Een klein stukje terug

11. Anders dan gedacht ~ Elle

Tevreden zak ik naast Tim in de stoel. Missie geslaagd. Althans... dat hoop ik dan maar. Tim kijkt me met een grijns aan en knikt dan. "Zo, zo, pittig tantetje ben jij." Ik krijg ook een grijns op mijn gezicht en nu lijken we net twee idioten die stom naar elkaar zitten te grijnzen. Wat we ook doen, dus we zijn simpel gezegd ook twee idioten die stom naar elkaar grijnzen. Fleur komt ook de tuin weer ingelopen en ploft voldaan naast Bart op de loungebank. Ze steekt haar hand naar me uit en we geven elkaar een high five. "Dat hebben we goed gedaan, al zeg ik het zelf." zegt Fleur lachend. "Zeg eh jongens, allemaal leuk en aardig dit, maar zouden jullie me even kunnen vertellen wat dat allemaal was daarnet?" zegt Ruben. Oh ja, Ruben was er ook nog. Ik bekijk hem van top tot teen en er verlaat dan een zucht mijn mond. Bart geeft een snelle update en Fleur en Tim zitten bevestigend te knikken. Het lijken net twee van die poppetjes met zo'n enorm hoofd en een minuscuul lijf. Als je er dan een tik tegenaan geeft, blijven die dingen altijd uren lang knikkenbollen. Esmee zit achteloos haar kauwgom te herkauwen en vertelt al haar problemen op een klaaglijke toon. "Waar blijven die twee nou?" zeurt ze en ik rol met mijn ogen. Fleur trekt een gekke bek naar me en ik begin te lachen. "Kom El, dan gaan we even kijken bij die twee tortelduifjes?" "Ja of oorlogsduifjes." zeg ik er giechelend achteraan. Fleur geeft me een duw tegen me schouders en ik wankel op mijn benen. Slap van het lachen kan ik mijn evenwicht niet bewaren en val ik onhandig en totaal niet charmant bij Tim op zijn schoot, waardoor ik nog harder moet lachen en een kop als een biet krijg. "Dat maak je niet vaak mee dat je zo'n lachend lekkerdje op je schoot gesmeten krijgt." zegt Tim vlakbij mijn oor en zijn adem kriebelt mijn gezicht. Fleur is ondertussen ook zo slap als een vaatdoek en dat terwijl we nog niet eens een druppel gedronken hebben, moet je nagaan. Ze steekt haar hand naar me uit en trekt ze me dan overeind. Tim helpt me ook een 'handje' door zijn handen op mijn kont te leggen. Het leidt me alleen maar af en mijn hoofd is nog roder dan een rijpe tomaat. Lekker bezig El. Iedereen is in een melige bui, zelfs Ruben. Alleen Esmee zit als een suffe koe haar kauwgom te kauwen en ze hinnikt als een schor paard. Fleur trekt me aan mijn arm mee naar binnen en ik struikel bijna over de drempel. "Fleur, wat heb je in mijn Fanta gedaan?" vraag ik lachend. Ze haalt haar schouders op. "Alleen maar een liter wodka en een dosis XTC, meer niet. Hoezo?" vraagt ze achteloos en ik geef haar een duwtje tegen haar schouder. Gek kind. "We gaan zachtjes de trap op." fluistert Fleur in de gang. Ik giechel alleen maar stom en ik knik dan. Misschien spreekt ze de waarheid als ze zegt dat ze wodka in mijn Fanta heeft gedaan, want ik kan totaal niet meer normaal doen. Ze gaat me voor de trap op en ik volg haar 'stil' naar boven toe. Bij haar slaapkamer graait ze in haar zakken op zoek naar haar sleutel en dan kijkt ze me vragend aan. "Weet jij waar de sleutel is?" Ik haal mijn schouders op. "Jij had hem toch. Het is jouw sleutel." Ze knikt en kijkt dan beteuterd voor zich uit. "Komen jullie ons eindelijk bevrijden?" vraagt Yentl vanuit de slaapkamer. "Ja, als we de sleutel kunnen vinden en jullie je kunnen gedragen. Anders wordt het een dieet van pannenkoeken en platvis." zegt Fleur en ik zie dat haar hersens overuren maken. "Ik lust geen platvis." zeurt Yentl. "Dan heb je pech. Kibbeling past niet onder de deur door." Ik hoor Lars en Yentl lachen. Hm, misschien gaat het toch wel goed tussen die  twee.

Wanneer Fleur eindelijk de sleutel gevonden heeft, hij zat gewoon in haar zak, kijken we nieuwsgierig in haar slaapkamer. Lars en Yentl zitten naast elkaar op het bed en Yentl heeft een betraand gezicht. "Jullie mogen er uit!" roept Fleur blij en ze loopt daarna naar beneden toe. Ik sta nog in de deuropening en ik probeer de gezichten van die twee af te lezen. Aan Yentl's gezicht te zien is ze opgelucht en ergens ook wel verdrietig. Lars heeft een masker op. Niet letterlijk, maar bij hem kan ik niks aflezen. Je ziet alleen een grijns en zijn ondeugende ogen. Ik kijk ze beide nieuwsgierig aan, maar ze negeren me. "Kom, laten we naar beneden gaan." zegt Lars en hij verlaat de kamer. Ik volg hem met mijn ogen en richt me dan weer op  Yentl. Ze gaat deze  kamer niet uit totdat ik te horen krijg wat er gebeurd is. "Yen?" begin ik. "Ik vertel het straks wel." zegt ze en schenkt me een flauw glimlachje. "Is het uit?" vraag ik haar opmerking negerend. Ze knikt en haar onderlip begint te trillen. Ik loop naar haar toe en sla mijn armen om haar heen. "Maar wel als vrienden. Gelukkig." zegt ze tussen het snikken door. Ik streel haar haren en ze maakt zich dan los uit de omhelzing. "Lars zei dat ik hem vol op zijn bek moest zoenen." zegt ze lachend, terwijl ze haar tranen wegveegt. Ik begin te grinniken. "Strak plan van Lars." zeg ik grijnzend. Yentl geeft me een por in mijn zij. "Straks vindt hij me helemaal niet leuk." protesteert ze. "Lieve schat, dan heeft 'ie stront in z'n ogen en is dit gedoe helemaal voor niks." Yentl schudt haar hoofd. "Dan zou ik niet meer van Lars houden dan dat ik nu doe. Ik bedoel ik houd wel van hem, maar ik heb niet de kriebels die ik bij Ruben heb." Ik knik begrijpend en ik sla mijn arm om haar heen. "Het komt goed, lieverd." Ze knikt en schudt haar hoofd dan. "Ik weet het niet." Ik leg mijn vinger onder haar kin en til hem op zodat ik haar in haar ogen aan kan kijken. "Volg je gevoel." Er glinstert weer een traan in haar ooghoek. Ze knikt. "Dank je El." "No problemo. Hup, naar je aanstaande vriendje jij." Ik duw haar voor me uit naar de trap. "Maar m'n make-up..." protesteert ze. "Zit prima." maak ik haar zin af. Ze schenkt me een glimlach en loopt dan de trap af naar beneden toe. Beneden aan de trap begint ze te vloeken. "Heb je alles gehoord?" vraagt ze en ik kom nieuwsgierig kijken tegen wie ze het heeft. Opgelucht haal ik adem wanneer ik Lars zijn hoofd zie. Het is Lars maar.

We lopen de tuin in en iedereen kijkt gespannen en nieuwsgierig naar Yentl en Lars. Ruben staat op en hij wriemelt aan zijn oorlel. "Lars, sorry dat ik met je vriendin flirtte, maar als ik had geweten dat ze met jou was, had ik dat nooit gedaan." Lars knikt en stompt Ruben dan op zijn schouder. "Goed gezegd man. Ik weet dat je het niet expres deed, maar je hebt haar hart veroverd." Ruben's wangen worden rood en Yentl schenkt Lars boze blikken. Het enige wat ik kan doen is grinniken, totdat ik zie dat Esmee bij Tim op schoot zit. Mijn ogen worden zo groot als... nou ja, grote ogen en vanbinnen begint mijn bloed te koken. Ik kan werkelijk wel janken, maar ik probeer de tranen dapper weg te slikken en te knipperen. Ik wil niet huilen. Dat is nergens voor nodig. Tim is zoals Yentl al zei niks voor mij en ze heeft gelijk, zoals altijd. Ik probeer me te concentreren op het gesprek van Ruben en Lars en zo te horen zijn ze al weer dikke vrienden. "Zeg Ruben, jij had het toch over komende vrijdag?" vraagt Lars. "Ja?" Ruben kijkt hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Volgens mij is ze wel vrij." Yentl kijkt verbaasd van de één naar de ander en begint als een idioot haar hoofd te schudden. "Ik moet leren voor m'n examens." zegt ze snel.  "Dat kan ook een andere keer. Kunnen jullie allebei skaten?" gaat Lars verder, Yentl's protest negerend. Ze knikken allebei. "Mooi. Bij deze gaan jullie aankomende vrijdag skaten om vier uur, schikt dat?" vraagt Lars en ik zie de lol er wel van in. Hij is echt wel heel erg lief en dat terwijl hij ervan baalt dat Yentl verliefd is op Ruben. Tenminste daar ga ik vanuit. Dat kan toch niet anders? Geen van beide protesteert. "Wie zwijgt, stemt toe. Dus aankomende vrijdag om vier uur bij Yentl thuis. Oké, dat staat dan in de agenda. Wilt er iemand anders nog iets reserveren?" Hij zegt het laatste met bekakte stem en iedereen begint te lachen. Ik ga op een vrije stoel zitten, ver van Tim vandaan. Met die klootzak ben ik even helemaal klaar. Lars parkeert Ruben op de loungebank en zet Yentl er naast. Hij pakt Ruben's arm en legt die om Yentl heen. "Lars?" zegt Yentl en ze schuift een stukje van Ruben vandaan. "Nee, Yen." Hij legt de arm weer om haar heen. Hij loopt een stukje naar achter en knijpt zijn ogen samen. "Jullie zijn een leuk stel samen." zegt hij knikkend en gaat dan op een stoel zitten. Ruben en Yentl lachen ongemakkelijk naar elkaar en ik grinnik. Lars is ook een ongelooflijke sukkelige lepel.