Een klein stukje terug

4. In het verkeerde keelgat ~ Yentl

Een beetje nerveus sta ik voor zijn huis. Ik haal nog een keer een hand door mijn haar en wiebel met mijn tenen in mijn schoenen. De deur wordt opengedaan en er verschijnt een brede grijns op zijn gezicht. "Hai." zegt hij nog steeds met een enorme grijns. "Hé." zeg ik terug met ook een enorme grijns op mijn gezicht. "Kom binnen." Lars maakt een uitnodigend gebaar en wanneer ik langs hem de gang in loop, geeft hij een tikje op mijn kont. Gaat dat een gewoonte worden of zo? "Mijn ouders zijn niet thuis." zegt hij wanneer we in de woonkamer komen en hij wiebelt met zijn wenkbrauwen. "Oh... oké." "Wil je wat drinken?" Hij leunt nonchalant tegen de eettafel aan en speelt met een onderzetter. Ik schud mijn hoofd en laat mijn ogen door het huis glijden. Het is groot, ruim ingericht, licht, wit en grijs. Er hangt een groot gekleurd schilderij aan de muur en de overige accessoires zijn ook in kleur. "Nee, dank je wel, straks misschien." Het is weer even stil. "Hé, ik heb je nog niet eens een kus gegeven. Wat onbeschoft van me!" Oh echt niet? Daar was ik nog niet achter... Hoor je de sarcasme? Hij komt naar me toegelopen en slaat zijn armen om mijn middel. Ik leg mijn handen tegen zijn borst aan en kijk omhoog naar zijn gezicht. Hij trekt me nog wat dichter tegen zich aan en begint me dan heel subtiel en teder te kussen. "Zullen we boven een film kijken?" onderbreekt hij onze kus na een tijdje. Als in film film kijken of in zoenen-op-zijn-bed film kijken? Ach ja, wat maakt het uit? Vrouwen kunnen multitasken en dan zal hij maar gewoon een stuk van die film moeten missen of misschien ook wel helemaal. "Ja, leuk." Hij pakt mijn hand vast en trekt me mee de trap op, op weg naar boven. Hij heeft best een lekker kontje, zie ik wanneer hij voor me op de trap loopt. Het is een lange witte trap en de gang boven is net als de gang beneden groot. Onze tocht eindigt bij zijn kamer en is net als de rest van het huis groot. De muren zijn bruingrijzig geverfd en er staat een tweepersoonsbed in het midden van de kamer met aan beide kanten een nachtkastje. In de hoek van de kamer bij het raam staat een tv met twee blauwe draaistoelen erbij. Aan de andere kant van het bed, en tevens ook de plaats waar we nu staan, staat een bureau met daarnaast een kledingkast. Het ziet er opgeruimd en eerlijk gezegd ook een beetje saai uit. Er is weinig kleur gebruikt en dat is niets voor mij. Ik ben nogal een artistiek typetje. Ik houd van schilderen, tekenen en dingen ontwerpen en inrichten. Heerlijk vind ik het. Ik ben er uren zoet mee. "Wat wil je voor film zien?" Lars is op zijn bed geploft met een bak dvd's. Ik kom naast hem zitten en haal mijn schouders op. "Wat voor films heb je?" Ik kijk in de bak en kijk er een beetje besluiteloos naar. Allemaal schietfilms, horrorfilms en nog meer van die shit. Ik bedoel, normaal gesproken kijk ik altijd films met Elle en dan kijken we romantische films of een komedie. Een actiefilm op zijn tijd vind ik ook nog wel leuk. Ik ben dat nu eenmaal gewend van Mark, maar horrorfilms en thrillers zijn volgens mij niet echt zo mijn ding. "Kies jij maar wat uit." zeg ik dan uiteindelijk. "Als het maar geen horrorfilm is." zeg ik er snel achteraan. Lars begint te grinniken. "Kan je daar niet tegen?" zegt hij plagerig en prikt me in mijn zij. Mijn hele lijf kronkelt van het geprik in mijn zij en hij vindt het blijkbaar wel grappig, want hij prikt me lachend nog een paar keer. Hij blijft me kietelen en ik kom niet meer bij van het lachen. Ik probeer me te verdedigen en hem van me af te duwen, maar het lukt niet. Uiteindelijk ligt hij bovenop me, terwijl ik aan het uithikken ben. Hij kijkt me met ondeugende ogen aan en geeft me een kus op mijn neus. "Wij gingen toch film kijken?" vraag ik en prik hem in zijn borst. "Hm... misschien, maar ik houd alle opties open." Hij kijkt me betekenisvol aan en mijn gezicht kleurt langzaam rood, tenminste dat gevoel heb ik. "Dan hoef je niet rood te worden hoor. Ik dacht dat jij je door niets of niemand van de wijs liet brengen." zegt hij plagend. Hm... mijn gevoel was dus juist. "Klopt." Hij rolt naast me op het bed en ik kan eindelijk weer een beetje ademen. Ik heb nog nooit zo dicht op een jongen gelegen of eigenlijk heeft een jongen nog nooit zo dicht op mij gelegen. Voor een moment is het weer stil. "Stop jij er even een film in? Dan ga ik even wat te drinken halen. Wat wil je?" Hij springt op van het bed en speelt met een tennisballetje. Kan die jongen nooit eens rustig doen? Ik dacht dat ik druk was, maar man hé, vergeleken hem ben ik enorm rustig. Lars verlaat de kamer en ik duik nog een keer met mijn neus de dvd-bak in. Niet letterlijk natuurlijk. Uiteindelijk kies ik voor bad boys 1. Dat is en blijft gewoon een leuke film. Ik stop hem in de dvd-speler en ga in een kleermakerszit op het bed zitten met de afstandsbediening in mijn hand. Wiebelend met mijn tenen kijk ik nog een keer de kamer rond. Er is geen poster met een naakte vrouw er op te bekennen. Geen één. Er klinkt gestommel op de trap en even later komt Lars met een dienblad vol eten en drinken binnen. Wilt hij soms dat ik dik word?  Hij zet het dienblad op een nachtkastje en ploft naast me op bed. “Ik ben benieuwd wat je uitgekozen hebt.” Ik druk op play en de film begint te spelen. Lars zoekt een comfortabel plekje en trekt me dan tegen zich aan. Ik leun met mijn rug en hoofd tegen zijn buik en schouder, zijn handen liggen op mijn buik net onder mijn borsten.

Halverwege de film liggen Lars zijn handen niet meer onder mijn borsten maar op mijn borsten. Zijn lippen geven me telkens kleine kusjes op mijn hoofd. Ik heb eigenlijk niks van de film meegekregen, want heel de tijd zaten mijn gedachten bij Lars zijn handen. De kleine kusjes veranderen in een tongzoen en hij trekt me bovenop me. Ja, nu mis ik heel de film! Mijn handen verdwijnen in zijn haar en zijn handen glijden naar mijn billen, die hij daarna zachtjes kneedt. Onze tongen spelen hun eigen spel. Zijn handen glijden onder mijn shirt en grijpen naar mijn bh. Oké. Stop. “Lars…” begin ik. “Hm-m?” reageert hij en gaat weer verder waar hij mee bezig was. Met mij uitkleden dus. “Ik moet zo naar huis.” onderbreek ik zijn bezigheid weer. “Oh.” Ik ga overeind zitten en trek mijn kleding weer recht. Hij kijkt me redelijk teleurgesteld aan. “Hoe laat is het dan?” “Tien uur.” zeg ik en werp nog even een blik op de wekker. “Oh.” De net zo enthousiaste Lars is veranderd in een kortaffe en afstandelijke Lars. Ik voel me ongemakkelijk en ik voel me raar. “Dus, dan ga ik maar.” Lars knikt en zet de film uit. Ik sta op van het bed en hij volgt mijn voorbeeld. Samen lopen we naar beneden en bij de voordeur voel ik me nog ongemakkelijker. “Zie ik je morgen weer?” Ik sla mijn armen om zijn nek en druk een kus op zijn mond. “Ja, denk het wel.” Ik druk nog een kus op zijn mond. “Oké, zie je op school.” Ik pak mijn fiets en fiets weg. Lars steekt nog even zijn hand naar me op en sluit de deur. Totaal verward en ook ergens verdrietig fiets ik naar huis. Waarom deed hij zo vreemd toen ik zei dat ik naar huis toen moest?  Ik bedoel het was ook wel een beetje een smoes om niet verder te hoeven, want ik heb geen idee hoever Lars zou zijn gegaan als ik hem niet gestopt had. Het kan natuurlijk ook zijn dat hij ongesteld is en dat hij daardoor stemmingswisselingen heeft, maar dat lijkt me sterk. Ik moet lachen om mijn eigen gedachte en besluit dat het vast niets was, dat ik spoken zag. Ik verhoog mijn fietstempo en ben binnen tien minuten thuis. Wanneer ik mijn fiets in de garage heb gezet, loop ik door naar de woonkamer. “Ha zus, lekker gelepeld.” Mark zit op de bank met zijn voeten op de salontafel en zit te zappen. Pap is tennissen zoals elke maandagavond en eigenlijk ook de rest van de week. Lynn ligt te slapen en mam ligt waarschijnlijk ook al in haar bed. Ik steek mijn tong naar hem uit en plof naast hem op de bank. Hij is zo erg goed in het verzinnen van bijnamen. “Het was heer-lijk.” zeg ik wanneer mijn hoofd dicht bij die van hem is. “En…” ga ik verder. “Ho. Stop. Tot hier en niet verder. Ik hoef die details niet te weten.” Hij trekt een vies gezicht en verandert voor de zoveelste keer van zender. Ik knijp hem plagerig in zijn spierballen. “Oh, moet jij niet van alles op de hoogte zijn? Van, hoe heette die vereniging ook alweer? Iets met broers of zo?” Ik kijk hem met een grijns aan. “Vereniging van broers. Nee, ik hoef niet alle details te weten. Alleen moet ik je beschermen.” Ik kijk hem hoofdknikkend aan alsof ik hem helemaal begrijp. “Oh, dus als ik het goed begrijp, stelt jou taak totaal niks voor.” Mark kijkt me beledigd aan en prikt me in mijn zij. “Waag dat eens te zeggen, zusje. Zonder mij…” Hij gooit de afstandsbediening in de lucht en vangt hem weer op.  “Zonder jou wat? Zonder jou was het hoogstwaarschijnlijk allemaal veel beter geweest.” onderbreek ik hem. “Auw.” zegt hij met een gepijnigd gezicht en grijpt dan naar de plek waar zijn hart zit. “Je moet acteur worden, Mark.” “Dank je, dan ben jij zeker mijn grootste fan.” Hij maakt een kleine buiging. “Zeker.” Ik klop op zijn borst. “En dan word je jaloers, omdat je mij moet delen met al mijn vrouwelijke fans.” gaat hij verder. “Dat is ook zeker waar.” zeg ik sarcastisch. Droom maar lekker verder, broertje lief.