broer voor zijn stompzinnige opmerking tegen zijn borstkas aan. “Ja, ik ben er wel trots op.” Yentl grinnikt en pakt haar tas. “El, ik zou zeggen dat je altijd zo  goed gaat kleden.” En bedankt, van je beste vriendin moet je het hebben. “Kom je?” Ik knik en pak ook mijn tas. Mark houdt me tegen in de deuropening en fluistert zachtjes iets in mijn oor. “Staat je goed. Tot straks.” Hij knipoogt naar me. Yentl geeft haar broer een waarschuwende blik. “Verboden terrein broertje.” grapt ze dan. Hallo, mag ik dat zelf bepalen?