Een klein stukje terug

27. Donker ~ Elle

Yentl kijkt me glunderend aan wanneer ze samen met Ruben de tuin in komt lopen. “Hé, Ruben, wat doe jij nu hier?” vraagt Bart, wanneer hij Ruben ziet. “Ha, ha, wat zijn we grappig,” zegt Lars, die met zijn rug naar Ruben toe zit en hem nog niet gezien heeft. “Ik snap de grap niet, leg het eens uit,” zegt Ruben. Lars draait zich met een verbaasde uitdrukking op zijn gezicht om en begint te lachen wanneer hij hem ziet. “Gast, hoor jij niet in de modder te rollen?” vraagt hij. “Hé, Ruben, wat leuk dat je er bent! Hoe is het met je? Ja, goed hoor en met jou Lars? Ook goed zeg je? Wat fijn. Wat ben je bruin geworden trouwens. Oh, je wilt weten hoe mijn vlucht was? Nou, het was lekker rustig,” speelt Ruben. “Grapjas,” zegt Lars hoofdschuddend. “Nee, dank je wel is gracias,” bemoeit Bart zich ermee. “We zaten in Italië toch?” vraagt Ruben. “Oh ja, dan heb ik niks gezegd,” zegt Bart lachend. Ik kijk ze niet-begrijpend aan. De humor van die jongens slaat soms echt helemaal nergens op. Yentl komt naast me op de loungebank zitten en geeft me een knuffel. “Dank je,” zegt ze glimlachend. “Waarom wisten we niet dat je zou komen?” vraagt Fleur. “Verrassing!” roept Ruben en knipoogt naar me. “Waarom moeten jullie toch altijd overal een reden voor hebben? Wees maar gewoon blij dat ik er ben, want nu kan de vakantie eindelijk beginnen.” “Het was anders best lekker rustig zonder jou,” zegt Lars grappend. “Je gaat me toch niet vertellen dat je hier bent voor de mooie omgeving en voor de rust, want dan het je net zo goed een paar weken over de Veluwe kunnen banjeren. Net zo mooi en net zo rustig. Oh wacht, ik was bijna vergeten dat je al op leeftijd bent. Ai, dan gaan we zeker ook niet stappen zo? Zal ik anders alvast een glas water voor je kunstgebit naast je bed zetten?” pest Ruben hem. “Je dacht toch niet dat je met die rollator de clubs binnenkwam? Ze hebben hier trouwens ook geen lift, denk je dat je met dat oude lichaam de trap op komt?” kaatst Lars terug. “Makkie,” zegt Ruben en hij spant zijn armspieren aan. “Het is voor zo’n bejaarde man als jij al knap dat je überhaupt de trap op komt, maar jij overtreft alles. Hoogbejaard en dan op je handen de trap op, ik heb respect voor je, ouwe,” zegt Lars, terwijl hij in Ruben’s bovenarm knijpt. “Allemaal leuk en aardig, maar als jullie nog naar de bingo willen, moeten we zo toch echt gaan,” komt Yentl tussen beide en ze slaat haar armen om de middel van Ruben. “Kom, dan laat ik je het huis even zien,” zegt ze. Hij maakt zich los uit haar greep en maakt een handstand. Vervolgens begint hij op zijn handen door de tuin te lopen. Zijn shirt zakt langzaam naar beneden en stukje bij beetje komt zijn sixpack tevoorschijn. Wauw, Yen, dat heb je goed gedaan! “Ik ben benieuwd hoe het huis er van binnen uit ziet. Ik moet zeggen dat de tuin er ondersteboven al zeer bijzonder uit ziet,” zegt hij en ik begin te lachen. “Ik moet zeggen dat jij er ondersteboven ook uiterst apart uit ziet,” grinnik ik. “Van hetzelfde,” reageert Ruben. Yentl klopt Ruben op zijn sixpack. “Oh, maar je voelt nog net zo lekker als je eruit ziet,” zegt ze met een grijns op haar gezicht. “Ik zie niet vaak zoveel lekkers,” zeg ik voordat ik er erg in heb. “Misschien moet je dan een beetje beter kijken,” reageert Ruben. Yentl werpt me een rare blik toe. “Trouwens, over lekker gesproken. Yen, vanaf dit perspectief zien je billen er ook enorm lekker uit. Ik ben er helemaal ondersteboven van,” zegt Ruben nog steeds in een handstand. Ik moet lachen om zijn woordspeling. Yentl begint te glimlachen. “Ieuw, wat zijn jullie klef,” verpest Lars het moment en doet alsof hij moet kokhalzen. Vervolgens prikt hij Ruben in zijn zij, waardoor hij lachend op de grond valt. “Wat doe je nou? De wereld was zoveel mooier ondersteboven. Vooral jij knapte er van op,” zegt Ruben tegen Lars. Lars reageert door zijn tong als een klein kind uit te steken. 

Met Fleur aan mijn ene zij en Yentl aan mijn andere zij lopen we over de boulevard. Onze armen liggen om elkaars middel en we zetten iedere keer onze voeten voor elkaars voeten. Lachend lopen we langs de winkeltjes en cafeetjes. “Ik ken ze niet hoor,” zegt Lars en hij gaat samen met Bart een paar meter achter ons lopen. Ruben daarentegen slaat zijn arm om Yentl’s middel en begint vrolijk mee te doen. Je zou zeggen dat we al aardig wat op hebben, maar ik ben niet verder gekomen dan een glas wijn en twee cola. Ook Fleur heeft nog niet zoveel gedronken, maar de rest is wel al redelijk aangeschoten. “Zullen we hier wat gaan drinken?” stelt Yentl voor bij een café waar de muziek uit de boxen schalt. “Klinkt als een strak plan,” antwoordt Ruben. Hij trekt ons mee naar de bar en Yentl en ik gaan op een barkruk zitten. “Wat kan ik voor je bestellen?” vraagt Ruben. “Verras me,” zeg ik. “Doe mij maar dezelfde verrassing,” zegt Yentl als hij hetzelfde aan haar vraagt. “Ik vind het echt fantastisch dat ze ons hier niet kunnen verstaan,” zegt ze en ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauw aan. Ik moet zeggen dat ik het af en toe nogal vervelend vind, maar goed. “Je kan gewoon ongestoord roddelen. Ik bedoel die vrouw daar is net een worstenbroodje in dat bruine jurkje,” zegt ze met haar hoofd naar een vrouw een paar meter verderop knikkend. Ik begin te lachen. Ze heeft een punt. “En je kan ook hele rare dingen tegen ze zeggen, zo lang je het maar op een flirtende toon zegt. Ze verstaan je toch niet. Wacht, anders doe ik het even voor,” zegt ze en ze springt op van haar kruk. Yentl gaat aan de andere kant van me staan en tikt een jongen die naast me aan de bar zit op zijn schouder. Hij draait zich om en kijkt Yentl met zijn blauwe ogen vragend aan. “Zeg, is het donker in de kast?” vraagt ze op een zwoele toon en ze woelt door haar haren. Door de manier waarop ze het vraagt zou je denken dat ze naar zijn naam vraagt. Althans dat zou hij denken, aangezien hij haar toch niet verstaat. “Geen idee, ik zit er niet in,” antwoordt de jongen met de leuke krullen. Mijn wangen beginnen te gloeien. Oeps, handig bezig Yen. Van alle jongens die hier aanwezig zijn, kiest ze er natuurlijk precies eentje uit die wel Nederlands is. Als ik haar was, zou ik door de grond willen zakken, maar Yentl laat zich niet kennen. “Sta je nou met me te flirten?” vraagt ze. “Nou, ik heb al een vriend hoor, maar hij heeft wel een oudere broer. Misschien is hij wat voor je. Of anders heb ik ook nog een broer. Je kijkt maar, ik hoor het wel. Ik ben hier voor als je eruit bent.” Ze draait zich met een stalen gezicht om en komt dan naast me aan de bar zitten. De jongen kijkt mij vragend aan en ik haal mijn schouders op. Ruben heeft ondertussen twee drankjes voor ons neergezet en er komt een geniaal excuus voor Yentl’s gedrag in me op. “Ik denk dat ze teveel gedronken heeft,” zeg ik nerveus en ik roer met het rietje door het drankje. “Oh hé, ik zie dat je kennis hebt gemaakt met Elle,” mengt Yentl zich weer in het gesprek. “Mocht je toch geen homo zijn, dan is Elle misschien wat voor jou.” Ik verslik me bijna in mijn drinken en begin te hoesten. Wanneer ik uitgehoest ben, kijk ik haar boos aan. “Ik bedoel niet dat jij perfect ben voor net niet homo’s. Oh, niet dat jij homo bent. Maar kijk, uhh hoe heet je?” vraagt ze. “Milan,” antwoordt de jongen verbaasd. “Nou, kijk Milan,” begint Yentl haar uitleg en vervolgens begint ze te ratelen, “het is zo ik dacht ik haal even een grapje uit bij een Italiaan die me toch niet verstaat. Maar ondertussen verstond jij me wel, omdat jij geen Italiaan bent en daardoor is het een beetje uit de hand gelopen. En ik denk dat ik er maar vandoor ga, voordat ik nog meer stomme dingen ga zeggen. Dus, doei.” Ze pakt haar glas en loopt dan naar Fleur en Bart die een buiten staan te dansen. Ik wil opstaan om haar te volgen en zo snel mogelijk bij deze jongen weg te gaan, voordat ik mezelf nog erger voor schut zet dan dat Yentl al gedaan heeft. Milan legt zijn hand op mijn arm. “Hé, ik ben Milan,” zegt hij en hij steekt zijn rechterhand naar me uit. “Elle,” antwoord ik na enige twijfel en schud zijn hand. “Nou, jongens, ik denk dat ik die rateltante maar eens mee naar huis ga nemen. Doe de groeten thuis, Elle en Milan,” zegt Ruben en gaat achter Yentl aan. “Sorry voor het geval ze je beledigd heeft,” zeg ik tegen Milan. Hij schudt zijn hoofd en glimlacht naar me. “Geen probleem, zit er maar niet over in. Ik lig er namelijk niet wakker van. Door haar heb ik een mooie dame leren kennen,” zegt hij en hij knipoogt naar me. Ongemakkelijk leun ik tegen de bar aan en ik hoop maar dat hij niet kan zien dat ik zit te blozen. Milan legt lachend zijn hand onder mijn kin en draait mijn hoofd zo dat ik hem wel aan moet kijken. “Je hebt mooie ogen,” zegt hij vervolgens. “Dank je,” zeg ik hakkelend en struikelend over de twee worden. “Jij hebt leuke krulletjes,” zeg ik en ik pluk aan de korte, bruine krulletjes die zijn hoofd versieren. Voordat ik door heb wat ik zojuist gezegd heb, begint hij te lachen. Shit, wat was dat nu weer voor slecht compliment. “Wat je zegt, heb je zelf,” zegt Milan en hij stopt een pluk haar achter mijn oren, waardoor zijn vingertoppen mijn wang aanraken. Er wordt een hand op mijn schouder gelegd en van schrik stoot ik mijn glas met mijn elleboog om. De inhoud valt in zijn geheel over Milan heen en ik sla mijn handen voor mijn mond. “Sorry!” roep ik uit. “Sorry, dat ging per ongelijk. Sorry, kan ik iets doen? Het spijt me echt.” Milan lacht alleen maar naar me en trekt dan zijn natte shirt uit. “Stop met je te verontschuldigen. Ik kon wel wat verkoeling gebruiken, aangezien het hier zo warm is,” zegt hij op een flirtende toon. Ik lach onzeker naar hem. “Sorry, kan ik iets doen om het goed te maken?” vraag ik. “Ja, je kan het goed maken door nog iets met me te drinken. Ik trakteer, wat wil je drinken?” vraagt hij. “Hoor ik jou nu niet te trakteren?” vraag ik hem met een opgetrokken wenkbrauw. “Nee, dames horen niet te betalen. Wat wil je drinken?”  vraagt Milan nog een keer. Er wordt weer een hand op mijn schouder gelegd en ik draai me om. Fleur kijkt me met een grijns op haar gezicht aan. “We vroegen ons af of  je met ons mee naar huis toe gaat, aangezien Yentl en Ruben graag naar binnen willen, maar ze hebben geen sleutel,” zegt ze. Ik begin te glimlachen van opluchting. “Sorry, Milan, ik moet gaan. Nogmaals sorry dat je door mij een nat shirt hebt. Ik vond het leuk om je te ontmoeten,” zeg ik snel. “Oh, oké,” zegt hij een klein beetje beteuterd, “het was ook leuk om jou te leren kennen. Ciao bellezza.” Fleur haakt haar arm door de mijne en neemt me mee naar Lars en Bart. Ik kijk nog één keer achterom om afscheid te nemen van de bruine krulletjes. Ik zucht diep. Ik zie hem toch nooit meer.   

Ik laat me achterover op het bed vallen en staar naar het plafond. Yentl komt naar me toe gerend en laat zich naast me op het tweepersoonsbed ploffen. “En? En? Hebben jullie nog gezoend?” vraagt ze me nieuwsgierig, terwijl ze met haar hoofd op haar hand steunt. “Nee, natuurlijk niet, Yen!” zeg ik geïrriteerd. “Nou, sorry hoor. Ik dacht, laat ik eens iets voor mijn beste vriendinnetje regelen, is het weer niet goed,” zegt ze niet-begrijpend. “Even iets regelen!” roep ik uit. “Jezelf flink voor schut zetten en dan mij het vuile werk op laten knappen, terwijl je mij net zo hard voor schut hebt gezet. Nou, nou, echt ontzettend lief van je.” “Oh, dus het is niks geworden?” vraagt ze beteuterd. “Nee, natuurlijk is het niets geworden, wat denk jij dan,” zeg ik en ik draai me op mijn zij. “Zie je, had ik het toch goed. Meneer zit toch nog in de kast. Terwijl ik hem nog zo gezegd hebt, dat het niet erg is en dat we hem accepteren,” zegt Yentl met een stalen gezicht. Ik geef haar lachend een duw tegen haar arm, waardoor haar hoofd op het kussen onder haar valt. “Niet dan? Als ik een jongen was, had ik je allang gezoend,” vervolgt ze haar verhaal. Ik trek mijn neus op. “Wie had je allang gezoend?” vraagt Ruben, terwijl hij de slaapkamer in komt lopen. Hij laat zich tussen ons in vallen en kijkt nieuwsgierig van Yentl naar mij en weer naar Yentl. “Niets,” zeggen we in koor. “Niets?” herhaalt hij op een onschuldige toon en hij begint Yentl te kietelen. Ze begint te gillen en ze ligt kronkelend onder Ruben zijn sterke lichaam. Ik bekijk het tafereel en wanneer ze overgegaan zijn in zoenen, kuch ik een paar keer. “Hallo, jongens, wat dachten jullie ervan als jullie dat doen waar ik niet bij ben?” zeg ik. “Dat klinkt als een strak plan,” zegt Ruben, terwijl hij liefdevol over Yentl’s wang wrijft. “Lars heeft nog een plekje vrij,” zegt hij doodleuk. Ik ga rechtop op het bed zitten en kijk ze met open mond aan. Word ik nu gewoon uit mijn eigen kamer gestuurd? Te verbaasd om iets te zeggen pak ik mijn pyjama en kussen en loop ik de kamer uit. “Wil je de deur ook even dicht doen?” vraagt Ruben. Ik doe wat me gevraagd wordt en sluit de deur. “Dan ga ik jou eens even onder handen nemen, jonge dame,” zegt Ruben tegen Yentl. Ze begint te giechelen. “Ruben! Brutaal nest dat je er bent,” roept ze uit. “Brutaal nest? Wie is er hier nu een brutaal nest?” herhaalt hij. Yentl slaakt weer een kreet. Volgens mij wil ik niet weten wat er verder nog gaat gebeuren, denk ik hoofdschuddend, wanneer ik naar beneden loop.