Een klein stukje terug

17. Waar ben je? ~ Elle

Tevergeefs haal ik nog een keer een hand door mijn haar, maar het is totaal niet te fatsoeneren. Zuchtend geef ik het op en laat me naast mijn schoenen op mijn bed vallen. Ik heb geprobeerd om zelf een leuke outfit te fabriceren, want iemand - ik noem geen namen, kuch Yentl – neemt haar telefoon niet op. Waarschijnlijk is ze te druk met het uitzoeken van haar eigen perfecte outfit. Mark is namelijk jarig. Hij geeft vandaag een groot feest met al zijn vrienden en wij zijn ook uitgenodigd. Of anders gezegd, Yentl heeft zichzelf uitgenodigd en omdat ik haar beste vriendin ben, heeft Mark me ook maar uitgenodigd. Ik laat me van mijn bed vallen en kruip naar mijn bureau, waar mascara en lippenstift ligt. Lippenstift of geen lippenstift, dat is de vraag. Ik besluit om toch een beetje rode lippenstift op te doen en breng nog een laagje mascara op mijn wimpers aan. Ik trek mijn rode hakken aan en bekijk mezelf in de spiegel. Dit ziet er oké uit, al zeg ik het zelf. Misschien zelfs wel iets meer dan oké. Misschien ziet het er wel prima uit. Ik heb een zwart cocktailjurkje aangetrokken en door de rode accenten van de lippenstift en de schoenen, ziet het er chique uit. Misschien iets te chique? Ach ja, wie zal dat opmerken. Ik ben toch altijd de grijze muis naast Yentl en waarschijnlijk ook naast alle leuke vriendinnen van Mark. Ik loop een rondje door de kamer en pak dan een tas van het bed. Klikklakkend loop ik de trap af naar beneden en mijn vader fluit, wanneer hij me ziet. “Dat ziet er goed uit, lieverd.” zegt hij vanaf de bank en ik glimlach naar hem. “Hoe laat ben je thuis?” vraagt hij. “Ik blijf bij Yentl slapen, dat had ik al afgesproken.” zeg ik, terwijl ik aan mijn haren pluk. “Oké, is goed. Veel plezier en niet te veel jongens voor je laten vallen hè.” waarschuwt hij lachend. “Ik zal het proberen.” zeg ik grinnikend. Ik geef hem een kus op zijn wang, waardoor er een rode mondafdruk achterblijft. “Die zal ik er maar snel afhalen, voordat je moeder straks denkt dat ik vreemdga.” zegt hij knipogend. Ik schud lachend mijn hoofd. Wat een gekke vader heb ik toch.

Ik zet mijn fiets bij de rest van de fietsen en van buiten dreunt de muziek al mijn oren in. Arme buren. Ik loop wat onzeker naar de voordeur en voordat ik de bel in kan drukken, wordt er al opengedaan. “Eltje Beltje! Leuk dat je er bent.” zegt Mark enthousiast en hij trekt me in een omhelzing. Een mix van aftershave en bier komt mijn neus tegemoet en ik maak me snel los. Hij is nu al flink aangeschoten en het is nog niet eens tien uur. “Gefeliciteerd.” zeg ik blij en ik druk drie kussen op zijn wangen. “Dank u, dank u.” zegt hij en hij slaat een arm om mijn schouder. “Kom, dan regel ik een drankje voor je.” zegt hij en hij trekt me mee de woonkamer in. De woonkamer is vol met onbekende mensen. Iedereen ziet er leuk gekleed uit en over het algemeen is ook iedereen knap. “Wat wil je drinken?” schreeuwt Mark in mijn oor. “Doe maar een sapje of zo.” schreeuw ik in zijn oor terug. Ik snap niet waarom de muziek zo hard moet staan. Je kunt elkaar niet eens normaal verstaan. Hij pakt een pak sap en giet het in een glas. Daarna pakt hij een fles en gooit een scheutje van de substantie in mijn glas. Hij roert het door elkaar en geeft dan het glas aan mij. “Wat heb je erin gedaan?” vraag ik en ik ruik met opgetrokken neus aan mijn glas. “Proef maar. Je zult het vast lekker vinden.” antwoordt hij vaag. Ik kijk hem nog even vragend aan. “Niet zo serieus, El. Kom op, het is een feestje. Iets losser mag wel.” pusht hij me en hij kijkt me met zijn groene ogen aan. Zuchtend geef ik toe. Zijn ogen gaven de doorslag en ik neem een nip van het drankje. Hm, oké, het smaakt wel goed. “Wel lekker geloof ik?” zeg ik op een vragende toon. “Zo mag ik het horen.” zegt hij en hij prikt plagend een vinger in mijn wang. “Waar is Yentl?” vraag ik, wanneer ik nog geen teken van leven van haar gezien heb. De bel gaat en Mark loopt met ophalende schouders naar de gang toe. Ja, daar heb ik natuurlijk ook niks aan. Even later komt hij terug met nog meer mensen. Ik wurm me door de menigte heen en kom bij de achterdeur terecht. In de tuin zitten, staan en dansen ongeveer net zoveel mensen als binnen. Ik denk dat Mark wel honderd mensen uitgenodigd heeft en dan overdrijf ik niet. Misschien zijn het er nog wel meer. Vandaar dat ik Yentl ook niet kan vinden. Die zit vast ergens in een hoekje met Ruben te lebberen. Dat kan haast niet anders. Ik schuifel met mijn tas in de ene hand en het drankje in de andere hand tussen de mensen door opzoek naar Yentl. De ene boze blik na de andere krijg ik, wanneer zachtjes mensen aan de kant duw om me een weg door de menigte te banen. Ik geloof niet dat ik hier veel vrienden mee maak. Ach ja, ik ben hier ook niet om vrienden te maken. Wanneer ik bij de achterkant van de tuin ben aangekomen, draai ik me om en baan weer een weg door de menigte heen richting de achterdeur. Ze zullen nu wel denken dat ik zo wispelturig als het weer ben, maar ik ben gewoon op zoek naar mijn beste vriendin. Niet meer en niet minder. Misschien weet Mark waar ze is. Ik zoek hem in de woonkamer en zie hem staan bij een paar kratten bier. Het kan ook niet anders. Ik loop naar hem toe en klop op zijn schouder. “Mark, weet je waar Yentl is?” vraag ik hem, wanneer hij omgedraaid is. “Ruben heeft haar ontvoerd.” zegt hij en begint dan te vertellen over vanmiddag. Het is een langdradig verhaal, maar het komt er uiteindelijk op neer dat Yentl met Ruben mee is op de motor en dat hij niet weet hoe laat ze thuis komt. Hij weet überhaupt niet of ze vanavond wel thuis komt. Lekker dan. Zit ik hier op een feest van een broer van mijn beste vriendin tussen allemaal wildvreemde mensen, zonder die vriendin. Ik zucht en zet het half leeggedronken op de tafel. “Mark, ik ga naar huis als je het niet erg vindt. Nog veel plezier.” zeg ik en ik wil me omdraaien, maar hij houdt me tegen. “Waarom? Het is net zo gezellig,” zegt hij met een pruillipje, “blijf gewoon nog even.” “Ik ken hier niemand, Mark.” sputter ik tegen. “En dat is een probleem omdat…? Je kunt toch gewoon mensen leren kennen. Dat is het leuke van een feest. Kom, ik stel je even aan een paar leuke mensen voor.” zegt hij en hij sleurt me mee naar een groepje jongens. Knappe jongens, heel erg knappe jongens wel te verstaan. “Guys, dit is Elle. Elle, dit zijn Stef, Huub en Vincent.” stelt hij ons aan elkaar voor. Stef is een blonde, lange, slungelige jongen met een scheve neus bezaaid met kleine sproetjes. Hij ziet er op zich wel schattig uit, maar hij is niet echt mijn type. Voor zover ik een type heb. Hij lijkt me wel heel aardig, maar goed. Hij glimlacht verlegen naar me en zegt voor de rest niks. Huub daarentegen is een brede, zongebruinde jongen met blonde krullen. Het zal me niks verbazen dat hij een surfer is en hij lijkt me een prima type voor Yentl. Hij kijkt me met een scheve grijns aan en maakt een grapje over Mark. Last but not least, Vincent. Vincent is een gespierde, lange jongen met bruin, warrig haar. Hij heeft prachtige blauwe ogen, waar je in verdrinken kan. Ik vraag me echt af waarom ik hem nog nergens van ken. “Hé, Elle.” zegt Vincent met een enorm sexy stem en hij knipoogt naar me. Het is precies de stem, die ik bij hem verwacht had. Laag, sexy, mannelijk. Gewoonweg geweldig. Oh God, Yentl heeft een mannengek van me gemaakt. Oké, normaal doen. “Hé guys.” zeg ik lachend. “Nou, jullie vermaken je vast wel. Ik ga even kijken of iedereen tevreden is.” zegt Mark en hij knipoogt naar me. Ah, toe nou Mark, moet je nou echt weggaan. Ik zucht. Hè, vervelend, nu ben ik alleen achtergebleven met drie best wel leuke jongens. Hoor je het sarcasme? “Wil je wat drinken?” vraagt Huub. Ik knik. “Lekker. Een cola, alsjeblieft.” zeg ik. “Oké, een cola en drie bier. Komt voor de slager.” zegt hij, terwijl hij zijn duimen opsteekt. “Hoe komt het dat ik je nog nooit eerder gezien heb?” vraagt Vincent, of nou ja, eigenlijk schreeuwt hij het in mijn oor. Maar iedereen loopt te schreeuwen, dus schreeuwen is het nieuwe praten geworden. Goh, originele openingszin, misschien is hij wel bevriend met Tim en wisselen ze openingszinnen uit. Fantastisch. “Niet goed gekeken?” opper ik op. Vincent lacht en ik word spontaan week, want hij heeft echt een leuke lach. Oh help, waar is Yentl wanneer ik haar nodig heb? Ik heb het gevoel dat ik verliefd word. “Dat zou kunnen. Hoe ken je Mark?” vraagt hij geïnteresseerd. “Hij is de broer van Yentl, zoals je misschien wel weet en zij is mijn beste vriendin.” leg ik uit. “Slim opgemerkt dat Yentl de broer van Mark is.” zegt hij lachend. “Andersom. Mark is de broer van Yentl.” verbeter ik hem grinnikend. “Ja, dat bedoel ik. Het is al laat.” “Ja, inderdaad. Sesamstraat is allang afgelopen, moet jij niet al in je bed liggen?” plaag ik Vincent. “Volwassen hoor.” reageert hij en hij prikt me in mijn zij. Wat heeft iedereen daar toch mee? “Een cola voor mevrouw.” zegt Huub, wanneer hij mij een cola overhandigt. Ik neem het dankbaar aan en neem een slokje. “Zullen we dansen?” vraagt Vincent en hij trekt me mee naar ‘de dansvloer’ waar de rest ook staat te dansen.

Ik draai me kreunend om en verleg mijn hoofd op het kussen onder me. Mijn hoofd bonkt en mijn mond is kurkdroog. Wat heb ik in vredesnaam gedaan? Ik open mijn ogen en kijk suf om me heen. Met mijn hand krab ik op mijn hoofd en ik wrijf in mijn ogen. Make-upresten blijven op de rug van mijn handen achter en ik kijk verbaasd om me heen. Waar ben ik? Ik pak de onbekende dekens vast en bekijk ze met half dichtgeknepen ogen. Mijn oog valt op het onbekende shirt dat ik aan heb en mijn hart begint als een bezetene te kloppen. Ik sper mijn ogen en trek de dekens omhoog. Mijn jurkje is omgeruild voor een veels te groot T-shirt. Ik schiet overeind in bed en kijk naast me. Waarom lig ik naast hem in bed? Ik probeer me te bedenken wat er gisteravond gebeurd is, maar het schiet me niet te binnen. Ik bekijk zijn slapende gezicht en zijn gespierde schouders. Wat hebben we gedaan?