Een klein stukje terug

31. Expeditie supermarkt ~ Yentl

Badend in het zweet word ik wakker. Ik ben er zo geweest! Geschrokken schiet ik overeind en kijk naast me naar Ruben, die totaal ontspannen ligt te slapen. Ik bijt op de binnenkant van mijn lip en hoop maar dat het een goede zet is geweest om Elle bij Milan achter te laten. Hoe goed ken ik hem nou? Misschien is hij stiekem wel één of andere seriemoordenaar. Of wat nou als hij een loverboy is? Dan heb ik mijn beste vriendin zelf overhandigd aan de grootste nachtmerrie van elk meisje. Ik trek mijn knieën op en sla mijn armen er omheen. Langzaam wieg ik mezelf heen en weer en probeer ik mezelf gerust te stellen. Milan is een vriend van Ruben, dus er is niets aan de hand en daarnaast, welke loverboy of seriemoordenaar gaat er nog met zijn pappie en mammie mee naar de camping? Geen één dus. Alhoewel er altijd wel een uitzondering is op de regel. Ik schud mijn hoofd. Positief denken. Ik adem rustig in en uit. Het komt allemaal goed. Ik gris mijn telefoon van het nachtkastje en kijk of ik misschien een teken van leven van Elle op mijn telefoon kan ontdekken. Niets. Geen sms'je, geen gemiste oproep. Niets, noppes, nada. Een beetje teleurgesteld gooi ik de telefoon voor me op het bed en staar er hoopvol naar. "Gaat het, Yen?" vraagt Ruben slaperig en hij legt zijn warme hand op mijn bovenbeen neer. Ik bijt op mijn onderlip en schud mijn hoofd. Hij trekt me tegen zich aan en ik leg mijn hoofd op zijn borst. Ik hoor zijn hart kloppen en zijn ritmische hartslag kalmeert me. Hij streelt mijn arm met zijn warme hand en kust me op mijn voorhoofd. "Wat is er?" Ik haal mijn schouders op en nestel mijn neus in zijn borst. "Dat is geen antwoord op mijn vraag." Hij pakt mijn kin vast en draait mijn hoofd naar hem toe, zodat ik hem wel aan moet kijken. "Wat is er?" herhaalt hij zijn vraag. Zijn blauwe ogen kijken me bezorgd aan en zuchtend begin ik te vertellen. "Hebben we er wel goed aan gedaan om Elle bij Milan achter te laten?" eindig ik mijn verhaal. Ruben begint te grinniken en trekt me nog dichter tegen zich aan. "Natuurlijk, wel mafkees. Die twee redden zich wel. Ik durf zelfs te wedden dat ze het enorm gezellig hebben gehad," zegt hij en hij streelt mijn wang met zijn duim. Ik klim bovenop hem en ga met mijn benen aan weerskanten van zijn heupen zitten. "Hoe durf je me uit te lachen?" vraag ik en ik kijk hem met een ondeugende blik aan. "Je bent zo schattig als je bezorgd ben," antwoordt hij en hij legt zijn handen op mijn billen. Ik bekijk zijn lieve gezicht en bijt dan weer glimlachend op mijn onderlip. Zachtjes drukt hij me dichter tegen zich aan en van binnen begin ik te gloeien. Hij drukt zijn lippen op de mijne en we zoenen elkaar zacht, maar gepassioneerd.

-
Tevreden lik ik aan mijn ijsje, terwijl ik met mijn benen over Rubens schoot in het zonnetje zit. Zon, ijs, vrienden. Wat wil een mens nog meer? Bart en Fleur zitten elkaars gezicht onder te smeren met ijs en vervolgens zoenen ze het er weer vanaf. Ik zit er met een opgetrokken neus naar te kijken. Die twee zijn echt te klef, getsiederrie. Lars is een eindje verderop aan het flirten met twee Italiaanse dames en het ziet er naar uit dat het hem aardig lukt. Ruben kriebelt mijn onderbeen en ik kijk naar hem. Hij heeft zijn sexy pilotenzonnebril op en zijn haar zit warrig op zijn hoofd. Het zou best wel eens kunnen dat ik daar de oorzaak van ben, maar ik houd er gewoon van om door zijn haar te woelen tijdens het zoenen. Mijn ijsje begint te lekken doordat ik afgeleid was door een of ander lekker ding met een pilotenzonnebril op zijn neus. De druppels vallen op mijn been en ik overhandig mijn ijsje aan Ruben, die me met een grote grijns op zijn gezicht geamuseerd aan zit te kijken. Ik pak mijn tas van de grond en begin in mijn tas te graaien op zoek naar zakdoekjes. Ik weet zeker dat ik ergens zakdoekjes heb tussen alle briefjes, smeerseltjes en andere handige dingen. Alles ligt ondertussen op mijn schoot en de ijsdruppels plakken nog enthousiast aan mijn been. Er valt een doosje op de grond en ik pak het vlug op en stop het weer terug in mijn tas. Ik hoop maar dat niemand het gezien heeft. "Wat was dat?" vraagt Ruben, wanneer ik eindelijk het pakje met zakdoekjes gevonden heb en mijn been schoonveeg. "Wat?" vraag ik nonchalant. "Dat wat je net in je tas stopte," antwoordt hij. Shit, hij heeft het gezien. Ik kijk op van mijn been en haal uit mijn tas een briefje en wapper mee voor zijn gezicht. "Dit? Melk, kaas, eieren," lees ik de eerste drie woorden hardop voor. "Dat ziet er als je mij vraagt uit als een boodschappenbriefje, maar ik kan het mis hebben," antwoord ik droog, terwijl ik het zakdoekje verfrommel en naast me in de prullenbak gooi. "Yen, ik heb het niet over dat briefje. Ik heb het over dat fucking doosje dat je net ongezien terug in je tas stopte. Je dacht toch niet dat ik blind was?" zegt hij sarcastisch. Ik draai me met een ruk om en leg mijn vinger op zijn mond. "Sst," sis ik. "Ik doe helemaal niet 'sst', je gaat me eerst uitleggen wat je allemaal aan het doen bent," zegt hij boos. Kut. "Ik dacht, maar dat kan ik ook verkeerd hebben, dat wij elkaar altijd alles vertelden," gaat hij geïrriteerd verder. "Je... ik bedoel mijn ijsje smelt," verander ik het onderwerp. "Ja dat kan me niks schelen, dat deed hij toch al. Als je straks nog een ijsje wilt, haal je maar een nieuwe." Ik bijt op mijn onderlip. Ga ik het zeggen of niet? Hij knipt met zijn vingers voor mijn neus en staat op om het gesmolten ijsje die in de prullenbak achter staat me weg te gooien. "Contact met Yentl," zegt Ruben op een minder geïrriteerde toon, "ik vroeg je wat." Hij pakt mijn kin vast zodat ik naar hem moet kijken. Normaal gesproken houd ik ervan als hij dat doet, omdat er na deze handeling altijd een kus volgt, maar dit keer kijkt hij me met een indringende blik aan. Zeker nu hij staat en ik zit, komt het nog bedreigender over. Hij pakt mijn hand vast en trekt me overeind. De spullen die nog op mijn schoot lagen, vallen op de grond en ik buk om ze op te rapen en weer terug in mijn tas te stoppen. Wanneer ik alles terug in mijn tas gestopt heb, pakt Ruben ruw mijn hand vast en hij neemt me mee naar een plek waar het rustiger is en waar de rest ons niet kan horen. Ik vrees voor het ergste, omdat ik niet weet of dit in een ruzie gaat eindigen of dat dit al een ruzie is. "Vertel," zegt Ruben kortaf. "Ik. Nou ja, ehm," begin ik, "beloof me dat je het voor je houd." Hij knikt. "Beloofd?" "Beloofd." "Elle heeft het misschien met Mark gedaan." "Ze heeft wat?" roept hij verbaasd uit. "Sst," sis ik. "Hoe bedoel je misschien?" vraagt hij wat zachter dan daarnet. "Nou ja, Elle is in een dronken bui." "Elle in een dronken bui?" onderbreekt Ruben me verbaasd. Ik begin te lachen. "Ja, Elle drinkt ook wel eens wat," bevestig ik zijn vraag," maar daar gaat het nu niet om of misschien toch wel, maar dat is niet het moraal van dit verhaal. Elle is dus in een dronken bui met mijn broer in bed belandt en ze weet nu dus niet of ze het nou met hem gedaan heeft of niet. Maar ze is nu onderhand al een week over tijd en nu is ze bang dat ze zwanger is, dus zouden we vandaag een zwangerschapstest gaan halen in de supermarkt. Dat kan zij nu dus niet doen, aangezien we haar bij Milan hebben achtergelaten, dus dacht ik dat ik vandaag tijdens het boodschappen doen wel even een zwangerschapstest kon halen. Om een lang verhaal kort te maken: ik heb een zwangerschapstest gehaald en dat was dus het doosje wat jij zag. Ik moet zeggen het was lastiger om aan dat ding te komen dan je denkt. Ten eerste mochten jullie niet weten dat ik dat ding zou kopen, ten tweede had ik geen idee waar ik dat moest vinden, aangezien ik nog nooit een zwangerschapstest nodig heb gehad en al helemaal niet in het buitenland. Toen moest ik dus aan een medewerker gaan vragen waar die dingen lagen, maar punt één ze kennen hier geen woord Engels en punt twee ik heb geen idee wat zwangerschapstest is in het Italiaans, dus dat was me een hele bevalling. Goede woordkeuze, al zeg ik het zelf. Maar het is gelukt, ik heb hem." Ruben kijkt me verbouwereerd aan en begint dan opgelucht te lachen. "Dus jij bent niet zwanger?" vraagt hij nog voor de zekerheid. "Niet dat ik weet en anders kan ik het nu testen," zeg ik en ik wijs lachend naar mijn tas. Hij slaat zijn armen om me heen en trekt me tegen zich aan. "Gek," zegt hij lachend en geeft me een kus op mijn voorhoofd.