Een klein stukje terug

14. La Italia ~ Elle

Zuchtend laat ik me met mijn boeken in mijn armen op mijn bed vallen. Die examens komen mijn neus uit. Ik heb het hele weekend zitten blokken, terwijl het zulk lekker weer is. De zon schijnt al het hele weekend en het is zo’n 28 graden. Nog even en ik word mijn kamer uitgestoofd. Hm, hoe zou dat smaken, gestoofde Elle? Ik gooi de boeken naast me neer en rol op mijn buik. Ik wil vakantie! Over de vakantie gesproken… Ik kruip van mijn bed en storm de trap af naar beneden. “Mam?” roep ik en ik plof naast mijn moeder op de bank neer. Ze schenkt me een strenge blik toe en staat dan hoofdschuddend op. Het valt me nu pas op dat ze aan de telefoon is. Oeps. Ze ratelt verder aan de telefoon en loopt richting haar kantoor. Ik zucht. Ze heeft ook nooit eens tijd voor me. Zelfs op zondag is ze druk met haar werk bezig. Ik sta weer op van de bank en loop richting de keuken op zoek naar iets eetbaars, van leren krijg je honger. Ik trek alle laden open en loop uiteindelijk met een bak ‘lange vingers’ en een glas koud water naar buiten toe. Mijn vader zit aan de tuintafel een krant te lezen en ik ga tegenover hem zitten. “Dag schat, lukt het een beetje met leren?” vraagt hij, terwijl hij me over zijn krant aankijkt. “Ja, moet wel lukken.” beantwoord ik zijn vraag en ik neem een hap van een ‘lange vinger’. Hij graait met zijn hand naar de bak en pakt er ook een ‘lange vinger’ uit, die hij in zijn mond stopt. “Gaan we echt niet op vakantie?” vraag ik hoopvol. Dat is de afgelopen weken het onderwerp van discussie geweest. Mijn vader wilt wel op vakantie, alleen mijn moeder heeft het te druk met advocaatje spelen. Ze kan haar cliënten echt niet in de steek laten, maar haar gezin blijkbaar wel. Ik stelde iedere keer voor om dan alleen met mijn vader op vakantie te gaan, maar hij vond dat we als gezin op vakantie moesten gaan. “Nee, maar je weet wat ik gezegd heb, wat mij betreft ga je met Yentl naar Italië.” zegt mijn vader en hij verdiept zich weer in zijn krant. Vanbinnen doe ik een klein vreugdedansje. Mijn ouders hebben een paar jaar geleden een vakantiehuis met zwembad in Italië gekocht en ik hoopte dat het aanbod nog gold. “Mogen er nog meer mee?” vraag ik en ik houd mijn vingers onder de tafel gekruist. “Wat mij betreft, hoe meer zielen, des te groter de vreugde. Als je er maar geen rommel van maakt en de rommel die je maakt, ruim je maar zelf op.” Ik sta op en vlieg mijn vader om zijn hals. “Dank je pap.” zeg ik blij en ik geef hem een kus op zijn wang. “We bespreken het vanavond nog wel even bij het avondeten.” Ik geef hem een aai door zijn haar, waardoor het warrig door elkaar gaat zitten. Met een soort huppeltje ga ik naar binnen en gris de telefoon van het aanrecht. “Hoi Yentl!” roep ik in de telefoon. “Hé El, wat maakt jou zo vrolijk? Heb je je droomjongen gevonden?” vraagt ze lacherig. “Nee, helaas, maar ik heb ander nieuws. We mogen nog steeds naar het huis in Italië en er mogen nog andere mee.” roep ik enthousiast terug in de telefoon. Yentl begint te gillen. Volgens mij vindt ze het leuk. “Mag Rubje ook mee?” vraagt ze liefjes. “Wat mij betreft wel. Hoe was het eigenlijk? Jullie date? Alle details alstublieft!” Ik hoor Yentl aan de andere kant zuchten van verlangen. “Sorry El, maar ik moet echt leren. Ik kan mijn examens niet verkloten.” Ik schud mijn hoofd en stop een druif in mijn mond. “Jij haalt die examens met twee vingers in je oor.” Ze begint te lachen. “Ik hoop het maar.”  “Tuurlijk kippie, succes met leren!” “Jij ook suc-9 met leren.” wenst ze me toe. Ik leg glimlachend de telefoon neer. Yentl doet altijd alles op het laatste moment, vandaag dus, maar ze krijgt het wel altijd voor elkaar.

Ik schep mijn bord vol met lasagne en pak een stokbroodje om het in de saus te dopen. Mijn moeder ratelt over een cliënt en mijn vader speelt met een stokbroodje in de saus. Mijn vader en ik lijken veel op elkaar qua eetgedrag. Überhaupt lijken we qua innerlijk op elkaar. Mijn krullen en de grote blauwe ogen heb ik van mijn moeder. “Mam.” onderbreek ik haar gebabbel. “Ja lieverd?” vraagt ze met haar grote ogen op me gericht. “Aangezien we niet op vakantie gaan, vroeg ik me af of  ik met Yentl en een paar anderen naar Italië toe konden.” vraag ik voorzichtig. Je weet  namelijk nooit hoe mijn moeder’s stemming is. “Natuurlijk schat. Wat gezellig! Met wie?” vraag ze opgetogen. Ik neem verbaasd nog een hap. Ik had nooit verwacht dat dit zo makkelijk zou gaan. “Met Yentl, Ruben, Lars, Bart en Fleur.” Haar ogen worden nog groter, ik heb nooit geweten dat ze nog groter konden, en ze begint te kuchen door het eten in haar keel. Ze neemt een slok water en begint haar hoofd te schudden. “Geen denken aan. Ik neem aan dat die Ruben, Lars en Bert geen meisjes zijn? Er is geen volwassene in de buurt. Ik wil niet dat...” zegt ze fel. “Het is Bart en geen Bert. En je wilt niet dat wat?” herhaal ik haar laatste zin met een opgetrokken wenkbrauw. “Laat maar lieverd, maar ik heb liever niet dat die jongens meegaan.” Ze wuift het met haar hand weg en neemt een slok van haar wijn. “Omdat?” vraag ik haar brutaal. “Ik hoef me tegenover jou niet te verantwoorden, jonge dame. Ik heb daar gewoon geen goed gevoel over. Klaar.” beëindigt ze de discussie. “Omdat je denkt dat ik onvolwassen ben en we daar allerlei soa’s oplopen. Dat jij je nou zo onverantwoordelijk zou gedragen, maar ik ben jou niet. Je kent ze niet eens.” bijt ik haar toe. “Elle Marie van Luijken! Let op je taalgebruik en dat is het precies, ik ken ze niet.” zegt ze streng. “Rustig dames.” komt mijn vader tussen beide. “Miranda… kom op, ze wordt van het weekend achttien.” begint mijn vader. “Nee Thomas. Niks ‘Miranda’, het gebeurt gewoon niet.” roept ze kwaad en ze schuift haar stoel naar achter. Ze loopt naar haar kantoor en ik kijk naar mijn vader. Hij haalt zijn schouders op. “Laat haar maar even. Je moeder is gewoon een beetje overbezorgd. Ga jij je vrienden maar vertellen dat het huis beschikbaar is. Zolang het sperma niet aan het plafond hangt als ik er de volgende keer kom, dan vind ik het prima.” zegt hij grinnikend. Ik begin met hem mee te lachen. Hij geeft me een aai door mijn krullen en ik glimlach naar hem. “Dank je pap.” Hongerig val ik mijn lasagne aan. Godzijdank is mijn vader niet zo moeilijk als mijn moeder.